Wszelkie określenia typu "perła z lamusa" albo "w starym kinie" są tu zwyczajnie nie na miejscu - "Mocny człowiek" to film na wskroś współczesny. Archaiczna może się wydawać jedynie strona techniczna, bo w końcu mamy do czynienia z filmem okresu kina niemego. Treściowo jednak, "Mocny człowiek" wyłamuje się przyjętym w tamtym czasie konwencjom i bliższy jest bardziej twórczości Romana Polańskiego niż ówczesnym produkcjom. Oparty na powieści jednego z największych skandalistów w dziejach polskiej kultury, Stanisława Przybyszewskiego, wyróżnia się przede wszystkim kreacjom bohaterów i śmiałością obyczajową. Brakuje w nim pozytywnych scen i krzepiących wniosków, nie ma postaci jednoznacznie dobrych, natomiast pojawiają się zepsute do szpiku kości. Mroczna strona ludzkiej natury nakręca spiralę zła doprowadzającą głównego bohatera do obłędu. Zazdrość, żądza sławy i bogactwa popychają do psychologicznej zbrodni, sukces przynosi chwilowe ukojenie, a degeneracja pokazana jest w iście amerykańskim stylu - poprzez pieniądze, narkotyki i seks. A co najważniejsze - film ten powstał w kraju, gdzie przez długie lata kręcono wyłącznie rzewne opowiastki patriotyczne ociekające patosem, mdłe romansidła i rozśpiewane komedyjki.