Maïwenn chciała zbudować sobie piedestalik i oddać hołd samej sobie. Tyle tylko że to filmowy niewypał. Bardzo powściągliwa gra Depp'a, niedobrana urodą główna bohaterka - no, ale Maïwenn ma ambicje jak pani du Barry. Zawsze zwracam uwagę na fizyczne podobieństwo aktora do historycznego oryginału. Czapka z głowy w przypadku Madame Adelajdy, Madame Wiktorii i Madame Zofii. Ale du Barry? - z obrazów spogląda młoda - w momencie poznania króla - jasnooka i porcelanowa piękność. A mamy brunetkę po czterdziestce z wadą zgryzu. Jedyne momenty kiedy film przykuwał moja uwagę były konflikty z córkami króla. I te aktorki się postarały. Podobnie jak inne postacie z drugiego planu. Diego le Fur (delfin) - cudownie pokazana nieśmiałość, niezdecydowanie, brak charakteru czy Melvil Proupaud (hrabia du Barry). Kocham filmy kostiumowe i za kostiumy ten pochwalę. Ale drugi raz nie obejrzę.