Obejrzałam w sumie przez przypadek, po prostu przełączałam bezmyślnie kanały w TV i tak z nudów zaczęłam oglądać (przez to umknęły mi początkowe sceny). Myślałam, że to kolejny schematyczny film o tym, jak miłość zmienia zadufaną w sobie szkolną gwiazdkę, która zaczyna zwracać uwagę na szkolną ofiarę.
A jednak film mnie zaskoczył i to pozytywnie. Postaci nie były przekolorowane, jak to się zdarza; przedstawione są realistyczne. Muzyka bardzo fajnie wprowadza w klimat. No i opowiedziana historia - ciekawa, również realistyczna. Czy wzruszająca? Bardzo, przynajmniej dla kogoś takiego jak ja.
Niektórzy porównują do 'Szkoły uczuć', aczkolwiek ja nie widzę podobieństw (oczywiście poza jednym, dosyć oczywistym). Całkiem inny klimat i, przede wszystkim, bohaterowie inni. Nie są przesłodzeni (to najczęstsze określenie jakie mi się nasuwa na myśl o "Szkole uczuć") no i tak schematyczni, jak już wspomniałam.

W każdym razie, polecam bardzo.