W 1926 roku Rex Ingram zaproponował prawdziwemu T.E. Lawrence'owi nakręcenie filmu, jednak ten odrzucił propozycję. Lata później Alexander Korda próbował wyprodukować wersję z Lesliem Howardem w roli głównej i Lewisem Milestone'm jako reżyserem. Na przestrzeni lat rozważano również takich aktorów jak Dirk Bogarde, Robert Donat, Laurence Olivier, Cary Grant, Alan Ladd czy Burgess Meredith. Ostatecznie scenarzysta Michael Wilson przekonał brata Lawrence'a do sprzedaży praw Samowi Spiegelowi w 1960 roku, przedstaiając scenariusz swego autorstwa.
Pierwszym kandydatem do roli księcia Faisala był Laurence Olivier.
Pierwszym kandydatem do roli szarifa Aliego był Horst Buchholz, musiał jednak zrezygnować ze względu na rolę w "Raz, dwa, trzy". Alain Delon pomyślnie przeszedł testy, nie potrafił jednak nosić wymaganych brązowych soczewek. Zaangażowano wtedy Maurice'a Roneta, zrezygnowano jednak z niego ponieważ nie potrafił się wyzbyć francuskiego akcentu. Propozycję otrzymał także Dilip Kumar, ale ten odmówił.
Omar Sharif miał pierwotnie zagrać strażnika Lawrence'a - Tafasa.
Jack Hawkins miał pierwotnie zagrać pułkownika Harry'ego Brightona.
Montgomery Clift starał się o zagranie tytułowej postaci, jednak Sam Spiegel miał niską opinię o nim, po jego alkoholowych problemach na planie "Nagle, zeszłego lata". Rozważano także obsadzenie Anthony'ego Perkinsa, jednak porzucono ten pomysł, ponieważ uznano iż byłby za bardzo kojarzony z występem w "Psychozie". Propozycję odrzucił Marlon Brando, tłumacząc że nie chce "tracić dwóch lat życia ujeżdżając wielbłąda na pustyni", z kolei David Lean chciał powierzyć rolę Albertowi Finney'owi. Ostatecznie po namowach Katharine Hepburn angaż otrzymał Peter O'Toole.
Kirk Douglas odrzucił rolę dziennikarza Jacksona Bentley'a. Z powodu złego stanu zdrowia zrezygnował z niej także Edmond O'Brien.
David Lean zaproponował zagranie postaci generała Allenby'ego Cary'emu Grantowi, lecz ten chciał, by jego nazwisko zajęło jedno z czołowych miejsc na plakacie. Ostatecznie rolę zagrał Jack Hawkins.
David Niven odrzucił rolę Pułkownika Harry'ego Brightona.
Film kręcono w Hiszpanii (Sevilla i Almería w Andaluzji), Maroku (Benhaddou, Ouarzazate), Wielkiej Brytanii (Cobham i Shepperton w Surrey, Merthyr Mawr w Walii), Jordanii (El Jafr, Jebel Tubeiq, Maan i Wadi Rum).
Peter O'Toole na planie tego filmu o mało nie rozwalił sobie głowy, nadwyrężył prawie wszystkie mięśnie, został poturbowany przez wielbłąda i doznał oparzenia słonecznego trzeciego stopnia.
Peter O'Toole nie miał dublera, osobiście wykonywał wszystkie kaskaderskie sceny.
W filmie nie ma żadnej mówionej roli kobiecej.
W rankingu Brytyjskiego Instytutu Filmowego (1999) na 100 najlepszych brytyjskich filmów zajął 3 miejsce.
Rola Petera O'Toole jako T.E. Lawrence zajęła pierwsze miejsce w rankingu Premiere Magazine na 100 największych ról wszechczasów (2006).
Film od czasu swojej premiery był dwukrotnie skracany. W oryginalnej wersji z 1962 r trwał 222 minuty. Pierwsze cięcie nastąpiło już w latach 60., kiedy właściciele kin, w których miał być wyświetlany wymusili skrócenie go o 20 minut. Pod koniec lat 70., kiedy film ponownie wszedł do obiegu skrócono go o dalszy kwadrans - do 187 minut. Do obecnej cyfrowej wersji, włączono wszystkie wycięte fragmenty.
Zdjęcia do filmu kręcono od 15 maja 1961 do 20 października 1962 roku.