ha! niech żyje you tube! znalazłam końcówkę; jakby ktoś chciał: http://www.youtube.com/watch?v=I2fNbGaT6QQ

Skończyło się w miejscu gdzie zaczął się film , Waniuszka(przybrany syn) z Sokołowem poszli dalej swoją drogą .

A tak swoją drogą warto przeczytać książkę, prawda? "Sudba czeławieka" nijakiego Michaiła Sołochowa.
Ech, te rosyjskie dusze .... płakać się chce ... z rozewnienia

Ech, ale lepiej o tych duszach czytać niż je mieć po sąsiedzku, a nie daj Boże u siebie "gościć", to jeszcze gorzej...
W sumie mnie trudno mimo pięknych historii wczuć się w te filmy: co chwile coś mnie razi, a to eufemizm w rodzaju "wielki głód", a to Niemiec zabierający skórzane buty, szkoda że mu zegarka nie zabrał;)
No i nie oszukujmy się, po dostaniu się Rosjanina do niewoli, tak naprawdę szansa na normalne życie była bliska zeru, jeśli nie wykończą go Niemcy to z całą pewnością zrobią to jego rodacy po uwolnieniu...
Ech te rosyjskie dusze, tak piękne w książkach i filmach, tam nawet pijaństwo jest duszo szczypatielne, co innego jednak życie...

Och, książka podobnie jak film przejmująca, ale niestety zdążyło narosnąć wokół niej i innego utworu (Cichy Don) Szołochowa sporo kontrowersji.
"W latach 70. Aleksander Sołżenicyn zarzucił Szołochowowi plagiat utworu Cichy Don, którego autorem miał być w rzeczywistości Fiodor Kriukow, kozacki pisarz zamordowany przez bolszewików w 1920 roku. Od tego czasu przedstawiono liczne dowody potwierdzające tezę Sołżenicyna, m.in. teksty dawnych utworów Kriukowa, które Szołochow przepisał bez jakichkolwiek zmian.Zadziwiające podobieństwa znaleziono także w utworze Los człowieka z 1957 roku. Jego pierwowzorem były dwa opowiadania Kriukowa Włoch Zamczałow z 1916 roku oraz W gościach u towarzysza Mironowa z 1919 roku, opublikowane w tychże latach przez czasopisma "Russkie wiedomosti" oraz "Donskie wiedomosti".Pochodzący z Rostowa publicysta Miezencew przedstawił teorię, według której Szołochow wszedł w posiadanie archiwum dzieł Kriukowa, znajdującego się w stanicy Głazunowskiej w okręgu Wojska Dońskiego. Sam Szołochow twierdził, że wszelkie rękopisy m.in. Cichego Donu zaginęły w 1941 roku. Miezencew uważał, że Szołochow wykorzystał te utwory, nie przypuszczając aby ktokolwiek skojarzył je z dawno nieżyjącym Kriukowem. Faktycznie, radziecka opinia publiczna nie była w stanie określić rzeczywistego pochodzenia tych utworów, lecz na Zachodzie bezlitośnie obnażono prawdę o plagiacie." Pozdrawiam :)

W ramach festiwalu "Sputnik" niektóre filmy można obejrzeć na platformie http://www.iplex.pl/vod/, w tym "Los człowieka" :)