Forrest Gump dla czarnoskórych. Historia rasizmu wobec czarnych obywateli USA oczami dzieciaka z plantacji bawełny, który zostaje w końcu kamerdynerem w Białym Domu. Przeżywa wielu prezydentów i wszystkie etapy walki z dyskryminacją. Dodatkowo sam stara się być zupełnie z boku, a jego najstarszy syn wręcz przeciwnie. Aktywnie walczy. Rozmach spory, materiał na oskary i wielkie kino ale coś tu nie gra. Za dużo akcji zaplanowanych na łzy wzruszenia. Zbyt przewidywalny. Zbyt jakiś taki, sam nie wiem, patetyczny i napompowany. No i znów - niby dzieje się historia, a jak widzę Dżej eF Keja takiego zafrapowanego losem czarnych to mnie śmiech ogarnia. Generalnie miało to być chyba jakieś filmowe rozliczenie z rasizmem w USA ale wyszło słabo. Szczególnie końcówka, która sugeruje, że po wyborze Obamy na prezydenta mamy szczęśliwy finał i problem magicznie zniknął. Ameryka (znów) zdała egzamin z demokracji i praw człowieka. Akurat. Zawiódł scenariusz ale nie aktorzy. Świetny Whitaker i rewelacyjna (!!!) Oprah tworzą bardzo ciekawe kreacje. Szczególnie Winfrey pozytywnie zaskoczyła. Nie znałem jej aktorskich popisów aż do teraz. Jak zwykle na wysokim poziomie zagrał Alan Rickman i to w sumie tyle z plusów. Cała reszta jest jakaś taka przesadnie ckliwa, bez ikry, nudnawa i przewidywalna. Miał być deszcz nominacji, a nie ma ani jednej. Brawo (tym razem) dla akademii, bo nie widzę tu ani jednej kategorii, w której mogła by wpaść jakaś statuetka.