Liban
- podstawowe informacje
- Opinie i Nagrody
- multimedia
- pozostałe
Rozczarowanie. Zwycięstwo na festiwalu w Wenecji zwiastowało nietuzinkowe kino wojenne wolne od zawieruchy, jednostronnych sądów, stawiające ważne pytania, lub przeciwnie - zjadliwie kąsające sens tych działań, będące prekursorem nowoczesnego kina antywojennego. Niestety, w końcowym rozrachunku, satysfakcji tutaj nie uświadczyłem…
Sama forma (rewelacyjne zdjęcia słusznie pretendujące do miana operatorskiego dzieła sztuki) niestety nie wystarczy, bez fasady w postaci solidnej treści i relacji interpersonalnych. Bo gdy kamera chowa się do środka czołgu, przychodzi straszne rozczarowanie – panika, histeria wydobywa się na pierwszy plan, ale prawdziwego dramatu jakoś wcale nie widać. Zagubienie młodych ludzi po raz pierwszy widzących okropności wojny odegrane zostało sztucznie i mechanicznie, co przypisuję dość nieudolnej reżyserii. Zamiast nabywania świadomości (kłania się genialny „Walc z Baszirem”), które by przełożyło się na wojenny dylemat w postaci pytania "czy nacisnąć na spust czy nie” od pierwszych minut mamy mrużenie oczu i krzyki, które w konsekwencji zamiast napawać widza niepokojem i wpajać mu trudne dylematy, śmieszą.
Nawet sam naturalizm konfliktu kończy się po kilku szokujących scenach, po pierwszych 30 minutach. Spodziewałem się czegoś lepszego. I nawet kilka niezłych scen z późniejszych partii filmu nie zmienią mego sądu.
Lepiej po raz kolejny obejrzeć „Walc z Baszirem”, który jest niezaprzeczalnie wielkim filmem…
Moja ocena - 5/10
Zaprawdę nie jest to film najwyższych lotów, ale z paroma wymienionymi przez Ciebie aspektami zgodzić się nie mogę.
Przede wszystkim zdjęcia - chwalone przez Ciebie jak i wielu innych na mnie nie zrobiły tak piorunującego wrażenia. Osobiście uważam, że były one jedynie oryginalne ale nic poza tym - i właśnie chyba to było największym rozczarowaniem, bo po recenzjach liczyłem na coś znacznie lepszego.
Jeżeli chodzi o dramat pokazany w tym filmie... mi wystarczyły sceny, które rozgrywały się na zewnątrz czołgu (chociażby kobieta szukająca dziecka czy handlarz drobiu). Tak jak stwierdzasz może nie było tych wojennych dylematów (chociaż zdawało mi się że reżyser próbował), ale mi w zupełności wystarczyło pokazanie okrucieństwa wojny widzianego z tej "kupy złomu".
To tyle, z resztą się zgadzam.
A miało być tak pięknie.
"Przede wszystkim zdjęcia - chwalone przez Ciebie jak i wielu innych na mnie nie zrobiły tak piorunującego wrażenia."
No nie wiem chłopie, zapanować nad taką klaustrofobią, to nie lada sztuka. Dzięki pracy kamery czułem momentami w tej kupie złomu duchotę, pot, brak świeżego powietrza. Operator tak zręcznie lawirował między tymi spoconymi ludźmi, że dało się odczuć wojenny syf. Inna sprawa, że później wszystko się popsuło...
"A miało być tak pięknie."
Niby tak, choć swego czasu zerknąłem na polskie recenzje i ujrzałem oceny od znakomitych, poprzez dobre, mocno średnie, aż po złe. Ten film jednak ludzi podzielił. Może jednak nie był taki dobry?
Zapanowanie nad tą klaustrofobią - zgadzam się. Jednak ja tego wojennego syfu nie odczułem (no może troszeczkę), i jeśli mówimy o zdjęciach w klaustrofobicznych miejscach to ja bym tutaj podał przykład filmu "Okręt". Przymykając oko na to że operator miał większe pole manewru (U-Boot jest większy niż kabina czołgu:), widzimy znaczącą różnice. W "Das Boot " Każdy pojedyncze ujęcie spoconej twarzy marynarza nie tylko potęgowało odczucie stresu, napięcia i strachu panującego wśród załogi, ale wręcz przenosiło mnie na pokład, a niestety podczas seansu "Libanu" takich odczuć nie uświadczyłem.
Co się tyczy recenzji to przeczytałem może dwie, oraz parę opinii internautów - zawsze mówiły o świetnych zdjęciach, głównie na tym się opierały, czyli należały do grona pozytywnych. I to skłoniło mnie do obejrzenia "Libanu", który jak już wcześniej pisałem mnie nie przekonał.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
