studium zaklętego kręgu patologii z którego nie tyle nie ma wyjścia co nie ma wewnętrznej potrzeby by się wyrwać - bohaterka świetnie zna środowisko i wydaje się że dobrze się w nim czuje (gdy ma możliwość prawdziwego wyjścia nie korzysta) trochę to przypomina naszą "arizone" borzęckiej tylko po powrocie bohaterów do domu.Reżyserka przedstawia bohaterkę obiektywnie za co jej chwała (swoją drogą to pierwszy film łotewski który w życiu widziałem)