Najbardziej w całej bajce podobał mi się fakt, że nie wykorzystano klasycznych schematów,
które uważa się za synonim szczęścia, mam na myśli: ona i on, łącząca ich miłość / mama,
tata i dzieci - szczęśliwa rodzina. Nie ma tu ani księcia i księżniczki, ani pełnej rodziny w
której mama i tata to warunek konieczny. Mimo to pokazano, że samotny mężczyzna, (który
tak naprawdę nie deklaruje w bajce swojej orientacji - nie zagłębiano się w to zupełnie - i w
założeniach mógłby być nawet gejem) świetnie spisuje się w roli rodzica. Dla mnie pod tym
względem bajka zyskała bardzo wiele.

Ps. Strasznie mi się podobał głos Gru w polskim dubbingu :)