Co zostało mi po seansie w głowie? Historia i postać Jacka która była najjaśniejszym punktem tego filmu. Postać została DOBRZE zagrana (brawa dla Coopera). Dlatego żal że nie zostało wyciśnięte z niej nic więcej. Moment w którym Bradley mógł pokazać wielowymiarowość postaci (odwyk) został wręcz żałośnie, okropnie okrojony. W tym bohaterze siedziało tak dużo emocji i wewnętrznych konfliktów (personalnych, ideowych) że starczyło by to na drugi, świetny, niemainstreamowy film. Kurka, mamy tu problem alkoholowy, problem radzenia sobie ze sławą, konflikt rodzinny (ojciec-syn-brat), konflikt ideowy (mieć czy być we współczesnym świecie), dysonans mający związek z osobą którą się kocha a której postępowania nie można zaakceptować...Po prostu masa materiału na genialną, filmową postać która została zaprzepaszczona. Daczego? Bo "gwiazdą" tutaj jest Ally. Ciężko napisać mi cokolwiek o tej postaci bo..kim właściwie ona jest? Dlaczego, mimo że jest DOROSŁĄ kobietą, mieszka ze swoim ojcem? O co chodzi z jej ojcem i jego kolegami? Czy Ally ma jakieś plany? Cele? Marzenia (oprócz śpiewania)? Ja przez cały seans nie wiedziałam czy oglądam historię ciekawej kobiety czy naiwnej, nieukształtowanej nastolatki która leci tam gdzie ją zawołają. Nie za bardzo wie czego chce, zgadza się praktycznie na wszystko od razu, najpierw chce tworzyć sztukę-potem jest szczęśliwa bo nagrywa płytki pop. Nie ma w tej postaci jakiejś wewnętrznej niezgody, buntu czy chociaż odrobiny asertywności. Ally/Lady Gaga świetnie śpiewa, robi show na scenie i...na tym kończy się ta postać. Osobiście, jak dla mnie filmowa, scenariuszowa porażka roku. Narodziny gwiazdy? Dziękuję, jak widać wolę te spadające. Ciekawsze i prawdziwsze.