Tak się właśnie zastanawiam, dlaczego w sumie jakiś taki miałki ten film, poruszający, ale poruszenia nie zapadają jakie dłuższe wzruszenie i refleksja. Może właśnie nie ma nad czym uczynić tej refleksji. Taka nieźle opowiedziana smutna historia. I postacie jak dla mnie zbyt ogólnie naszkicowane. Trudno poczuć z nimi więź...

Poeci jesienią powielają sztampy. Może to co napiszę wynika z tego, że przed obejrzeniem przeczytałem recenzję i już byłem nastawiony na mizerotę. Zostałem zaproszony, więc nie wypadało marudzić. Pierwsze pół godziny jest zupełnie marne w najgorszym tego słowa znaczeniu. Dialogi są tak sztuczne i nieklejące się, że aż chciałem wyjść z kina. Do tego scenarzysta potraktował widza jak idiotę, który nie zrozumie gdy wprost nie usłyszy z ust któregoś aktora. Początek zatem mógłby się obronić jako produkcja zaliczeniowa na studiach. Dalej jest lepiej choć film jest raczej banalny i przewidywalny i bez zupełnego napięcia. Postać samej Joanny też jest dość irytująca. Jej decyzję i zachowania są nieprzekonujące. Ech. Średni film. Pewnie będzie w TV, więc szkoda pieniędzy na kino.

Film dobry, ale to zakończenie :-( zupełnie oderwane od rzeczywistości.

zakończenie jest wyjątkowo głupie nawet mógłbym powiedzieć że jego brak, tak jakby przygotowywano się do drugiej części - co mam nadzieję nie nastąpi. Główny wątek nudny, film praktycznie o niczym. Założenia autora może i słuszne i prawdziwe, ale chyba coś nie wyszło. Jedynie tekst Róży: "nie mamy nic do jedzenia, umrzemy" wypowiedziany w jej sposób spowodował nieznaczne poruszenie i śmiech. Także podsumowując: dla ludzi nie interesujących się historią i czasami wojny nie polecam.