Możliwe spojlery.

Przez tragiczny montaż i chwilowe "durne" ujęcia kamery film wiele traci.
Muzyka skomponowana przez zespoły takie jak Rammstein czy Tatu pojawiająca się w filmie wywołała u mnie śmiech, a tak chyba nie powinno być na poważnym dramacie. Jednak z drugiej strony, kto normalny do niskobudżetowej produkcji zapożycza utwory muzyczne, które po 1: nie zostały stworzone specjalnie na potrzeby filmu, po 2: podbijały scenę muzyczną różnych top-list we wszystkich stacjach radiowych Europy.
Koniec pozostawia niedosyt. Dobre, ale trochę banalne zakończenie.
Dodatkowo wizerunek tego chłopaka ze skrzydłami mnie totalnie irytował. To było niezwykle sztuczne.
Moim zdaniem, skoro film był stworzony za pomocą wyobraźni autora, a nie opierający się o jakieś przeszłe udokumentowane wydarzenia, mógł popisać się on większą inwencją twórczą i zamiast serwować nam pokazu rżnięcia się z połową ludnością w mieście, odsłonić trochę inną stronę tego świata. "Czas cyganów", "Taki piękny kraj" - tam bieda, ubóstwo i prostytucja zostały ukazane w zupełnie inny, mniej dramatyczny, ale ciekawszy, lepszy i bardziej wyrazisty sposób.


Dobre strony filmu? Chwilami ciekawe rozmowy, szczególnie na dachu wieżowca - podczas snu głównej bohaterki.
Duży plus za poruszenie bardzo trudnego tematu, którego boi się tykać wielu reżyserów. Ciekawie wykreowane postacie.
Kilka dobrych motywów: prezent na urodziny, wejście kilku osób pod pseudonimem policji, śmierć Volodja (nie mam pojęcia jak to się odmienia).
Wielkim plusem było ukazanie relacji między dwójką przyjaciół i zmiana postępowania głównej bohaterki po poznaniu Andreia. Chęć wyrwania się z miasta nędzy i ubóstwa, gdzie nie było przyszłości, przyćmiła wszelkie inne rzeczy.

Mocno drażniły mnie sugestie Volodia, że Andrea chce ją jedynie wykorzystać i ją oszukuje. Z jednej strony podnosi to dramatyzm i ukazuje wewnętrzną walkę chłopaka. Z drugiej jednak powoduje domysły co będzie w dalszej części filmu i nie trzeba być tęgim umysłem, by przewidzieć zakończenie.

Klimat filmu od samego początku nakierowuje nas, że całość spektaklu zakończy się śmiercią nastoletniej prostytutki i młodego koszykarza.

Jedyne co mocno zapadło mi w pamięć to mordy spoconych facetów podczas stosunku i zastanawianie się nad tym czemu wybrali sobie tak nieurodziwą "partnerkę". Chyba nie tak powinno to wyglądać. Żal? Brak. Szkoda mi troszkę, że wszystko tak się potoczyło, ale większych emocji we mnie to nie wzbudziło. Jedynie szkoda mi było Volodia.

Gdyby to był mój pierwszy film o tej tematyce to pewnie wysławiałbym go przez dwa tygodnie i pięć dni wystawiając mu 9/10 lub - Jezu! - 10/10. Jednak odstawiając na bok emocję chyba każdy powinien stwierdzić, że jest to dzieło godne zobaczenia, jednak powinno być oznaczone tabliczką - obejrzeć i nigdy nie włączać. Technicznie wiele można zarzucić temu utworowi - niestety.

Ogółem - dosłownie - więcej pieprzenia, niż dzieła.

Jednak warto zauważyć, że mam zwyczaj wyszukiwania minusów z dużo większym zapałem niż skupianie się na plusach.

Ocena? Hmmm... dałbym 5/10, ale taką notą obdarzyłem gorsze filmy od tej produkcji, zatem niech będzie 6/10.