Czarno - białe kadry lat 70 - tych XX wieku Praga, i już od pierwszych minut filmu poznajemy bohaterkę, Olgę Hepnarovą.
Los, społeczeństwo, otoczenie, szkoła, dom, rodzina, nie są dla niej łaskawe, z każdej strony szykany, upokorzenia, przemoc psychiczna i fizyczna, brak miłości rodzicielskiej. Olga symbolizuje zahukane, zastraszone, zaszczute stworzenie, które się pod spojrzeniem, dotykiem, głosem i pytaniem kurczy, zamyka zewnętrznie i wewnętrznie, próbuje uciec, schować się...
Ucieczka w pracę, wybiera męskie zawody , sposób ubierania się męski - białe koszule, spodnie, czuć ja olejami i oponami, odkrywa swą seksualność, pociąg do kobiet, to tez z czasem staje się problemem, określa się kaleka seksualną.
Zmierzenie się ze swoimi demonami i podjęcie decyzji jest na zimno, bez emocji, bez empatii, wina i konsekwencje to cena, którą Olga płaci, brak silnej woli nie pociągnął jej do samobójstwa...
"...Jestem człowiekiem zniszczonym przez ludzi.
Zabić siebie lub innych.
Oto moja decyzja: zemszczę się na prześladowcach.
Oto mój wyrok: Ja, Olga Hepnerova, ofiara waszego okrucieństwa, skazuję was na śmierć przez przejechanie.
Kilka istnień to niska cena za moje życie.
Acta non verba. Dziękuję. Praga, rok 1973..."

Bardzo dobra gra aktorska Michaliny Olszańskiej, etapy zmian i metamorfoza prowadząca do wyznaczonego celu, misji, mowa końcowa.