Harry Potter i Książę Półkrwi stanowi nie tylko nowy rozdział w życiu Harry?ego oraz jego przyjaciół i wrogów, ale również, po raz pierwszy w takim stopniu, mieszankę humoru i smutku, miłości i odkupienia, przeszłości i teraźniejszości. Teraz, kiedy Lord Voldemort powrócił, wybór pomiędzy dobrem a złem będzie miał poważniejsze następstwa. Heyman uważa, że: ?jednym z motywów przewodnich w książkach o Harrym Potterze jest to, że wybory, których dokonujemy, ostatecznie nas określają. Jest to temat, który poruszaliśmy i który będziemy poruszać w filmach. Każda z książek, podobnie jak kolejne filmy, opowiada o innym roku z życia Harry?ego Pottera. Szósta część nie różni się w tej kwestii. W ostatnim filmie Harry przeżywał trudne chwile ? dręczony koszmarami, wątpiący w swoje siły i nękany przez demony. Teraz jest o rok starszy, co niesie ze sobą nowe problemy i obowiązki?. ?Filmy o Harrym Potterze zawsze były dla mnie opowieścią o utracie niewinności? ? mówi Daniel Radcliffe, aktor grający tytułowego bohatera, który być może nie powinien być już dłużej nazywany chłopcem-czarodziejem. ?Kiedy Harry wszedł do świata czarodziejów, wszystko było wspaniałe i niewinne. Jednak wraz z kolejnymi filmami wartości te zanikają. Harry uświadamia sobie, że świat czarodziejów stawia tyle samo wyzwań co świat, w którym wcześniej dorastał, a może więcej?. Jednak w obu światach niektóre problemy, przed którymi stają nastolatki, są identyczne. Producent David Barron przyznaje, że nie ma magicznego zaklęcia, które pozwalałoby uniknąć niebezpieczeństw związanych z wiekiem dojrzewania. ?Zawirowania uczuciowe ? mówi ? nigdy nie są łatwe, bez względu na to, ile mamy lat, a w wieku młodzieńczym są szczególnie burzliwe. Uważam, że Jo (J.K. Rowling) wspaniale uchwyciła to w książce, a nasz niezwykły reżyser David Yates i jego utalentowani aktorzy pięknie przenieśli to na ekran, tworząc obraz poruszający serca i zarazem tryskający humorem?. ?Jo dała nam wspaniały prezent, pisząc wszystkie te cudowne książki, z których każda to brylant. Jej wyobraźnia nigdy nie przestaje mnie zachwycać. Każda książka o Harrym Potterze przynosi nam nowe wyzwania i szanse, więc, przed realizacją filmu byliśmy ogromnie ciekawi efektu końcowego? ? twierdzi Heyman. David Yates poznał czarodziejski świat stworzony przez Rowling, gdy reżyserował film Harry Potter i Zakon Feniksa, piątą część cyklu. ?Bardzo dobrze wspominam pracę nad poprzednim filmem i naprawdę się ucieszyłem, gdy zaproszono mnie do pracy nad kolejnym? ? mówi. ?Szósta część bardzo mi się podobała. Jest naprawdę zabawna, wnosi do Hogwartu więcej uczuć niż każda z wcześniejszych części cyklu. Ponadto odkrywamy w niej intrygującą przeszłość Voldemorta, co ma ogromne znaczenie dla kolejnych części?. ?Ten rok przynosi nowe wyzwania dla Harry?ego, Rona i Hermiony, bo z wiekiem stają się ludźmi o coraz bardziej złożonych osobowościach? ? kontynuuje Yates. ?Naprawdę cieszyła mnie możliwość odkrywania z Danem, Rupertem (Grintem) i Emmą (Watson) coraz głębszych cech postaci przez nich granych. Są gotowi na nowo określać granice swoich ról i badać je sami oraz przy pomocy innych członków ekipy, gdyż wszyscy chcemy, aby postacie dorastały i rozwijały się, zarówno jeśli chodzi o nowe wątki, jak i o wizerunek w oczach publiczności?. Aktorzy również chwalą reżysera. ?Praca z Davidem to przyjemność? ? mówi Radcliffe. ?Zawsze chciałem zobaczyć go w akcji. On ma w sobie tyle energii i entuzjazmu, to fantastyczne?. Rupert Grint, który gra rolę Rona Weasleya, najlepszego przyjaciela Harry'ego, dodaje: ?Współpracowało się nam wszystkim z Davidem naprawdę świetnie, dlatego ucieszyliśmy się, że wrócił. Przy omawianiu scenariusza uważnie słuchał naszych uwag dotyczących granych przez nas postaci?. Steve Kloves, scenarzysta pierwszych czterech filmów o Harrym Potterze, podjął się również napisania scenariusza do filmu Harry Potter i Książę Półkrwi. Heyman zaznacza: ?W tym filmie, w porównaniu do poprzednich części, musieliśmy przedstawić więcej wątków narracyjnych, co było ogromnym wyzwaniem. Byliśmy zachwyceni, kiedy otrzymaliśmy od Steve?a Klovesa kolejny wspaniały scenariusz, który świetnie połączył wszystkie wątki. David Yates sprawił natomiast, że scenariusz został wspaniale pokazany na ekranie. On jest niezwykłym reżyserem, umie opowiadać dobre historie i kładzie szczególny nacisk na ukazanie ludzkich cech swoich bohaterów. Ciągle chce odkrywać nowe, wcześniej niewidziane twarze naszych aktorów?.

O tym, jak rozpoczyna się akcja filmu Harry Potter i Książę Półkrwi Yates mówi tak: ?W świecie czarodziejów jest to czas pełen napięcia, ponieważ Lord Voldemort wyszedł z ukrycia?. Ośmieleni powrotem Czarnego Pana śmierciożercy zaczynają otwarcie atakować swoich przeciwników w różnych miejscach. Nawet świat Mugoli, który zazwyczaj jest niepodatny na ich ataki, zaczyna odczuwać wprowadzone przez nich rządy terroru. Kiedy nad Londynem zaczynają pojawiać się złowrogie chmury, ludzie wyczuwają nadchodzące niebezpieczeństwo. Nagle trzech śmierciożerców wyłania się z chmur i przelatuje przez miasto, siejąc zniszczenie. Niewidoczni gołym okiem, krążą nad londyńskim Millenium Bridge, co sprawia, że most się wygina i wali w gruzy, a przechodnie rzucają się do ucieczki. Heyman opowiada: ?Anarchia spowodowana pojawieniem się zwolenników Voldemorta, która zaczęła osłabiać świat czarodziejów, teraz paraliżuje świat Mugoli?. Harry?ego Pottera spotykamy w kawiarni na dworcu kolejowym, kiedy jednym okiem czyta w Proroku Codziennym artykuł o ataku na most, a drugim zerka na atrakcyjną kelnerkę, która nie potrzebuje zbytniej zachęty, aby wyjawić mu, o której godzinie kończy zmianę. Ale zanim Harry zdąży umówić się z nią na randkę, na peronie stacji pojawia się profesor Dumbledore, który dosłownie porywa Harry?ego na tajemniczą misję. Barron wspomina: ?Harry nie ma pojęcia, gdzie idą i czego Dumbledore będzie od niego oczekiwał, kiedy już tam dotrą. Zdaje sobie jednak sprawę z tego, że jeśli Dumbledore prosi go o coś, to musi to być coś ważnego. Harry nie zadaje zatem pytań, tylko po prostu działa?. Michael Gambon, który ponownie wciela się w rolę szacownego profesora Dumbledore?a, zauważa: ?Relacja między Harrym i Dumbledore?em w tym filmie wykracza poza typową relację dyrektor?uczeń. Z czasem, gdy Harry wyrósł z ucznia na inteligentnego młodego mężczyznę, ich relacja przerodziła się w coś przypominającego bliską przyjaźń?. Heyman dodaje: ?W tym filmie widzimy, jak Dumbledore przygotowuje Harry?ego do przyjęcia odpowiedzialności. Jak widzieliśmy w poprzednich filmach, Dumbledore jest dla Harry?ego kimś w rodzaju ojca, lecz Harry nie jest już tym dzieckiem, którym był na początku powieści. Jest młodym mężczyzną, dlatego Dumbledore traktuje go jak kogoś równego sobie. Wciąż jednak widzimy, że Dumbledore wskazuje Harry?emu sposób postępowania i przygotowuje go na przyszłość ? przyszłość, w której Harry'ego czeka nieuniknione starcie z Voldemortem?. Przybywając do wioski Budleigh Babberton, Dumbledore zabiera Harry?ego do domu mugolskiej rodziny. Dom ten wydaje się opustoszały. Chociaż wygląda na to, że budynek jest niezamieszkany, Dumbledore?owi nie potrzeba wiele czasu, aby odkryć, że pośród bałaganu kryje się intruz: Horacy Slughorn. Horacy, niegdyś sławny nauczyciel eliksirów w Hogwarcie, przeszedł na emeryturę wiele lat temu, zabierając ze sobą wspomnienia o swoich najlepszych uczniach, między innymi o Tomie Riddle?u, który okazywał szczególne zainteresowanie czarną magią. Kiedy Voldemorta uważano za zmarłego, wspomnienia o chłopcu, którym kiedyś był, wydawały się bez znaczenia. Teraz jednak, kiedy okazało się, że Voldemort żyje, historia przemiany Toma Riddle?a w Czarnego Pana może pomóc bohaterom zrozumieć, jak posiadł tak ogromną moc. Dumbledore jest pewien, że Horacy Slughorn bardzo dobrze pamięta Toma Riddle?a, gdyż był on jednym z jego ulubionych uczniów. Barron wyjaśnia: ?Slughorn to snob. Uwielbia mieć znajomości wśród najbardziej znanych osobistości i sprawiać wrażenie, że obraca się wśród nich. Jest ogromnie dumny z tego, że kiedy był profesorem w Hogwarcie, uczył wiele takich osób, oraz z tego, że wciąż podtrzymuje te znajomości?. Jim Broadbent, weteran wśród aktorów, który wciela się w rolę Horacego Slughorna, tak opisuje swoją rolę: ?To fascynująca i bogata postać. Jest niezwykle pracowity i ma niezwykłą wiedzę jako mistrz eliksirów. Chociaż świetnie zna się na tym, co robi, nie jest ideałem. Jego przeszłość kryje pewien mroczny sekret. Poprzysiągł sobie, że nigdy nikomu go nie wyjawi. Ale pojawia się Harry Potter, i to dla Slughorna dobry powód do tego, by wrócić do Hogwartu?. Slughorn bardzo szczyci się swoimi najlepszymi uczniami. Przechowuje ich wszystkie fotografie na półce, na którą zawsze może spojrzeć z dumą. Dumbledore nie ma wątpliwości, że sławny Harry Potter ? wybraniec we własnej osobie ? mógłby stać się, jak on sam o określa, ?najcenniejszym eksponatem? w jego kolekcji. Niemniej jednak Slughorn robi wszystko, aby nie wyglądało na to, że wraca do Hogwartu tylko ze względu na Harry?ego Pottera. ?Żąda większego gabinetu i podwyżki pensji? ? zaznacza Broadbent. Żądania Slughorna dotyczące większego gabinetu wykorzystał scenograf Stuara Craig wraz z zespołem. ?Trzeba było dać mu pokaźny gabinet? ? mówi Craig. ?Chcieliśmy, aby wnętrze było bogate i pełne dramatyzmu, z wyraźną formą architektoniczną. W środku znajduje się olbrzymi kominek i wspaniały taras z widokiem na góry. To, co chcieliśmy osiągnąć, projektując wygląd gabinetu, to przede wszystkim pewna teatralność wnętrza, która pasowałaby do naszego bohatera?. ?Wyglądało to imponująco. Cieszę się, że Horacy dochrapał się lepszego lokum? ? uśmiecha się Broadbent. ?To było cudowne?. Projektantka kostiumów Jany Temime również z entuzjazmem wspomina dobieranie garderoby dla postaci, którą opisuje jako ?typ modnisia. Profesor Slughorn jest ekscentrycznym angielskim dżentelmenem, który kocha dobre wino, dobre jedzenie, dobre towarzystwo i, oczywiście, dobre ubrania. Ubieraliśmy go w tweedowe garnitury i małe muszki. Ma również uroczy welurowy garnitur, który zakłada na przyjęcie bożonarodzeniowe. Wygląda imponująco. Ponieważ przez jakiś czas nie pracował, jego ubrania nie wyglądają jak nowe. Są piękne, ale tu i ówdzie widać guziki wiszące na jednej nitce, i tak dalej?. Temime przyznaje, że ona również przyczyniła się do przedstawienia Broadbenta jako dostojnego mężczyzny. ?Musieliśmy go trochę pogrubić, gdyż postać, którą gra, jest okrąglejsza niż Jim. Na pierwszą przymiarkę kostiumów przyszedł jako Jim Broadbent, a wyszedł jako profesor Slughorn. Praca z nim to przyjemność? ? mówi Temime. Yates potwierdza: ?Jim jest fantastyczny. Ma niewiarygodną zdolność odtwarzania ról wymagających zarówno poczucia humoru, jak i patosu. Wiedziałem, że to przysłuży się filmowi. Slughorn jest bardzo kolorową postacią. Jim nie bał się ryzyka i podniosłości w grze, pozostał przy tym osobą wiarygodną. Slughorn zachowuje się jak prawdziwy snob. Interesują go jedynie ci najważniejsi, resztę ludzi ignoruje. Wydawało mi się, że Jim może mieć przy tym sporo frajdy i nie myliłem się?. ?Mieliśmy dużo szczęścia, że aktor formatu Jima dołączył do naszej ekipy? ? dodaje Heyman. ?W obsadzie wszystkich filmów z cyklu są sami świetni aktorzy, a Jim jest jednym z najlepszych. Jego ciepło i wielkoduszność urzekły wszystkich na planie filmu.

Z początkiem nowego roku w Hogwarcie profesor Dumbledore przedstawia uczniom zgromadzonym w Wielkiej Sali powracającego na stanowisko nauczyciela eliksirów Horacego Slughorna. Dumbledore ujawnia również, że Severus Snape w końcu zaspokoił swoją odwieczną ambicję i został nauczycielem obrony przed czarną magią. Wprowadzono także nowe środki bezpieczeństwa. Dumbledore tłumaczy, że mają one chronić uczniów i szkołę przed groźbą siejących zniszczenie śmierciożerców. Młodzi czarodzieje odkrywają jednak, że nie ma żadnego magicznego sposobu na to, by kontrolować ich młodzieńcze uczucia, a miłość, zazdrość, niepowodzenia, nieodwzajemniona miłość i rywalizacja znane są również każdemu Mugolowi, który jest ? lub kiedykolwiek był ? nastolatkiem. David Barron opisuje: ?Po raz pierwszy dowiadujemy się, że Harry kocha się w Ginny Weasley, która chodzi z Deanem Thomasem. Należy również wspomnieć o bracie Ginny, Ronie, który zakochał się po uszy w Lavender Brown. Natomiast Hermiona, która po cichu kocha się w Ronie, zazdrośnie przypatruje się temu z boku. Chodzi z Cormakiem McLaggenem tylko po to, aby wywołać zazdrość u Rona... Witamy w typowym świecie nastolatków? ? dodaje śmiertelnie poważnie Barron. Emma Watson, która ponownie wciela się w rolę Hermiony Granger, zauważa: ?Bohaterowie często stawiają czoła tak poważnym sprawom jak zwalczanie zła, co sprawia, że łatwo jest zapomnieć, że są oni tylko nastolatkami. Film ten przypomina, bardziej niż poprzednie części, coś w rodzaju komedii romantycznej. Na ekranie oglądamy doświadczenia pierwszych miłości, zazdrość, niepewność i inne typowe uczucia związane z młodzieńczymi uniesieniami?. W filmie Harry Potter i Zakon Feniksa Harry przeżył swój pierwszy głośny pocałunek z Cho Chang. W najnowszej części widzimy, jak Harry zawiązuje nowy związek ze starą znajomą, odkrywając, że młodsza siostra Rona, Ginny, jest teraz cudowną młodą kobietą. Bonnie Wright, która dorastała wraz ze swoją bohaterką, mówi, że zainteresowanie Harry?ego osobą Ginny nie jest dla niej zaskoczeniem. ?Jako mała dziewczynka Ginny podkochiwała się w najlepszym przyjacielu brata, ale nigdy nie wierzyła, że coś może z tego wyjść, właśnie dlatego, że ci dwaj, Harry i Ron, tak blisko się przyjaźnią. Znajomość Ginny i Harry?ego rozwijała się na przestrzeni kilku lat. Ginny rozumie, jakie obowiązki w stosunku do reszty czarodziejskiego świata ma Harry, i to, że jest postrzegany jako ?Wybraniec?. Nie wie jednak, że i w nim rodzi się uczucie. Odkrycie tego jest dla niej niespodzianką, nie mniejszą, zresztą, niż dla Harry'ego? ? uśmiecha się. Na drodze do obiecującego związku Harry?ego i Ginny stoi obecny chłopak Ginny, Dean Thomas (Alfred Enoch). Ron, pilnując Ginny, spoglądał na Deana złym okiem. Harry nie chciałby, aby to spojrzenie przeszło teraz na niego. Radcliffe relacjonuje: ?Uczucie Harry'ego do Ginny jest coraz silniejsze, ale jej brat jest jego najlepszym przyjacielem. Harry nie chce wystawiać tej przyjaźni na próbę. Jednocześnie bardzo chce pocałować Ginny, stoi więc przed sporym dylematem. Myślę, że ta sytuacja jest zabawna i zarazem pełna wdzięku?. Jednocześnie starszy brat Ginny ma na głowie swój własny miłosny trójkąt. Ron Weasley przeżywa właśnie swoją pierwszą przygodę miłosną. Fani byli jednak przez długi czas przekonani, że on i Hermiona czują coś do siebie, chociaż żadne z nich nigdy się do tego nie przyznało. Piękna Lavender Brown nie zamierza jednak ukrywać swoich uczuć do Rona i nie przepuszcza żadnej okazji, aby je okazać. ?Ron w końcu ma dziewczynę? ? mówi Rupert Grint. ?Na początku uważa się za silnego faceta. Po chwili jednak zauważa, że Lavender zaczyna go przytłaczać, gdyż przesadza w okazywaniu swoich uczuć do tego stopnia, że Ron zaczyna się jej bać. Lavender nazywa go ?Won-Won?, obdarowuje biżuterią, a Ron nie wie, jak sobie z tym poradzić. Ona doprowadza go do szału?. Heyman komentuje: ?Lavender to żywioł, urocza dziewczyna, ale pozbawiona zahamowań. Nachalnie adoruje Rona, który nie jest przyzwyczajony do tak drapieżnych kobiet. Początkowo Ronowi się to podoba, trudno mu się zresztą dziwić. Ich romans jest nasycony humorem, pozwala Rupertowi pokazać swoje zdolności aktorskie, jeśli chodzi o sceny humorystyczne, co jest dla niego wyzwaniem?. ?Rupert ma wrodzone zdolności komediowe? ? potwierdza Yates. ?Zawsze oczarowywał nas nieoczekiwanymi zagraniami, które nas wszystkich rozśmieszały. Reżyserowanie scen komediowych z jego udziałem było zatem naprawdę ciekawym doświadczeniem, na planie filmu Harry Potter i Zakon Feniksa? nie miałem takiej okazji. Do roli kokieteryjnej Lavender Brown twórcy wybrali nowicjuszkę Jessie Cave, która tak opisuje swoją postać: ?Energiczna i pełna seksapilu. Jej sposobem na podrywanie Rona jest skakanie dookoła niego, całowanie go i niemalże duszenie go w uściskach, co wprawia inne osoby w zakłopotanie. Zachowanie Lavender jest bardzo śmiałe. Nie ma wielu dziewczyn, które poczynałyby sobie równie odważnie, ale ona postępuje tak, aby osiągnąć swój cel, co zazwyczaj jej się udaje. Wydaje mi się, że w ten sposób ukrywa swoją niepewność. Jej osobowość bez wątpienia składa się z kilku warstw, co z kolei sprawia, że jest ta fascynującą osobą?. ?Jessie Cave jest fantastyczna? ? uważa Heyman. ?Przesłuchaliśmy wiele dziewcząt do tej roli, ale kiedy zobaczyliśmy Jessie, nie mieliśmy wątpliwości ? była naszą Lavender Brown. Co więcej, między nią a Rupertem coś zaiskrzyło?.  Lavender również obdarowuje Rona swoim pierwszym pocałunkiem, ale nie dorównuje to niewinnemu i bardziej intymnemu pocałunkowi Harry?ego i Cho w poprzedniej części filmu. Ron i Lavender znajdują się pośród wiwatującego tłumu, kiedy Lavender łapie go za szyję i obdarowuje go długim pocałunkiem w usta. ?Jest to trochę zawstydzające, ponieważ nasz pierwszy pocałunek miał miejsce w pokoju pełnym ludzi, nie tak jak u Dana. Oboje czuliśmy się podenerwowani? ? wyznaje Rupert ? ?ale po kilku ujęciach wszystko było już w porządku?. Kiedy nadeszła scena pocałunku, Radcliffe chciał się zrewanżować swojemu koledze z planu. ?Nie mogłem doczekać się sceny pocałunku Ruperta i Jessie. Kiedy całowałem Katie w ostatnim filmie, koledzy żartowali ze mnie, a więc teraz mogłem się odegrać? ? uśmiecha się Radcliffe. Jest jednak osoba, której żywiołowo okazywane uczucia Lavender wobec Rona nie bawią. Jest to Hermiona, która próbuje uświadomić Ronowi swoje uczucia, których on mimo to nie dostrzega. Yates przyznaje: ?Pod kilkoma względami nie jest to para ludzi dla siebie stworzonych. Hermiona jest bystra, zorganizowana i poważna, a Ron nie wydaje się posiadać żadnej z tych cech. Jest jednak coś, co ich ku sobie ciągnie?. Hermiona nie była zbyt śmiała w okazywaniu swoich uczuć, a teraz ma złamane serce ? martwi się, że straciła swoją szansę i to, co gorsza, na rzecz dziewczyny, której nie znosi. ?Hermiona naprawdę nienawidzi Lavender? ? przyznaje Watson. ?Fakt, że tamta jest z Ronem, mógłby być wystarczającym powodem. Wydaje mi się jednak, że Hermiona nienawidzi Lavender głównie z tego powodu, że jest ona jej całkowitym zaprzeczeniem. Hermiona uważa Lavender za chichoczącą, płytką i spragnioną uwagi infantylną dziewczynę, czego nie może znieść. Hermiona jest silna i inteligentna, a to może odstraszać chłopaków. Nie wydaje mi się, aby wiedziała, jak zrobić sobie makijaż albo ułożyć włosy, zatem trudno jest jej konkurować na tym polu z dziewczyną taką jak Lavender?. Różnice pomiędzy Hermioną i Lavender są również widoczne w ich stylach ubierania się. Jany Temime mówi, że chciała, aby kostiumy Lavender były równie kobiece i kolorowe jak jej imię. ?Aby pokazać, że Lavender jest dziewczyną, która uwielbia ciuchy, do każdej sceny daliśmy jej bardzo zalotne i ładne ubrania. Nawet jeśli nosi mundurek, dodaje do niego swoje osobiste akcenty, jak chociażby przepaska we włosach?. Temime mówi: ?Dla kontrastu, Hermiona wciąż ubiera się w sposób bardzo przyziemny ? zwyczajnie i praktycznie. Wygląda uroczo, ponieważ Emma jest piękną dziewczyną, ale Hermiona jest typem dziewczyny, która wierzy, że jej największym atutem jest mózg, więc nie próbuje nawet wywierać na innych wrażenia swoimi strojami?. Jednak aby skraść serce Rona, ani Lavender, ani Hermiona nie musiały uciekać się do takich sposobów jak pudełko zaczarowanych czekoladek. Wystarczył wilczy apetyt Rona, a czekoladki zniknęły w mgnieniu oka ? kokietuje Grint.

Związki emocjonalne odchodzą na bok na rzecz Quidditcha. Ron i Cormac McLaggen chcą się dostać do drużyny Quidditcha reprezentującej Gryffindor. Mając nadzieję, że przyciągnie tym wzrok Hermiony, przystojny i atletyczny Cormac decyduje się rywalizować z Ronem o miejsce na pozycji Obrońcy. ?On jest arogancki i lubi się popisywać, wydaje mu się, że jest we wszystkim najlepszy? ? mówi Freddie Stroma, który gra Cormaca. ?Starając się o pozycję Obrońcy i... o Hermionę, chce dać Ronowi nauczkę?. ?Ron wyraźnie zazdrości Cormacowi sprawności fizycznej? ? mówi Heyman. ?Ale z pomocą przyjaciół Ronowi udaje się pokonać Cormaca?. Stephen Woolfenden, reżyser drugiej ekipy, ujawnia: ?Wystarczyło przywiązać Ruperta do liny i przestraszyć go, a potem filmować z różnych stron, jak stara się schwytać wystrzeliwane w jego kierunku kafle. Prawdziwe reakcje na wszystko, co leciało w jego kierunku, na początku wyglądały bardzo śmiesznie, a element improwizacji pomógł mu zachowywać się tak, jakby nie kontrolował swoich ruchów?. Poza selekcją do drużyn niedługo ma się odbyć mecz pomiędzy Gryffindorem i Slytherinem. ?Praca nad scenami Quidditcha była naprawdę fantastyczna, czego nie miałem okazji doświadczyć w ostatnim filmie? ? mówi Yates. ?Od samego początku chcieliśmy pokazać, jak wymagający fizycznie jest ten sport. Jeśli lecisz na miotle z prędkością prawie 100 km/h, jednocześnie starając się uchylić przed tłuczkami i innymi zawodnikami, to może być dość niebezpiecznie. W naszej koncepcji Quidditcha gracze zderzają się ze sobą w trakcie lotu i spadają, co stwarza wrażenie sportu agresywnego i bardzo szybkiego?. ?Chcieliśmy, aby wyglądało to jak rollerball na miotłach? ? dodaje David Barron. ?Jest to twardszy i bardziej agresywny Quidditch niż kiedykolwiek wcześniej, ale też i bardziej zabawny?. Woolfenden uważa, że ujęcie prawdziwej i twardej walki w powietrznym sporcie ?było wspaniałym połączeniem pracy wszystkich działów: od efektów wizualnych, kaskaderskich i specjalnych, działu operatorskiego, kostiumów itd.? Przy produkcji Harry?ego Pottera i Księcia Półkrwi trzeba było ponownie opracować sposób użycia sprzętu i lin w scenach Quidditcha, głównie dlatego, że młodzi aktorzy wydorośleli. Kierownik ds. efektów specjalnych, John Richardson, mówi: ?Liny używane w scenach latania na miotłach opracowano dla małych dzieci, a teraz to wyrośnięci chłopcy i duże panny. Trzeba było opracować to od nowa?. Aby sfilmować akcje powietrzne, użyto wielu rodzajów lin, w tym także liny Matrix, która mogła szybko obrócić aktora albo kaskadera wokół dowolnej osi, jednocześnie zapewniając wszelkie środki bezpieczeństwa. Greg Powell, koordynator kaskaderów, zauważa: ?Dało nam to możliwość filmowania bardzo różnorodnych płynnych ruchów, było też bardzo bezpieczne?. ?Oni obracali się raz w jedną, raz w drugą stronę, do tyłu i do przodu... Wygląda to świetnie, ale nie robiłbym tego po obiedzie? ? żartuje Richardson. Inny sprzęt użyty do nakręcenia ujęć Quidditcha to między innymi wysięgnik, do którego można było przymocować miotłę i manipulować nią ręcznie albo mechanicznie, gigantyczna huśtawka, używana w rosyjskich cyrkach, która mogła dosłownie wystrzelić aktora w powietrze, umożliwiając kamerze uchwycenie tej osoby w swobodnym spadku, i, oczywiście, tradycyjna trampolina. Jany Temime zaprojektowała nowe stroje do Quidditcha, w tym kostium treningowy, który opisuje jako ?w zasadzie podobny do dresu z dodatkowymi podszyciami na ramionach i na nogach oraz skórzanym kaskiem. Kostium do gry jest zdecydowanie bardziej efektowny niż ten treningowy. Wszystko zostało wykonane ręcznie. Był bardzo okazały?. Uzupełniając wygląd strojów do gry, kierownik ds. efektów wizualnych, Tim Burke i jego zespół w etapie poprodukcyjnym cyfrowo dodali peleryny poszczególnych zespołów. Sprawili, że peleryny wyglądały tak, jakby były w ruchu, co wzmocniło efekt szybkości. Scenograf Stuart Craig zmienił wygląd stadionu do Quidditcha. ?Ustawiliśmy więcej wież i są one teraz położone bliżej siebie, co dało zawodnikom więcej szans na przemykanie dookoła wież? ? wyjaśnia. ?Dało to efekt przedmiotów przelatujących w bliskiej odległości od siebie. Mamy również odpowiednie odkryte trybuny. Myślę, że jako całość wygląda to naprawdę imponująco?.

Jeden uczeń nie ma czasu na zabawę i grę w Quidditcha. Draco Malfoy został wyznaczony przez samego Lorda Voldemorta do wykonania bardzo ważnej misji o jeszcze ważniejszych skutkach. Jest to zadanie wymagające dojrzałości, ale Draco chętnie je przyjmuje, gdyż przyniesie mu ono sławę, której pożąda... i, w jego własnych oczach, pozwoli w końcu dorównać dokonaniom jego arcyrywala: Harry'ego Pottera. Tom Felton, wracając do roli Draco Malfoya, przyznaje: ?Draco zawsze był zazdrosny o to, że Harry jest w centrum zainteresowania i że to on jest postrzegany w świecie czarodziejów jako Wybraniec. Teraz Draco dostał szansę, aby zostać Wybrańcem, czym się z początku rozkoszuje. Myślę, że jest to sposób na dorośnięcie, ponieważ jego ojciec został osadzony w Azkabanie, a Draco, jako głowa rodziny, chce przywrócić rodzinie dobrą sławę. Pragnie udowodnić Voldemortowi, że nadaje się do powierzonego mu zadania oraz, co więcej, sprawić, aby ojciec był z niego dumny?. Dojrzewanie Draco jest widoczne również w jego sposobie ubierania się. Porzucił swój szkolny mundurek na rzecz czarnej szaty i laski swojego ojca. ?On jest nieodrodnym synem swojego ojca i ubiera się w sposób przystający do tej roli? ? komentuje Temime. ?Bardzo chcieliśmy pokazać, że Draco nie ma zahamowań przed opuszczeniem Hogwartu?. Niemniej jednak zadanie, które zostało zlecone Draco, jest tak straszne i ryzykowne, że jego matka, Narcissa Malfoy, naraża się na gniew Czarnego Pana i idzie do domu Severusa Snape?a, aby prosić go o pomoc dla Draco w spełnieniu polecenia. Helen McCrory, która gra rolę arystokratycznej matrony z rodu Malfoyów, opowiada: ?Draco został poproszony o wykonanie niezwykle niebezpiecznego zadania, a jego matka nie wierzy, że jest zdolny to zrobić. Narcissa porzuca swoje ideały, aby zapewnić synowi bezpieczeństwo. Jest zdesperowana. W tym momencie musi być w głębi duszy wściekła na Voldemorta ? można oczekiwać lojalności, ale narażać życie dziecka, to już przesada. Narcissa może być czarnym charakterem, ale nie zmienia to faktu, że jest dobrą matką?. Narcissie towarzyszy jej siostra, zła śmierciożerczyni, Bellatrix Lestrange. Bellatrix próbuje przekonać siostrę, że to zaszczyt, że właśnie Draco został osobiście wybrany przez Czarnego Pana, aby wykonać jego plany. Jednocześnie Bellatrix wyznaje, że nie ufa Snape?owi. Kiedy Severus mówi Narcissie, że pomoże jej synowi, Bellatrix kwestionuje jego decyzję i zmusza go, aby złożył Przysięgę Wieczystą. Helena Bonham Carter, która ponownie gra rolę Bellatrix Lestrange, zauważa: ?Wydaje mi się, że Bellatrix gardzi Snape?em i innymi poplecznikami Voldemorta, ponieważ to ona była najwierniejsza Czarnemu Panu. Wierzy, że jest ulubienicą Voldemorta, gdyż była w Azkabanie i trwała przy nim, kiedy zniknął, podczas gdy Snape jest tchórzem, który działa na dwa fronty?. Rozkoszująca się wolnością i ośmielona powrotem Voldemorta Bellatrix sieje śmierć i zniszczenie w świecie czarodziejów i Mugoli. Wraz z brutalnym wilkołakiem Fenrirem Greybackiem (Dave Legeno) i innymi śmierciożercami terroryzuje kraj, zostawiając w gruzach nawet ukochaną przez czarodziejów Ulicę Pokątną. Szczególną przyjemność sprawia jej atakowanie Harry?ego Pottera ? szydzenie ze śmierci ojca chrzestnego Harry?ego, Syriusza Blacka, który zginął z jej ręki ? i z najbliższych przyjaciół Pottera, w szczególności z rodziny Weasleyów. ?Ona ma w sobie coś z piromanki? ? mówi Bonham Carter, odnosząc się do fatum wiszącego nad domem Weasleyów, kiedy to wraz z Greybackiem wpadli tam nieproszeni w czasie wakacji, co miało zgubne skutki. ?Teraz, kiedy wojna zaczęła się naprawdę? ? kontynuuje, ?może być tak bezkarna i zła, jak tylko chce. Ona jest kompletnie szalona. Bellatrix nie uznaje półśrodków, co sprawia, że granie tej postaci to prawdziwa przyjemność?. Podczas gdy Bellatrix i jej zastępy sieją zamęt i zniszczenie, Draco skrada się po zamku i bada tajemniczą Znikającą Szafę znajdującą się wewnątrz Pokoju Życzeń, który wygląda nieco inaczej niż w poprzednim filmie. ?Pokój Życzeń ma to do siebie, że wygląda tak, jak ktoś zechce, a zatem bez wątpienia za każdym razem będzie prezentował się inaczej? ? zauważa Craig. ?Budowa jest taka sama, z wysoko sklepionym sufitem, lecz naszym celem było tym razem uczynienie go czymś w rodzaju olbrzymiego magazynu?. Nagromadzenie mebli i innych przypadkowych przedmiotów czyni z niego doskonałe pomieszczenie do kamuflażu albo ukrycia pewnych rzeczy... jeśli jest taka potrzeba. Tak jak obawiała się matka Draco, ciężar misji odbija się na młodym czarodzieju. ?On nie do końca jest tym człowiekiem, za którego się uważa? ? twierdzi Felton. ?W poprzednich latach dał się poznać jako osoba pewna siebie i wyniosła, ale teraz widzimy, że jest dużo słabszy, niż mu się wydaje. Uwielbiałem przedstawianie jego słabszej strony?. ?Draco zawsze chciał być w centrum uwagi? ? mówi Yates. ?Chce być Wybrańcem, o którym wszyscy będą mówili. Uważa, że, wypełniając straszną misję powierzoną mu przez Voldemorta, osiągnie sławę. Jednak dopada go słabość i widzimy, jak zaczyna się rozklejać... co Tom zagrał z przyjemnością, a ja z przyjemnością wyreżyserowałem?. ?Wraz z rozwojem akcji widzimy, jak Draco ujawnia kolejne elementy swojej osobowości? ? przyznaje Heyman. ?Ma tylko 16 lub 17 lat, a ciąży na nim obowiązek wykonania mrocznego zadania. Czy rzeczywiście leży to w jego naturze? Widzowi każe się tak myśleć. Czy jest to ostateczna prawda? Nie jestem taki pewny. Draco Malfoy zawsze był tą złą osobą w tle... i na dodatek pyszałkowatą. Zaczynamy widzieć, że pod maską próżnego aroganta kryje się delikatna i wrażliwa osoba, tak zresztą często bywa z ludźmi, którzy tyranizują innych. Dla Davida Yatesa bardzo ważne było odkrycie złożoności każdej postaci, złej czy dobrej, i okazało się, że David i Tom świetnie się spisali, pokazując głębię i człowieczeństwo Malfoya oraz drogi, którą przebył?. ?Uwielbiam pracować z Tomem? ? dodaje Yates. ?Pasjonuje go ta praca i wydaje mi się, że pokazał nam w tym filmie coś naprawdę niezwykłego?. Zachowanie Malfoya wzbudziło podejrzenia Harry?ego Pottera, który mimo wątpliwości wyrażanych przez Rona i Hermionę, upewnia się, że jego przeciwnikiem jest teraz dojrzały śmierciożerca. Z pewnością oni i Malfoy mają jeszcze porachunki do załatwienia, ale trudno uwierzyć, że posunął się aż tak daleko. Radcliffe zapewnia: ?Harry wie, że ojciec Malfoya jest złym człowiekiem, więc dlaczego Draco ma być inny? Zaczyna śledzić Malfoya, starając się rozszyfrować jego zamiary?. Kiedy Harry przypiera Malfoya do muru, dochodzi do ich pierwszej prawdziwej walki. Chociaż Harry i Draco nigdy się nie lubili, ?ich relacja zawsze polegała na dogryzaniu sobie nawzajem, a nie na przemocy? ? mówi Felton. ?Tym razem staje się, delikatnie mówiąc, bardziej intensywna?. Zaklęcia fruwają w powietrzu do czasu, gdy Harry zadaje ostateczny cios przy użyciu niszczącego i potencjalnie śmiertelnego zaklęcia... zaklęcia, którego nauczył się od Księcia Półkrwi.

Harry tak naprawdę nie ma pojęcia, kim jest wspomniany Książę Półkrwi. Wszystko, co o nim wie, to to, że był poprzednim właścicielem starego podręcznika, który Harry otrzymał, kiedy zapisał się na lekcje eliksirów u profesora Slughorna. Yates oświadcza: ?Książka mówi, że jest to ?Własność Księcia Półkrwi?, ale nie ma żadnego nazwiska ani innych danych, a więc jego tożsamość pozostaje zagadką. Ale kimkolwiek był, był z pewnością bardzo inteligentny. Umiał znacząco ulepszać receptury zwykłych eliksirów i zaklęcia. Myślał w sposób niekonwencjonalny, ale też jego rozumowanie należało do świata mroku. Rzeczy, które wymyślał, w końcu doprowadziły Harry?ego do bardzo intensywnych przeżyć?. Zapisane na marginesach podręcznika ?Eliksiry dla zaawansowanych? notatki Księcia Półkrwi pomagają Harry?emu, zgodnie z planem Dumbledore'a, zostać kimś więcej niż gwiazdą w oczach Slughorna. Dyrektor wiedział, że profesor eliksirów będzie chciał zbliżyć się do Harry'ego i bez ogródek mówi chłopcu, aby pozwolił na to Slughornowi. Michael Gambon wyjaśnia: ?Dumbledore wie, że Slughorn ukrywa jakieś ważne informacje o młodym Tomie Riddle?u, ale potrzebuje Harry?ego, aby wyciągnąć je od profesora?. Dumbledore wierzy, że kluczem do pokonania Lorda Voldemorta jest jego przeszłość, dlatego gromadzi jak najwięcej wspomnień o Tomie Riddle?u. Stara się zebrać informacje o tym, kiedy i jak Riddle zyskał wiedzę, która pozwoliła mu stać się, jak to on mówi, ?najgroźniejszym Czarnoksiężnikiem w historii?. Każde wspomnienie, które zdobędzie, jest skrupulatnie opisywane i pieczołowicie chowane do szklanej fiolki. Do tych wspomnień zaliczają się również własne wspomnienia Dumbledore?a, w tym także te najwcześniejsze. Wyjmując jedno, wlewa zawartość do Myślodsiewni i pokazuje Harry?emu swoje pierwsze wspomnienie o Tomie Riddle?u, który był wtedy jeszcze małym chłopcem. Harry widzi, jak młody Dumbledore przybywa do sierocińca. Scenograf Stuart Craig mówi, że wygląd zewnętrzny sierocińca był zainspirowany budynkiem, na który natrafił, szukając plenerów na nadbrzeżu portowym w Liverpoolu. ?Znajdował się tam ten monolityczny ceglany budynek, który wyróżniał się na tle pozostałych? ? mówi. ?Był bardzo złowieszczy, wyglądał jak więzienie, i na tym oparliśmy projekt naszego sierocińca. We wnętrzu użyliśmy szkliwionych płytek typowych dla budowli wiktoriańskich, ponieważ były wytrzymałe i łatwe do czyszczenia. Budynek miał ciemny, przytłaczający wygląd, który świetnie komponował się z otoczeniem sierocińca?. Wewnątrz sierocińca Dumbledore trafia do posępnego pokoju, w którym zimnym spojrzeniem wita go młody Tom Riddle. Rolę 11-letniego Toma gra Hero Fiennes Tiffen, bratanek Ralpha Fiennesa, aktora odtwarzającego rolę Lorda Voldemorta. ?Tom jest mroczną, ponurą postacią? ? mówi Tiffen, który miał 10 lat, kiedy dostał rolę Toma Riddle?a. ?Ma wyjątkową moc i może zadać ból każdemu, kto mu się nie podoba. W sierocińcu nie ma żadnych przyjaciół, więc kradnie rzeczy innych, aby się w jakiś sposób zbliżyć do ludzi. To bardzo smutne?. ?Hero był fantastyczny? ? uważa Heyman. ?Jest ciepłym, uroczym chłopcem, a mimo to stać go było na wywołanie wrażenia upiornego osamotnienia tej postaci i pewnego poczucia kontroli, co według mnie mrozi krew w żyłach widzów?. ?To absolutnie najmilszy chłopak, jakiego można sobie wyobrazić? ? potwierdza Yates. ?Łatwo też było kierować nim z pozycji reżysera. Nie było to trudne, bo ma charyzmę, musiał tylko wyłączyć wszystkie emocje, musiał też być spokojny i opanowany?. Dumbledore mówi Tomowi, że w Hogwarcie nauczy się, jak używać magii i jak nad nią panować. Opuszcza Toma, nie wiedząc, że nieświadomie wprawił tryby w ruch, a ?myśl, że to się działo tak dawno temu jest przerażająca? ? mówi David Barron. Dumbledore następnie pokazuje Harry?emu inne wspomnienie, tym razem 16-letniego Toma Riddle?a, który został jednym z pupilków Horacego Slughorna. Frank Dillane, który gra rolę nastoletniego Riddle?a, zauważa: ?Tom jest naprawdę uroczy, ale i skłonny do manipulowania ludźmi. Jego relacja ze Slughornem jest odwrócona do góry nogami. Chcę przez to powiedzieć, że w relacji uczeń?nauczyciel, to nauczyciel powinien mieć autorytet. Ale z tego, co widzimy, to Tom jest tym, który najwyraźniej pociąga za sznurki?. ?Frankowi świetnie udało się stworzyć wrażenie, że coś wisi w powietrzu? ? mówi Barron. ?Tom jest nadzwyczaj uprzejmy, ale jest w nim coś, czego inni się jakoś obawiają, co z pewnością odbiera Slughornowi pewność siebie?. Tego szczególnego wieczoru Tom zostaje po spotkaniu ze Slughornem i prosi go o pokazanie ?chociaż odrobiny niespotykanej magii?. Slughorn jednak ze złością ucina rozmowę, odmawiając wszelkiej dyskusji na takie tematy, i wyrzuca Toma z pokoju. Harry jest skonsternowany tym, co zobaczył, a Dumbledore wyjaśnia mu, że to wspomnienie jest sfałszowane. Zostało zmienione przez osobę, do której należy, czyli Horacego Slughorna. Wszelkie informacje, jakie Slughorn wyjawił Tomowi, mogły doprowadzić Harry?ego i Dumbledore?a do jedynego rozwiązania zagadki, jak pokonać Voldemorta. Harry musi jakoś przekonać Slughorna, aby przezwyciężył poczucie winy, pokonał swój strach i ujawnił, co tak naprawdę pamięta. ?To ukazuje prawdziwy rozwój Harry'ego jako postaci? ? zauważa Yates. ?Harry toczy wojnę, więc kiedy Dumbledore mówi mu, że, mając to wspomnienie, mogą pokonać Voldemorta, Harry?emu nic więcej nie trzeba. Zabicie Voldemorta jest ostatecznym celem chłopaka, a Slughorn jest tylko środkiem do tego celu. Obserwowanie, jak Harry Potter nakłania tego człowieka, by wyjawił mu potrzebne informacje, jest niezwykle ciekawe?.

Chęć znalezienia źródła nieśmiertelności i mocy Voldemorta i nadzieja na jego zniszczenie sprawiają, że Harry i Dumbledore wyruszają w ryzykowną podróż do odosobnionej jaskini położonej głęboko w zniszczonym przez wiatr klifie. Stuart Craig wspomina: ?Kiedy szukaliśmy odpowiedniego miejsca na tę scenę, znaleźliśmy Klify Moher w zachodniej Irlandii i natychmiast uznaliśmy, że doskonale się nadadzą na wejście do jaskini?. Twórcy filmu chcieli, aby wnętrze jaskini wydawało się naprawdę olbrzymie, tak, ?żeby nie było wątpliwości, że jest ono naturalne? ? przyznaje Craig. ?Poza sceną, kiedy Harry i Dumbledore po raz pierwszy przybywają w to miejsce, i scenerią wyspy, na której wszystko dzieje się wewnątrz jaskini, resztę stworzono wirtualnie, przy pomocy komputera. W ostatnim filmie pracowaliśmy w scenerii całkowicie wirtualnej, a zatem do tego podeszliśmy już z większą pewnością?. Wnętrze jaskini miało wyglądać jak zbudowane z geometrycznych kryształów, więc Craig i jego zespół zaczęli pracę od zdobycia wiedzy o różnych utworach skalnych. Odwiedzili również jaskinie kwarcową i solną, aby przestudiować właściwości powierzchni krystalicznych. ?Odtworzenie kryształków soli wymaga sporo pracy badawczej i wielu eksperymentów z żywicami syntetycznymi? ? mówi scenograf. ?Wyzwaniem było stworzenie czegoś magicznego i jednocześnie wiarygodnego. Było to wyzwaniem również dla Tima Burke?a, naszego zespołu od efektów wizualnych oraz dla Brunona Delbonnela (reżysera obrazu). Jak rozpalić tę lśniącą kryształami wyspę pośrodku wielkiej, ciemnej próżni? Każdy był w ten proces zaangażowany, to była naprawdę ciekawa współpraca?. Pośród zakamarków jaskini Harry i Dumbledore napotykają straszne niebezpieczeństwa, kiedy Harry, zmuszony przez Dumbledore?a, musi po raz pierwszy przejąć kontrolę. Radcliffe mówi: ?Kiedy Dumbledore zabiera Harry?ego na misję, jest to coś w rodzaju inicjacji. Dumbledore wprowadza Harry?ego w szczegóły zadania, które Harry ma ostatecznie wykonać. Jest to początek opowieści o pokonywaniu Voldemorta, a przed tym wyzwaniem Harry nigdy by się nie cofnął?. Niezależnie od wyniku ich misji, w Hogwarcie czekają na nich nowe i jeszcze straszniejsze zagrożenia. Heyman wspomina: ?Jest taki dialog w filmie, kiedy Dumbledore mówi: ?Znowu muszę Cię prosić o zbyt dużo, Harry.? Czy czuje się winny? Tego nie wiem, ale wiem, że Harry dorasta. Wydaje mi się, że to wszystko jest częścią edukacji Harry'ego Pottera. Dumbledore wie, że to w końcu Harry jest tym, który musi stanąć twarzą w twarz z Voldemortem. Dumbledore zapoznaje Harry?ego ze Slughornem i ujawnia młodemu czarodziejowi pewne wydarzenia z przeszłości Voldemorta. Zabiera go w podróż, która ma przygotować Harry?ego na ostateczną bitwę, która nadejdzie już wkrótce?.

DANIEL RADCLIFFE gra tytułową rolę we wszystkich przebojach filmowych o Harrym Potterze, nakręconych na podstawie bestsellerowych książek J.K. Rowling. Po raz pierwszy zagrał tę rolę w filmie z 2001 r. Harry Potter i Kamień Filozoficzny, a następnie w kolejnych ekranizacjach: Harry Potter i Komnata Tajemnic, Harry Potter i więzień Azkabanu, Harry Potter i Czara Ognia oraz Harry Potter i Zakon Feniksa. Swoją przygodę z rolą Harry?ego Pottera zakończy w długo oczekiwanej dwuczęściowej filmowej adaptacji książki ?Harry Potter i Insygnia Śmierci?. Część pierwsza zostanie wydana w listopadzie 2010 r., natomiast kończący serię obraz wejdzie na ekrany kin latem 2011 r. Radcliffe zadebiutował na Broadwayu jako Alan Strang w sztuce Petera Shaffera ?Equus?, za co zdobył nagrodę dla najlepszego aktora pierwszoplanowego na gali Annual Theatre Fan Choice Awards zorganizowanej przez Broadway World, jak również nagrodę dla najlepszego aktora pierwszoplanowego i statuetkę Breakthrough Performance Awards na corocznej gali Broadway.Com Audience Awards. Za rolę we wspomnianej wyżej sztuce otrzymał również nominacje do Drama League i Drama Desk. Radcliffe po raz pierwszy zagrał rolę Alana w 2007 r. i uzyskał pochlebne recenzje w Londynie, czym zaznaczył swój debiut na West Endzie. Sztuka została wyreżyserowana przez Theę Sharrock, a główną rolę grał w niej kolega Daniela z Harry?ego Pottera , zdobywca nagrody Tony Award, Richard Griffiths. Do innych osiągnięć Daniela Radcliffe?a można zaliczyć niezależny film australijski December Boys oraz rolę w telewizyjnym filmie Jacka Kiplinga My Boy Jack. Film ten opowiadał historię 17 letniegio syna Rudyarda Kiplinga, Jacka, który zginął podczas I wojny światowej, i o tym, jak niszczący wpływ wydarzenie to wywarło na jego rodzinę. W filmie grali również Kim Cattrall, Carey Mulligan i David Haig. Radcliffe zagrał również gościnnie jako on sam w nagrodzonej serii BBC/HBO Statyści, z Rickym Gervaisem w roli głównej. Po raz pierwszy pojawił się na ekranie jako młody David Copperfield w ekranizacji klasycznej powieści Karola Dickensa wyprodukowanej przez BBC/PBS. RUPERT GRINT gra rolę Rona Weasleya, kolegi Harry'ego ze szkoły i jednocześnie wiernego przyjaciela w cyklu filmów o Harrym Potterze, począwszy od 2001 r. Obecnie pracuje nad ekranizacją finałowej książki ?Harry Potter i Insygnia Śmierci?, która wejdzie do kin w dwóch pełnometrażowych częściach: pierwsza w listopadzie 2010 r., a druga latem 2011 r. Grint ostatnio wystąpił w niezależnym filmie brytyjskim Cherrybomb, który uzyskał pochlebne recenzje na festiwalach filmowych w Wielkiej Brytanii i w Europie. Niedługo będzie można go zobaczyć w komedii Wild Target, w której pojawi się razem z Emily Bunt i Billem Nighym. Wild Target w reżyserii Jonathana Lynna jest oparty na francuskim filmie z 1993 r. Czuły cel i opowiada historię płatnego mordercy, który próbuje przejść na emeryturę, ale pod wpływem pięknej złodziejki zmienia plany. Grint zadebiutował w 2001 r. w filmie Harry Potter i Kamień Filozoficzny rolą Rona Weasleya. Za grę aktorską w tym obrazie dostał nominację do nagrody British Film Critics' Circle Award dla najlepszego debiutanta oraz nominację do nagrody Young Artist Award dla najbardziej obiecującego debiutanta. Ponadto czołowe brytyjskie czasopismo filmowe Empire uhonorowało Grinta i jego towarzyszy z filmu Harry Potter, Daniela Radcliffe?a i Emmę Watson, prestiżową nagrodą za wybitne osiągnięcia, w uznaniu ich pracy przy wszystkich dotychczasowych filmach o Harrym Potterze. W 2002 r., po ukończeniu pracy przy pierwszym filmie z tej serii, Grint zagrał młodego, zwariowanego profesora w filmie Petera Hewitta Marzenia do spełnienia, u boku Simona Callowa, Stephana Fry?a i Paula Giamattiego. Następnie powrócił do roli Rona Weasleya w filmach: Harry Potter i Komnata Tajemnic, Harry Potter i więzień Azkabanu oraz Harry Potter i Czara Ognia. W 2006 r. Grint pojawił się u boku Julie Walters i Laury Linney w docenionym przez krytyków niezależnym obrazie Jeremy?ego Brocka Nauka jazdy. W następnym roku zagrał Rona w filmie Harry Potter i Zakon Feniksa.  Zanim Grint dostał rolę Rona Weasleya, występował w szkolnym i lokalnym teatrze w takich produkcjach, jak: ?Annie?, ?Piotruś Pan? i ?Władca dusz?. EMMA WATSON gra rolę Hermiony Granger, wiernej przyjaciółki zarówno Harry?ego Pottera, jak i Rona Weasleya. Zagrała w każdym filmie z serii Harry Potter, ostatnim z nich był Harry Potter i Zakon Feniksa. Ponownie zagra Hermionę w filmie Harry Potter i Insygnia Śmierci, dwuczęściowej adaptacji siódmej i ostatniej części książki o Harrym Potterze. Watson użyczyła też głosu Księżniczce Pei w animowanym filmie przygodowym z 2008 r. Dzielny Despero. Zagrała również u boku Victorii Wood, Richarda Griffithsa i Emilii Fox, odtwarzając rolę Pauline Fossil w dramacie telewizyjnym BBC Zaczarowane baletki.  Watson zadebiutowała jako profesjonalna aktorka w pierwszym filmie o Harrym Potterze Harry Potter i Kamień Filozoficzny. Za tę rolę zdobyła nagrodę Young Artist Award w kategorii ?Najlepsza młoda odtwórczyni roli głównej?. Następnie zdobyła dwie kolejne nagrody AOL Awards dla najlepszej aktorki drugoplanowej, pierwszą za film Harry Potter i Komnata Tajemnic oraz kolejną za film Harry Potter i więzień Azkabanu. Watson zebrała również dwie nominacje do nagrody Critics? Choice od Broadcast Film Critics Association za pracę przy filmach Harry Potter i więzień Azkabanu oraz Harry Potter i Czara Ognia. Ponadto czytelnicy magazynu Total Film przyznali jej nagrodę w plebiscycie na najlepszą nową aktorkę, doceniając jej pracę w filmie Harry Potter i więzień Azkabanu. Co więcej, czołowe brytyjskie czasopismo filmowe Empire uhonorowało Watson i jej towarzyszy filmowych, Daniela Radcliffe?a i Ruperta Grinta, prestiżową nagrodą za wybitne osiągnięcia, w uznaniu ich pracy przy wszystkich dotychczasowych filmach o Harrym Potterze. JIM BROADBENT gra rolę profesora Horacego Slughorna, który ma istotne informacje dotyczące mocy złego Lorda Voldemorta. Broadbent jest zdobywcą Oscara i Złotego Globu za rolę w filmie biograficznym Richarda Eyre z 2001 r. Iris, u boku Judi Dench. Interpretacja roli oddanego męża Iris Murdoch, Johna Bayleya, przyniosła mu również nagrodę National Board of Review Award, jak również statuetkę Screen Actors Guild Award i nominację do nagrody BAFTA w kategorii ?Najlepszy aktor drugoplanowy?. Ponadto był laureatem nagrody Los Angeles Film Critics Award za role w Iris i w oryginalnym musicalu Moulin Rouge!, zdobywając za ten ostatni film również statuetkę BAFTA dla najlepszego aktora drugoplanowego. Broadbent zdobył wcześniej nagrodę London Film Critics Circle Award i nagrodę dla najlepszego aktora na festiwalu w Wenecji w 1999 r. za wcielenie się w postać W.S. Gilberta, członka duetu Gilbert & Sullivan, w filmie Mike?a Leigh Topsy-Turvy. Leigh wyreżyserował również inne, chwalone przez krytyków filmy z udziałem Broadbenta: Życie jest słodkie oraz Vera Drake. W 2008 r. Broadbent wystąpił wraz z Harrisonem Fordem w kasowym przeboju Stevena Spielberga Indiana Jones i Królestwo Kryształowej Czaszki. Do jego ostatnich ról można zaliczyć baśń przygodową Atramentowe Serce, dramat historyczny Młoda Wiktoria, niezależny film produkcji brytyjskiej The Damned United oraz Einstein i Eddington, film wyprodukowany przez telewizję HBO. Inne filmy z udziałem Broadbenta to m.in.: Hot Fuzz ? Ostre psy, Akademia tajemniczych sztuk pięknych, Opowieści z Narnii: Lew, czarownica i stara szafa, Dziennik Bridget Jones oraz sequel Bridget Jones: W pogoni za rozumem, Vanity Fair. Targowisko próżności Miry Nair, Bright Young Things w reżyserii Stevena Fry?a, Gangi Nowego Jorku w reżyserii Martina Scorsese, Ryszard III Richarda Loncraine?a, Strzały na Broadwayu Woody?ego Allena, Czarowny kwiecień wyreżyserowany przez Mike?a Newella i Gra pozorów Neila Jordana. Można go było również usłyszeć w filmach animowanych Szeregowiec Dolot i Roboty.  Broadbent został również uhonorowany za pracę w telewizji. Niedawno zdobył Złoty Glob, nagrodę BAFTA oraz nominację do nagród Emmy w kategorii ?Najlepszy aktor? za tytułową rolę w filmie telewizyjnym Longford. Wcześniej otrzymał nominacje do nagród Emmy i Złotego Globu za rolę w filmie historycznym Wzbierająca burza wyprodukowanym przez kanał HBO. Wystąpił również w ponad 40 innych projektach telewizyjnych i kablowych, takich jak miniseriale, filmy i seriale.  Broadbent zgłębiał tajniki sztuki aktorskiej w London Academy of Music and Dramatic Art. Bardzo często występował na scenie, przede wszystkim w sztukach wystawianych przez Royal National Theatre i Royal Shakespeare Company. HELENA BONHAM CARTER powraca jako Bellatrix Lestrange, śmierciożerczyni i czcicielka Lorda Voldemorta. Po raz pierwszy zagrała tę rolę w hicie 2007 r. Harry Potter i Zakon Feniksa. W postać Bellatrix wcieli się również w dwuczęściowej odsłonie zatytułowanej Harry Potter i Insygnia Śmierci, która zamknie serię kultowych filmów o Harrym Potterze, nakręconej na podstawie finałowej książki J.K. Rowling. Będzie można ją wkrótce zobaczyć również w Alicji w Krainie Czarów, filmie wyreżyserowanym przez Tima Burtona, gdzie gra rolę Królowej Kier, oraz w filmie biograficznym wyprodukowanym przez telewizję BBC Enid Blyton, w którym wcieli się w postać sławnej autorki książek dla dzieci. Bonham Carter zagrała w bardzo różnorodnych filmach, projektach telewizyjnych i scenicznych zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i w jej ojczystej Anglii. Ostatnio pojawiła się w kasowym filmie akcji Terminator: Ocalenie w reżyserii McG. W minionym roku Bonham Carter dostała nominację do Złotego Globu oraz zdobyła nagrodę Evening Standard British Film Award dla najlepszej aktorki za rolę Pani Lovett w filmowej adaptacji musicalu Tima Burtona Sweeney Todd: Demoniczny golibroda z Fleet Street z Johnnym Deppem w roli głównej. Za swe dokonania w romantycznym dramacie z epoki Miłość i śmierć w Wenecji z 1997 r., opartym na powieści Henry'ego Jamesa, Bonham Carter została uhonorowana nominacjami do Oscara, Złotego Globu, nagród BAFTA i Screen Actors Guild Award. Rola w tym filmie przyniosła jej także nagrody dla najlepszej aktorki od wielu organizacji krytyków, w tym od Los Angeles Film Critics, Broadcast Film Critics, National Board of Review oraz London Film Critics Circle. W filmie fabularnym zadebiutowała w roku 1986, wcielając się w tytułową rolę w biografii historycznej Lady Jane w reżyserii Trevora Nunna. Niedługo po zakończeniu pracy nad tym filmem reżyser James Ivory zaproponował jej główną rolę w filmie Pokój z widokiem, opartym na książce E.M. Forstera. Później zyskała sobie uznanie krytyków dzięki dwóm kolejnym adaptacjom powieści Forstera: Tam gdzie nie chadzają anioły Charlesa Sturridge'a i Powrót do Howards End, za który otrzymała pierwszą nominację do nagrody BAFTA. Wśród wczesnych filmów Bonham Carter należy wymienić także Hamleta Franco Zeffirellego z Melem Gibsonem w roli głównej, Frankensteina w reżyserii i u boku Kennetha Branagha, Jej wysokość Afrodytę Woody'ego Allena oraz Wieczór Trzech Króli, w którym ponownie spotkała się z Trevorem Nunnem. Następnie zagrała w Podziemnym kręgu Davida Finchera z Bradem Pittem i Edwardem Nortonem, jak również w filmach w reżyserii Tima Burtona: Duża ryba, Planeta małp oraz Charlie i fabryka czekolady. Wystąpiła również w takich filmach niezależnych, jak: Carnivale, Nowokaina, The Heart of Me, Miłość mojej młodości oraz Konwersacje z innymi kobietami. W 2005 r. Bonham Carter użyczyła swego głosu w dwóch filmach animowanych: tytułowej bohaterce filmu Gnijąca panna młoda Tima Burtona oraz w nagrodzonym Oscarem Wallace i Gromit: Klątwa Królika. Za swój dorobek telewizyjny Bonham Carter otrzymała nominacje do nagród Emmy i Złotego Globu za role w filmie telewizyjnym Na żywo z Bagdadu oraz w miniserialu Merlin, a także nominację do Złotego Globu za postać Mariny Oswald w miniserialu Pogrzebana tajemnica. Zagrała także rolę Anny Boleyn w brytyjskim miniserialu Krwawy tyran ? Henryk VIII oraz matkę siedmiorga dzieci, w tym czterech autystycznych synów, w filmie telewizji BBC Siedmioro wspaniałych. Przedstawienia teatralne, w których zagrała Bonham Carter, to między innymi: ?The Woman in White?, ?The Chalk Garden?, ?The House of Bernarda Alba? oraz ?Trelawny of the Wells?. ROBBIE COLTRANE ponownie pojawia się w roli Rubeusa Hagrida, ukochanego przez uczniów woźnego w Hogwarcie, który opiekuje się różnymi stworzeniami, tymi dużymi i małymi. Coltrane po raz pierwszy wcielił się w rolę Hagrida w filmie Harry Potter i Kamień Filozoficzny. Dzięki tej kreacji otrzymał nominacje do nagród BAFTA i Los Angeles Critics Circle. Ponownie zagrał Hagrida w filmach Harry Potter i Komnata Tajemnic, Harry Potter i więzień Azkabanu, Harry Potter i Czara Ognia oraz Harry Potter i Zakon Feniksa. Po raz ostatni zagra tę postać w filmie Harry Potter i Insygnia Śmierci, dwuczęściowej adaptacji filmowej siódmej i ostatniej książki J.K. Rowling z serii Harry Potter. Coltrane wystąpił ostatnio w dobrze przyjętym przez krytyków niezależnym obrazie Bracia Bloom, który był pokazywany na wielu festiwalach filmowych i został wydany w wersji limitowanej w maju tego roku. Jego głos można było usłyszeć w animowanym filmie przygodowym Dzielny Despero. Długa lista dokonań filmowych Coltrane'a obejmuje między innymi filmy: Ocean's Twelve: Dogrywka Stevena Soderbergha, Van Helsing oraz Przygody Hucka Finna Stephena Sommersa, Z piekła rodem braci Hughes z Johnnym Deppem, filmy z serii o Jamesie Bondzie: Świat to za mało i Goldeneye, List w butelce Luisa Mandokiego, Kumpel, Ten papież musi umrzeć, Uciekające zakonnice, za które zdobył nagrodę komediową im. Petera Sellersa na rozdaniu nagród filmowych Evening Standard British Film Awards w 1991 r., Henryk V Kennetha Branagha, Niech się dzieje co chce, Ten idiota Bert Rigby Carla Reinera, Mona Lisa Neila Jordana, Absolutni debiutanci oraz Obrona królestwa. Coltrane jest prawdopodobnie najbardziej znany ze swej roli w wielokrotnie nagradzanym i popularnym na całym świecie serialu telewizyjnym Dr Fritz, który przyczynił się także do powstania kilku filmów telewizyjnych. Najnowszy z nich pojawił się na małym ekranie jesienią 2006 roku. Za rolę twardego, dowcipnego psychologa policyjnego, doktora Eddie'ego ?Fitza? Fitzgeralda, Coltrane otrzymał wiele wyróżnień aktorskich, w tym trzy z rzędu nagrody BAFTA dla najlepszego aktora telewizyjnego w latach 1994, 1995 i 1996, nagrodę Broadcasting Press Guilds Award dla najlepszego aktora telewizyjnego w 1993 r., Srebrną Nimfę dla najlepszego aktora na Festiwalu Telewizyjnym w Monte Carlo w 1994 r., nagrodę Royal Television Society Award dla najlepszego aktora 1994 r., nagrodę FIPA dla najlepszego aktora oraz nagrodę Cable ACE dla najlepszego aktora grającego w filmie lub miniserialu. Na początku lat 80. ubiegłego wieku Coltrane zyskał sobie popularność rolami komediowymi w takich widowiskach, jak: Alfresco, Kick up the Eighties, Laugh??? I Nearly Paid My Licence Fee oraz Saturday Night Live. Później wystąpił w 13 produkcjach Comic Strip oraz w wielu programach telewizyjnych, takich jak Czarna żmija III i Opowieść wigilijna Czarnej Żmii. Nominowano go do nagrody BAFTA za rolę Danny'ego McGlone'a w serialu Tutti Frutti. Wśród najnowszych dokonań telewizyjnych Coltrane'a należy wymienić Odpływ, Alicję w krainie czarów oraz film The Planman, który Coltrane także wyprodukował. Aktor wystąpił również gościnnie w ostatnim odcinku serialu Frasier. W 2006 r. Coltrane otrzymał Order Imperium Brytyjskiego za zasługi dla sztuki dramatycznej. MICHAEL GAMBON ponownie odgrywa rolę profesora Albusa Dumbledore?a, mądrego i szanowanego dyrektora Hogwartu. Wcześniej wcielał się w rolę Dumbledore?a w filmach Harry Potter i więzień Azkabanu, Harry Potter i Czara Ognia oraz Harry Potter i Zakon Feniksa. Za swoją pracę teatralną, kinową i telewizyjną Gambon był wielokrotnie nagradzany w czasie całej swej kariery zawodowej, która trwa już od ponad 40 lat. Jako członek obsady filmu Gosford Park Roberta Altmana otrzymał nagrody Screen Actors Guild Award i Critics? Choice Award. Zdobył też cztery nagrody telewizyjne BAFTA za role w projektach pełnometrażowych Perfect Strangers, Długość geograficzna, Żony i córki, za które przyznano mu także nagrodę Royal Television Society (RTS) Award, a także za The Singing Detective, w którym rola tytułowa przyniosła mu nagrody RTS i Broadcast Press Guild Awards. Gambon został też wyróżniony nominacjami do nagród Emmy i Złotego Globu za postać prezydenta Lyndona Bainesa Johnsona, w którą wcielił się w filmie telewizji HBO Na ścieżce wojennej. W 1998 r. za służbę na rzecz teatru otrzymał od królowej Elżbiety II tytuł szlachecki. Gambon ostatnio pojawił się w niezależnym filmie Powrót do Brideshead. Wkrótce będzie go można zobaczyć w postapokaliptycznym dramacie The Book of Eli, w którym gra razem w Denzelem Washingtonem, a reżyserami są Albert i Allen Hughes. Film wejdzie na ekrany kin na początku 2010 r. Spośród pozycji kinowych Gambon na ma swoim koncie ponadto: Dobranoc, kochanie Jake?a Paltrowa, dramat Roberta de Niro Dobry agent, remake filmu Omen, Podwójne życie ze Stevem Zissou Wesa Andersona, Sky Kapitan i świat jutra, Sylvia, Bezprawie, Informator, Jeździec bez głowy Tima Burtona, Ostatni wrzesień, Taniec ulotnych marzeń, Gracz, Miłość i śmierć w Wenecji oraz Kucharz, złodziej, jego żona i jej kochanek. Gambo wystąpił również w kilku produkcjach telewizyjnych. Pojawił się w nagrodzonym przez telewizję HBO miniserialu Anioły w Ameryce w reżyserii Mike?a Nicholsa, jak również w miniserialu stacji BBC Cranford, wyprodukowanym przez Masterpiece Theatre, oraz z filmie produkcji HBO Joe?s Palace. Pod koniec tego roku będzie można go zobaczyć w serialu BBC Emma. Pochodzący z Irlandii Gambon rozpoczął swą karierę na deskach Edwards-MacLiammoir Gate Theatre w Dublinie. W 1963 r. był jednym z pierwszych członków National Theatre Company w Old Vic pod kierownictwem Laurence'a Oliviera. Później dołączył do Birmingham Rep, gdzie zagrał Otella. Na liście swoich dokonań teatralnych Gambon ma wiele produkcji wystawianych na londyńskim West Endzie, w tym między innymi sztukę Simona Graya ?Otherwise Engaged?, londyńskie premiery trzech sztuk Alana Ayckbourna: ?The Norman Conquests?, ?Just Between Ourselves? oraz ?Man of the Moment?, ?Alice's Boys?, ?Dawne czasy? Harolda Pintera, tytułową rolę w ?Wujaszku Wani? oraz ?Veterans Day? z Jackiem Lemmonem. W 1987 r. był wielokrotnie nagradzany, w tym nagrodą Olivier Award dla najlepszego aktora, za rolę w londyńskiej produkcji ?Widok z mostu? Arthura Millera. Grając w Royal National Theatre (RNT), Gambon odtwarzał główne role w premierowych przedstawieniach sztuk Harolda Pintera: ?Zdrada? i ?Górski język?, w ?Close of Play? Simona Graya, w ?Opowieściach z Hollywood? Christophera Hamptona, w trzech kolejnych sztukach Alana Ayckbourna: ?Sisterly Feelings?, ?A Chorus of Disapproval?, za którą zdobył nagrodę Olivier Award, oraz ?A Small Family Business?, a także ?Skylight? Davida Hare'a, która była wystawiana na West Endzie i Broadwayu. Także w RNT Gambon wystąpił w sztuce ?Endgame? z Lee Evansem, grał też Falstaffa w pierwszej i drugiej części ?Henryka IV?. Wśród ostatnich zrealizowanych przez niego produkcji teatralnych należy wymienić główne role w sztuce ?Volpone albo lis?, za które otrzymał nagrodę Evening Standard Award, w dramacie ?Cressida? Nicholasa Hytnera w teatrze Almeida, w wystawianym na West Endzie przedstawieniu ?Dozorcy? w reżyserii Patricka Marbera oraz w ?A Number? Stephena Daldry'ego w Royal Court Theatre. ALAN RICKMAN gra Severusa Snape?a, zagadkowego profesora Hogwartu,. Wcielał się w rolę Snape?a we wszystkich dotychczasowych filmach z serii Harry Potter. Rickman zagrał ostatnio Judge?a Turpina w kinowej wersji musicalu Stephena Sondheima Sweeney Todd: Demoniczny golibroda z Fleet Street, wyreżyserowanej przez Tima Burtona. Będzie kontynuował współpracę z Timem Burtonem w baśni przygodowej Alicja w Krainie Czarów, która ma się pojawić na ekranach kin na wiosnę 2010 r. Rickman miał już na swoim koncie nagrody za pracę teatralną w rodzimej Anglii, gdy w 1988 r. zadebiutował w kasowym filmie akcji Szklana pułapka. Od tego czasu był wielokrotnie nagradzany za swoje kreacje kinowe i telewizyjne. W 1992 r. zdobył nagrodę BAFTA dla najlepszego aktora drugoplanowego za rolę szeryfa z Nottingham w filmie Robin Hood: Książę złodziei. W tym samym roku otrzymał nagrody Evening Standard British Film Award oraz London Film Critics Circle Award w kategorii ?Najlepszy aktor? za rolę we wspomnianym filmie, jak również za Głęboko, prawdziwie, do szaleństwa Anthony'ego Minghelli oraz Z zamkniętymi oczami Stephena Poliakoffa, a także dodatkowe wyróżnienie London Film Critics Circle za występ w filmie Quigley na Antypodach. Później był nominowany do nagród BAFTA za role w Rozważnej i Romantycznej Anga Lee oraz w Michaelu Collinsie Neila Jordana. W 1997 r. Rickman zdobył nagrody Emmy, Złoty Gob i Screen Actors Guild Awards za tytułową rolę w filmie produkcji HBO Rasputin. Niedawno otrzymał nominację do nagrody Emmy za gwiazdorską kreację w przyjętym z uznaniem filmie HBO W rękach Boga. Rickman wystąpił ponadto w takich filmach, jak: Bottle Shock, za który dostał nagrodę dla najlepszego aktora na Festiwalu Filmowym w Seattle w 2008 r., Nobel Son, Pachnidło: Historia mordercy, Śniegowe ciastko, To właśnie miłość, Dwa w jednym, Galaxy Quest ? Ko(s)miczna załoga, Dogma, Pocałunek Judasza oraz Mesmer, w którym rola przyniosła mu tytuł najlepszego aktora na Festiwalu Filmowym w Montrealu w 1994 r. W 1997 r. Rickman zadebiutował jako reżyser filmem Zimowy gość, w którym główną rolę zagrała Emma Thompson. Aktor napisał także scenariusz do tego filmu, wraz z Sharmanem Macdonaldem, na podstawie oryginalnej sztuki Macdonalda. W oficjalnym konkursie na Festiwalu Filmowym w Wenecji film otrzymał nominację do Złotego Lwa i zdobył dwie inne nagrody. Później zaś, na Festiwalu Filmowym w Chicago, otrzymał tytuł najlepszego filmu. Rickman wyreżyserował wspomnianą sztukę także w teatrach: West Yorkshire Playhouse oraz Almeida Theatre w Londynie. Ponadto wyreżyserował w The Royal Court na West Endzie sztukę ?My Name is Rachel Corrie?. Zanim produkcja przeniosła się do Nowego Jorku, sztuka ta zdobyła nagrody Theatregoers' Choice Awards w kategoriach ?Najlepsza nowa sztuka? i ?Najlepszy reżyser?. Ostatnio wyreżyserował sztukę ?Creditors? Strindberga w Donmar Warehouse, którą będzie można zobaczyć w Brooklyn Academy w Nowym Jorku w 2010 r. Rickman studiował w Royal Academy of Dramatic Arts, po czym podjął dwuletnią współpracę z Royal Shakespeare Company (RSC). W 1985 r. wykreował rolę wicehrabiego de Valmonta w ?Niebezpiecznych związkach?, a w 1987 r., gdy ponownie wcielił się w tę rolę na Broadwayu, został nominowany do nagrody Tony Award,. Ostatnio Rickman wystąpił w popularnej produkcji ?Private Lives? Noela Cowarda wystawianej na West Endzie, a za swoją rolę otrzymał nagrodę Variety Club Award oraz nominacje do nagród Oliviera oraz Evening Standard Award w kategorii ?Najlepszy aktor?. Inscenizacje sztuki przeniesiono potem na Broadway, gdzie Rickman ponownie otrzymał nominację do nagrody Tony Award dla najlepszego aktora. MAGGIE SMITH po raz kolejny wciela się ? podobnie jak we wszystkich dotychczasowych filmach z cyklu Harry Potter ? w rolę profesora Hogwartu Minerwy McGonagall. Następnym występem filmowym Smith będzie rola w filmie przygodowym z elementami zjawisk nadprzyrodzonych From Time to Time w reżyserii Juliana Fellowesa, który ma wejść na ekrany kin pod koniec tego roku. Jako jedna z najbardziej szanowanych aktorek w branży rozrywkowej, Smith była wielokrotnie nagradzana za swoją pracę sceniczną, kinową i telewizyjną. Smith ? dwukrotna zdobywczyni Oscara ? otrzymała pierwszą nagrodę Amerykańskiej Akademii Filmowej w 1969 r. za niezapomnianą kreację w tytułowej roli w filmie Pełnia życia panny Brodie, za którą została także uhonorowana nagrodą BAFTA i nominacją do Złotego Globu. Dziesięć lat później otrzymała drugiego Oscara, Złoty Glob, nagrodę Evening Standard Awards, a także nominację do nagrody BAFTA za rolę w filmie Suita kalifornijska. Ostatnio Smith doczekała się nominacji do Oscara, Złotego Globu i nagrody BAFTA za występ w filmie Gosford Park Roberta Altmana, za który wraz z pozostałymi aktorami otrzymała nagrody Critics' Choice oraz Screen Actors Guild Awards. Wśród niezliczonych wyróżnień aktorskich przyznanych Smith znajdziemy także nominacje do Oscara za Otella, Podróże z moją ciotką i Pokój z widokiem, za który ponadto otrzymała nagrodę BAFTA i Złoty Glob, a także nagrody BAFTA za Prywatne zajęcia oraz Samotną pasję Judith Hearne. Za tę ostatnią rolę otrzymała także nagrodę Evening Standard Film Award. Ostatnio nagrodzono ją statuetką Emmy za kreację w filmie HBO Mój dom w Umbrii. Smith po raz pierwszy wystąpiła na scenie Oxford University Drama Society w roku 1952, a jej debiut zawodowy miał miejsce w Nowym Jorku w ?The New Faces of 1956 Revue?. Trzy lata później dołączyła do zespołu Old Vic Company, z którym w 1962 roku zdobyła nagrodę Evening Standard Award dla najlepszej aktorki za role w ?The Private Ear? i ?The Public Eye?. Rok później zaczęła współpracę z The National Theatre, gdzie u boku Laurence'a Oliviera zagrała Desdemonę w ?Otellu?. Kolejne sukcesy w National Theatre to: ?Black Comedy?, ?Panna Julia?, ?The Country Wife?, ?The Beaux Stratagem?, ?Wiele hałasu o nic? i ?Hedda Gabler?. Szersza publiczność poznała ją jednak dopiero w 1969 r., dzięki oscarowej roli w filmie Pełnia życia panny Brodie. Dziś widzowie znają Smith głównie z roli w filmach z serii Harry Potter, a także dzięki kreacjom w takich filmach, jak: Boskie sekrety siostrzanego stowarzyszenia Ya-Ya, Zmowa pierwszych żon, Zakonnica w przebraniu, Tajemniczy ogród i Hook Stevena Spielberga. Ponadto Smith wystąpiła między innymi w filmach: Zakochana Jane, Lawendowe wzgórze, Ostatni wrzesień, Plac Waszyngtona, Ryszard III, Misjonarz, Śmierć na Nilu, Zabity na śmierć i Garniec miodu. Smith nadal występuje na deskach teatrów londyńskich i nowojorskich. Za rolę w sztuce ?Lettice and Lovage? otrzymała nagrodę Tony Award, a wcześniej była dwukrotnie do niej nominowana za kreacje sceniczne w ?Night and Day? oraz ?Private Lives?. Z kolei nagrody dramatyczne Evening Standard przyznano jej za role w ?Virginii? i ?Trzech wysokich kobietach?. Za swoje występy na małym ekranie Smith została uhonorowana nominacjami do nagród Emmy za role w Nagle, zeszłego lata i Davidzie Copperfieldzie, za który to film otrzymała także nominację do nagrody telewizyjnej BAFTA. Nominacje do telewizyjnych nagród BAFTA przyniosły jej również filmy Memento Mori i Mrs. Silly, a także miniserial Talking Heads, za który otrzymała nagrodę Royal Television Society Award. W 1990 r. otrzymała tytuł damy Orderu Imperium Brytyjskiego. Jest członkiem zarządu Brytyjskiego Instytutu Filmowego, a w 1993 r. przyznano jej srebrną nagrodę BAFTA za całokształt pracy twórczej. TOM FELTON powraca, aby znów wcielić się w rolę zaciekłego wroga Harry?ego Pottera, przywódcy Slytherinu, Draco Malfoya, który ma do wykonania bardzo ważne zadanie, zlecone mu przez samego Lorda Voldemorta. Felton, który odtwarzał rolę Malfoya we wszystkich dotychczasowych filmach o Harrym Potterze, ponownie zagra ją w dwuczęściowym filmie Harry Potter i Insygnia Śmierci, który będzie adaptacją ostatniej książki z cyklu. Felton zawodowo zajmuje się aktorstwem od ósmego roku życia, kiedy to zagrał rolę Peagreena Clocka w filmie fantasy Pożyczalscy w reżyserii Petera Hewitta. Dzięki tej roli zwrócił na siebie uwagę Andy?ego Tennanta, który zaprosił go do współpracy w filmie Anna i Król. Felton, który miał wtedy zaledwie 11 lat, zagrał rolę syna Anny, Luisa Lenowensa, u boku Jodie Foster w tytułowej roli Anny. Tom występował także w brytyjskich serialach telewizyjnych: Na podsłuchu, w którym grał rolę Jamesa, i w Drugiej Stronie Rzeczywistości, u boku Clive'a Owena. Wystąpił także w dwóch audycjach stacji BBC Radio 4:?The Wizard of Earthsea? oraz ?Here's to Everyone?. Wziął także udział w kilku znanych reklamach telewizyjnych. EVANNA LYNCH odnotowała swój debiut aktorski w filmie Harry Potter i Zakon Feniksa, gdzie zagrała Lunę Lovegood. Lynch, rodowita Irlandka, była wielką fanką Harry?ego Pottera, kiedy wyłoniono ją do roli Luny spośród 15 000 innych młodych dziewczyn na castingu, który odbył się na początku 2006 r. Uważając, że jest podobna do ekscentrycznej bohaterki, stanęła do walki z tysiącami innych dziewczyn i w końcu dostała upragnioną rolę. Ponownie zagra rolę beztroskiej przyjaciółki Harry?ego Pottera w pierwszej i w drugiej części filmu Harry Potter i Insygnia Śmierci. BONNIE WRIGHT dorastała, grając rolę Ginny Weasley, najmłodszej z rodzeństwa Weasleyów. Na przestrzeni wszystkich dotychczasowych filmów z serii Harry Potter możemy zaobserwować przemianę Ginny: od siostrzyczki Rona do dziewczyny Harry?ego. Wright ponownie zagra Ginny w obu częściach filmu Harry Potter i Insygnia Śmierci, który zakończy całą serię. Wright zagrała w wielu produkcjach telewizyjnych. W filmie telewizyjnym BBC Agatha Christie: życie w obrazach zagrała młodą Agathę Christie. Pojawiła się również w dramacie przygodowym Stranded produkcji stacji Hallmark, który został wyemitowany z Stanach Zjednoczonych i w Wielkiej Brytanii. Ostatnio użyczyła swojego głosu w odcinku animowanego serialu Disney Channel Wymiennicy. Poza pracą aktorską, Wright ma również smykałkę do muzyki ? gra na gitarze i na saksofonie. JESSIE CAVE dołączyła do obsady filmu Harry Potter i Książę Półkrwi jako Lavender Brown, żywiołowa i przesadnie uczuciowa pierwsza dziewczyna Rona Weasleya. Cave studiowała ilustrację i animację w Kingston University w Londynie. Zanim zdecydowała się uprawiać zawód aktorki, pracowała w kulisach różnych teatrów. Jej debiut aktorski miał miejsce w filmie telewizyjnym produkcji brytyjskiej Summerhill, w którym zagrała rolę Stelli. Film ten opowiada historię kontrowersyjnej, artystowskiej szkoły w Suffolk. Cave dostała się również do prestiżowej Oxford School of Drama, lecz zanim zdążyła zacząć w niej zajęcia, otrzymała upragnioną rolę Lavender i zdecydowała się odłożyć naukę na później. W wolnym czasie Cave pisze i rysuje, pasjonuje ją ilustrowanie książek. HERO FIENNES TIFFIN gra rolę 11-letniego Toma Riddle, osieroconego chłopca, który odkrywa, że może robić rzeczy, których inni ludzie nie umieją. Fiennes Tiffin, który w listopadzie będzie obchodził swoje dwunaste urodziny, po raz pierwszy pojawił się na planie filmowym w zeszłym roku, w docenionym przez krytyków niezależnym filmie brytyjskim Bigga Than Ben, gdzie zagrał małego kieszonkowca. Poza aktorstwem Fiennes Tiffin uwielbia sport, w szczególności piłkę nożną. Gra w drużynie Lambeth All Stars (zawodnicy do lat 12) w Londynie. Jeśli chodzi o zespoły profesjonalne, to jego ulubionym jest West Ham United. FRANK DILLANE, 18-latek, w filmie Harry Potter i Książę Półkrwi gra nastoletniego Toma Riddle?a. Dillane obecnie uczy się w klasie maturalnej i pracuje w pubie, aby zebrać fundusze na podróże, które planuje odbyć po zdanych egzaminach.

DAVID YATES (Reżyser) ostatnio wyreżyserował hit kasowy Harry Potter i Zakon Feniksa, za który dostał nagrodę Empire Award dla najlepszego reżysera. Obecnie pracuje nad długo oczekiwanym filmem Harry Potter i Insygnia Śmierci, dwuczęściowej filmoDavid Yateswej adaptacji finałowej książki tej bestsellerowej serii. Yates, wielokrotnie nagradzany reżyser telewizyjny, swoją pierwszą nagrodę telewizyjną BAFTA otrzymał za pracę nad miniserialem dla stacji BBC zatytułowanym Czasy, w których przyszło nam żyć ? dramatem z epoki, w którym główne role zagrali Matthew Macfadyen i Miranda Otto. W 2003 r. wyreżyserował serial dramatyczny Rozgrywki, za który otrzymał nominację do telewizyjnej nagrody BAFTA i nagrodę Directors Guild of Great Britain (DGGB) za wybitne osiągnięcia reżyserskie. Projekt ten zdobył także nagrody Broadcasting Press Guild Award, Royal Television Society (RTS) Award oraz nagrodę Rockie na FestiwaluTelewizyjnym w Banff. W następnym roku Yates wyreżyserował realistyczny dwuczęściowy dramat Żywy towar, za który zdobył kolejną nagrodę telewizyjną BAFTA i drugą nominację do nagrody DGGB. Jego bezkompromisowe spojrzenie na handel żywym towarem zaowocowało wieloma nagrodami na całym świecie, między innymi ośmioma telewizyjnymi nagrodami BAFTA i czterema nagrodami RTS, w obu przypadkach w kategorii ?Najlepszy dramat?, a także nagrodą jury dla najlepszego miniserialu na Międzynarodowym Festiwalu Telewizyjnym w Reims oraz Złotą Nimfą na Festiwalu Telewizyjnym w Monte Carlo. Yates niedawno doczekał się także nominacji do nagrody Emmy za ?wybitną reżyserię w miniserialu, filmie lub programie dramatycznym? za pracę włożoną w film HBO z 2005 r. Dziewczyna z kawiarni ? historię miłosną z Billem Nightlym i Kelly Macdonald w rolach głównych. W swoim telewizyjnym dorobku ma także film The Young Visiters z Jimem Broadbentem i Hugh Laurie'em oraz miniserial The Sins z Pete'em Postlethwaite'em i Geraldine James w rolach głównych. Yates wychował się w St. Helens w hrabstwie Merseyside. Studiował politykę na Uniwersytecie Essex oraz na Uniwersytecie Georgetown w Waszyngtonie. Swą karierę reżyserską rozpoczął od krótkometrażowego filmu When I Was a Girl, do którego napisał także scenariusz. Film zaowocował nagrodą dla najlepszego europejskiego filmu krótkometrażowego podczas odbywającego się w Irlandii Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cork oraz nagrodą Golden Gate Award na Festiwalu Filmowym w San Francisco. Zapewniła ona młodemu reżyserowi wstęp na studia w angielskiej szkole filmowej National Film and Television School w Beaconsfield. Jego film dyplomowy, zatytułowany Good Looks, zdobył srebrnego Hugona na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Chicago. W 1998 r. Yates zadebiutował jako reżyser filmu fabularnego obrazem Pretendent ze Stephenem Fry?em i Johnem Gielgudem w rolach głównych. Jego najnowszy film krótkometrażowy z 2002 r. Rank otrzymał nominację do nagrody BAFTA. DAVID HEYMAN (Producent) jest producentem wszystkich filmowych adaptacji niesłychanie popularnych książek z serii Harry Potter napisanych przez J.K. Rowling. Produkcja długo oczekiwanej ekranizacji siódmej i ostatniej książki z serii ? ?Harry Potter i Insygnia Śmierci? ? rozpoczęła się w lutym tego roku i będzie oglądana na ekranach w dwóch częściach, w listopadzie 2010 r. i latem 2011 r. Do najnowszych filmów wyprodukowanych przez Heymana można zaliczyć: komedię Jestem na tak z Jimem Carreyem w roli głównej, przebojowy thriller science fiction Jestem legendą z Willem Smithem, chwalony przez krytyków dramat Marka Hermana Chłopiec w pasiastej piżamie, w którym grają Vera Farmiga i David Thewlis, i najnowszy film, niezależny dramat Is Anybody There? wyreżyserowany przez Johna Crowleya, z Michaelem Caine?em w roli głównej. Wykształcony w Anglii i Stanach Zjednoczonych Heyman rozpoczął swą karierę od stanowiska posłańca ekipy produkcyjnej na planie filmów Ragtime Milosa Formana i Podróż do Indii Davida Leana. W 1986 r. przyjechał do Los Angeles, gdzie objął stanowisko szefa działu scenariuszy w wytwórni Warner Bros. Pracując na tym stanowisku był zaangażowany w produkcję takich filmów jak Goryle we mgle oraz Chłopcy z ferajny. Pod koniec lat osiemdziesiątych przeniósł się do wytwórni United Artists, gdzie objął stanowisko wiceprezesa. Następnym etapem w karierze filmowej Heymana był praca na stanowisku samodzielnego producenta. Ma na swoim koncie m.in.: Miasto aniołów Ernesta Dickersona z Tupackiem Shakurem i Omarem Eppsem oraz kultowy niskobudżetowy film Rodzinna wyprawa w reżyserii Grega Mottoli z udziałem Lieva Schreibera, Parker Posey, Hope Davis, Stanley'a Tucciego oraz Campbella Scotta. Po wieloletnim pobycie w Stanach Zjednoczonych Heyman powrócił do Anglii, gdzie w 1997 r. założył Heyday Films, pragnąc wykorzystać swoje unikalne kontakty w USA i Europie do produkcji międzynarodowych projektów kinowych i telewizyjnych. W 2003 r. Heyman otrzymał nagrodę dla ?Producenta roku? na targach filmowych ShoWest, stając się tym samym pierwszym brytyjskim producentem wyróżnionym tą prestiżową nagrodą. DAVID BARRON (Producent) pracuje obecnie na stanowisku producenta długo wyczekiwanej dwuczęściowej ekranizacji książki ?Harry Potter i Insygnia Śmierci?. Wcześniej wyprodukował film Harry Potter i Zakon Feniksa. Pełnił również funkcję producenta wykonawczego filmów Harry Potter i Komnata Tajemnic oraz Harry Potter i Czara Ognia. Barron pracuje w branży rozrywkowej od ponad 25 lat, a zanim zajął się produkcją telewizyjną i kinową, karierę zaczynał w telewizyjnych reklamówkach. W tym czasie pracował nie tylko jako producent ? był także kierownikiem planu, asystentem reżysera i kierownikiem produkcji na planach takich filmów jak: Kochanica Francuza, Pola śmierci, Revolution, Legend, Narzeczony księżniczki, Samotna pasja Judith Hearne, Wysłannik piekieł 2, Stowarzyszenie umarłych dusz oraz Hamlet Franco Zefirellego. W 1991 r. Barron objął posadę dyrektora odpowiedzialnego za produkcję w ambitnym projekcie telewizyjnym George'a Lucasa Kroniki młodego Indiany Jonesa. Rok później został kierownikiem ekipy na planie filmu Opowieść wigilijna Muppetów. W 1993 r. Barron dołączył do zespołu producenckiego Kennetha Branagha w charakterze współproducenta i kierownika produkcji w filmie Frankenstein. Film ten zaowocował współpracą, w ramach której Barron wyprodukował filmy tego reżysera: W środku mrocznej zimy, Hamleta i Stracone zachody miłości. Barron wyprodukował także Otella Olivera Parkera, w którym Branagh zagrał u boku Laurence'a Fishburne'a. Wiosną 1999 r. powołał do życia własną spółkę, Contagious Films, wspólnie z brytyjskim reżyserem Paulem Weilandem. Ostatnio Barron założył kolejną firmę ? Runaway Fridge Films. STEVE KLOVES (Scenarzysta) napisał scenariusz do czterech pierwszych filmów kasowej serii Harry Potter, opartych na książkach J.K. Rowling. Za pracę nad filmami Harry Potter i Kamień Filozoficzny oraz Harry Potter i Komnata Tajemnic został nominowany do nagrody BAFTA Children?s Award w kategorii ?Najlepszy film?. Następnie napisał scenariusz do filmów Harry Potter i więzień Azkabanu oraz Harry Potter i Czara Ognia. Ostatnim projektem Klovesa było napisanie scenariusza do dwuczęściowego filmu Harry Potter i Insygnia Śmierci, który zakończy serię popularnych ekranizacji. Kloves wcześniej dostał już nominację do Oscara za najlepszy scenariusz adaptowany za chwalony przez krytyków dramat z 2000 r. Cudowni chłopcy w reżyserii Curtisa Hansona, z takimi gwiazdami jak Michael Douglas, Tobey Maguire i Frances McDormand. Za scenariusz do tego filmu Kloves zdobył również nagrodę Critics? Choice Award oraz nominacje do nagród BAFTA, Złoty Glob oraz Writers Guild of America (WGA) Award. Kloves rozpoczął karierę scenarzysty w 1984 r. filmem Wyścig z Księżycem, który jest opowieścią o dorastaniu w czasie II wojny światowej, wyreżyserowaną przez Richarda Benjamina. W obsadzie znaleźli się: Sean Penn, Elizabeth McGovern i Nicolas Cage. W 1989 r. Kloves zadebiutował jako reżyser filmem Wspaniali bracia Baker. W filmie tym zagrali m.in.: Jeff Bridges, Beau Bridges i Michelle Pfeiffer. Film ten, do którego Kolves również napisał scenariusz, zdobył cztery nominacje do Oscara, w tym jedną dla Michelle Pfeiffer, która za ten występ zdobyła także nagrody BAFTA i Złoty Glob. Ponadto Kloves został laureatem nagrody British Film Institute Award oraz otrzymał nominację do nagrody WGA Award za najlepszy scenariusz oryginalny. Kloves był również reżyserem i scenarzystą thrillera psychologicznego Krew z krwi, kość z kości (z Dennisem Quaidem, Meg Ryan i Gwyneth Paltrow w rolach głównych). LIONEL WIGRAM (Producent wykonawczy) poprzednio pełnił funkcję producenta wykonawczego w filmie Harry Potter i Zakon Feniksa. Obecnie produkuje nad długo wyczekiwanym filmem Sherlock Holmes w reżyserii Guya Ritchie i Robertem Downey Jr. w roli legendarnego detektywa. Wigram jest również autorem scenariusza do tego filmu. Jego premiera odbędzie się Wigilię Bożego Narodzenia 2009 r. Lionel Wigram jest ponadto producentem wykonawczym animowanego filmu przygodowego Guardians of Ga?Hoole, którego reżyserem jest Zack Snyder, a premiera odbędzie się na jesieni 2010 r. Wigram studiował na Uniwersytecie Oksfordzkim, gdzie współtworzył Oxford Film Foundation. Jeszcze podczas studiów rozpoczął pracę w branży filmowej, obejmując podczas wakacji stanowisko asystenta produkcji u producenta Elliotta Kastnera. Po ukończeniu studiów kontynuował pracę dla Kastnera w Kalifornii. W 1987 r. Wigram wyprodukował swój pierwszy film: Balanga na autostradzie, po czym w 1988 r. zajął się produkcją Chłodnego odcienia błękitu z Woody?m Harrelsonem i Ciepłego letniego deszczu z Kelly Lynch w roli głównej. W tym samym czasie Wigram zaangażował się w prace nad pierwszymi szkicami do filmu Życie Carlita. W 1990 roku Wigram został dyrektorem ds. rozwoju w spółce Alice Films i pracował nad obrazami Wesa Cravena i Sama Sheparda. Wyprodukował także film Miłość w rytmie rap, a na planie filmu Na samym dnie Stevena Soderbergha pracował jako producent wykonawczy. W 1993 r. wspólnie z właścicielem firmy Alive, Shepem Gordonem, założył firmę menedżerską dla szefów kuchni Alive Culinary Resources. Poza tym, że obaj pełnili rolę menedżerów najlepszych szefów kuchni w Ameryce, wyprodukowali również serię wideo o gotowaniu dla Time Life, w której po raz pierwszy pojawił się Emeril Lagasse. W 1994 r. Wigram przeszedł do spółki należącej do Renny'ego Harlina i Geeny Davis, The Forge, w której został dyrektorem ds. rozwoju. Pracował między innymi nad Długim pocałunkiem na dobranoc, Wyspą piratów i filmem Fałszywy trop, wyprodukowanym dla telewizji HBO. W 1996 r. Wigram przeszedł do wytwórni Warner Bros., gdzie objął stanowisko wiceprezesa ds. produkcji. Podczas wielu lat swojej pracy był m.in. odpowiedzialny za zakup praw dla studia do serii Harry Potter. Ponadto nadzorował prace nad wszystkimi filmami. Był również odpowiedzialny za takie projekty, jak: Rewolwer i melonik, Wojna na grzebienie, Charlotte Gray, Złoto pustyni i Dobry Niemiec. W styczniu 2006 r. Wigram podpisał z wytwórnią Warner Bros. umowę pierwokupu swoich projektów. Poza filmami o Harrym Potterze, Wigram pełnił również rolę producenta wykonawczego w filmie Cudowne dziecko. JOHN TREHY (Współproducent) pełnił funkcję kontrolera finansowego we wszystkich dotychczasowych filmach z serii Harry Potter. Zanim został współproducentem filmu Harry Potter i Zakon Feniksa, pełnił funkcję współproducenta w filmie Harry Potter i Czara Ognia. W czasie swojej ponadtrzydziestoletniej kariery Trehy stał się jednym z najbardziej szanowanych kontrolerów finansowych w Wielkiej Brytanii. Filmy, w których pełnił rolę kontrolera finansowego, to m.in. Goryle we mgle i Krzyk wolności. Trehy pełnił również funkcję księgowego przy produkcji takich filmów, jak: Oczy szeroko zamknięte, Miasto radości, Superman 3, Człowiek słoń, Barry Lyndon i Córka Ryana. BRUNO DELBONNEL (Reżyser obrazu) jest wielokrotnie nagradzanym operatorem filmowym. Dwa razy był nominowany do Oscara. Ostatnią nominację do tej nagrody otrzymał za pracę przy filmie Jean-Pierre?a Jeuneta z 2004 r. Bardzo długie zaręczyny. Za ten film otrzymał również Cezara i nagrodę American Society Cinematographers (ASC) Award. Za swoją poprzednią współpracę z Jeunetem w Amelii Delbonnel otrzymał nominacje do Oscara, nagrody BAFTA i nagrody ASC Award oraz Europejską Nagrodę Filmową dla najlepszego operatora. Delbonnel przebywa obecnie w St. Petersburgu w Rosji, gdzie kręci Fausta, współpracując z chwalonym przez krytyków reżyserem Alexandrem Sokurovem. Delbonnel ostatnio pracował również jako operator w docenionym przez krytyków musicalu Across the Universe wyreżyserowanym przez Julie Taymor. Ponadto pełnił rolę operatora w biografii Trumana Capote Bez skrupułów w reżyserii Douglasa McGratha oraz w filmie Zakochany Paryż (segment Tuileries). Wcześniejsze filmy przy których pracował Delbonnel, to: Zakazana namiętność Petera Bogdanovicha oraz kilka filmów francuskich: Marie, Nonna, La Vierge et Moi, C?est Jamais Loin oraz Tout Le Monde N?a Pas Eu La Chance D?Avoir Des Parents Communiste. Ponadto Delbonnel nakręcił kilka reklamówek, np. spot reklamowy dla PBS, za który był nominowany do nagrody AICP Award dla najlepszego operatora w 2005 r. STUART CRAIG (Scenograf) jest trzykrotnym zdobywcą Oscara i dwukrotnym laureatem nagrody BAFTA, co czyni go jednym z najbardziej utytułowanych scenografów w przemyśle filmowym. Craig był scenografem wszystkich dotychczasowych filmów z serii Harry Potter. Otrzymał nominacje do Oscara za filmy Harry Potter i Kamień Filozoficzny oraz Harry Potter i Czara Ognia, za ten ostatni zdobył również nagrodę BAFTA. Ponadto dostał nominacje do nagród BAFTA za każdy z dotychczasowych filmów o Harrym Potterze, ostatnio za Harry?ego Pottera i Zakon Feniksa. Obecnie pracuje nad ostatnim, dwuczęściowym finałowym filmem Harry Potter i Insygnia Śmierci. Swojego pierwszego Oscara Craig zdobył za pracę przy uznanym filmie biograficznym Richarda Attenborough Gandhi. Dokonania artystyczne w Niebezpiecznych związkach Stephena Frearsa i w Angielskim pacjencie Anthony'ego Minghelli zaowocowały kolejnymi Oscarami. Za ten ostatni film zdobył również nagrodę Art Directors Guild Award. Był także nominowany do Oscara za projekty planów do Człowieka słonia Davida Lyncha, za który otrzymał pierwszą nagrodę BAFTA, za Misję Rolanda Joffe i Chaplina Richarda Attenborough. Craig został także uhonorowany nominacjami do nagród BAFTA za wszystkie wyżej wymienione filmy, a także za obraz Greystoke: Lagenda Tarzana władcy małp w reżyserii Hugh Hudsona. Craig od lat współpracuje z reżyserem Richardem Attenborough, z którym po raz pierwszy spotkał się w roli dyrektora ds. artystycznych na planie filmu O jeden most za daleko. W miarę rozwoju tej twórczej współpracy Craig został scenografem w filmach Krzyk wolności, Cienista dolina oraz Miłość i wojna, a ponadto w Gandhim i Chaplinie. Funkcję scenografa Craig pełnił również na planie filmów: Nazywał się Bagger Vance Roberta Redforda, Notting Hill Rogera Michella, Rewolwer i melonik, Mary Reilly Stephena Frearsa, Tajemniczy ogród Agnieszki Holland, Ślicznotka z Memphis i Cal. Wcześniej Craig pracował jako dyrektor artystyczny przy filmie Superman Richarda Donnera. MARK DAY (Montażysta) pracował już z Davidem Yatesem w wielu filmach i projektach telewizyjnych, w tym w filmie Harry Potter i Zakon Feniksa, który był dla Daya pierwszym filmem z serii Harry Potter. Day i Yates spotkali się ponownie przy okazji współpracy w dwuczęściowym obrazie Harry Potter i Insygnia Śmierci, który kończy serię przygód młodego czarodzieja. Day, uznany montażysta, za współpracę z Yatesem w miniserialu Rozgrywki z 2003 r. zdobył nagrodę BAFTA oraz dostał nominację do nagrody Royal Television Society (RTS) Award. W następnym roku zdobył nagrodę telewizyjną BAFTA oraz nagrodę RTS za najlepszy montaż w wyreżyserowanym przez Yatesa filmie Żywy towar. Za swój montaż w projektach reżyserowanych przez Yatesa Day był już wyróżniany nominacjami do nagród RTS Award i BAFTA za miniserial Czasy, w których przyszło nam żyć, kolejną nominacją do nagrody RTS Award za film telewizyjny The Young Visiters oraz nominacją do nagrody Emmy za film telewizyjny Dziewczyna z kawiarni. Day współpracował także z Yatesem przy miniserialu The Sins oraz przy filmie krótkometrażowym Rank. Day może się również pochwalić współpracą z innymi reżyserami, między innymi z Davidem Blairem przy filmie Pogawędki z duchami oraz projektach telewizyjnych Anna Karenina, Rowerzysta i Donovan Quick, z Paulem Greengrassem przy filmie Sztuka latania i filmie telewizyjnym The Fix, a także z Johnem Schlesingerem przy filmach telewizyjnych Todd rzeźnik, Farma na odludziu oraz A Question of Attribution. Day ma także w swoim dorobku długofalowe projekty telewizyjne, takie jak: Flesh and Blood Juliana Farino, Murder Rooms Paula Seeda, Nagle, zeszłego lata Richarda Eyre oraz Memento Mori Jacka Claytona, za który został nominowany do nagrody telewizyjnej BAFTA. NICHOLAS HOOPER (Kompozytor) od lat współpracuje z reżyserem Davidem Yatesem, ostatnio przy filmie Harry Potter i Zakon Feniksa. Hooper zdobył nagrodę telewizyjną BAFTA za najlepszą oryginalną muzykę skomponowaną do filmu Yatesa The Young Visiters. Współpraca z Yatesem przyniosła kompozytorowi trzy nominacje do telewizyjnych nagród BAFTA w kategorii ?Najlepsza oryginalna muzyka filmowa? za filmy Czasy, w których przyszło nam żyć i Dziewczyna z kawiarni oraz za miniserial Rozgrywki. Hooper wspólnie z Yatesem tworzył film Pretendent oraz filmy krótkometrażowe Punch i Good Looks. W 2007 r. Hooper otrzymał nagrodę telewizyjną BAFTA za najlepszą oryginalną muzykę do filmu telewizyjnego Prime Suspect ? The Final Act wyreżyserowanego przez Philipa Martina, z Helen Mirren w roli głównej. Wcześniej zaś współpracował z Martinem przy filmie telewizyjnym Bloodlines, a ostatnio przy filmie telewizji HBO Einstein i Eddington. Hooper pracuje obecnie nad filmem Big Cats! oraz nad filmem biograficznym produkcji HBO Enid Blyton, którego reżyserem i zarazem scenarzystą jest James Hawes, a tytułową rolę gra Helena Bonham Carter. JANY TEMIME (Projektantka kostiumów) po raz czwarty pojawia się w filmie z serii Harry Potter. Zadebiutowała w Harrym Potterze i więźniu Azkabanu, a następnie pracowała przy filmach Harry Potter i Czara Ognia oraz Harry Potter i Zakon Feniksa, za który otrzymała nominację do nagrody Costume Designers Guild Award za ?najlepsze projekty kostiumów w filmie fantasy?. Obecnie zajmuje się projektowaniem kostiumów do dwuczęściowego filmu Harry Potter i Insygnia Śmierci, który zakończy całą serię. Ponadto pracuje przy filmie biograficznym The Fifth Beatle w reżyserii Briana Epsteina. Temime ostatnio pracowała nad filmem In Bruges Martina McDonagha, z Ralphem Fiennesem i Colinem Farrellem w rolach głównych. Projektowała też ostatnio kostiumy do tak różnych filmów jak Ludzkie dzieci Alfonso Cuarona, w którym wystąpił Clive Owen, oraz do Kopii Mistrza Agnieszki Holland z Edem Harrisem w roli głównej, Bridget Jones: W pogoni za rozumem Beeban Kidron, z udziałem Renee Zellweger, Niezwyciężony Wernera Herzoga z Timem Rothem oraz High Heels and Low Lifes Mela Smitha z udziałem Minnie Driver, za który to film Temime otrzymała nominację do nagrody British Independent Film Award. Wcześniej zdobyła nagrodę Cymru BAFTA za projekty kostiumów do House of America Marka Evansa oraz Złotego Cielca podczas Festiwalu Filmowego w Utrechcie w 1995 r. za najlepsze kostiumy do filmu Ród Antonii Marleen Gorris, który został nagrodzony Oscarem w kategorii ?Najlepszy film zagraniczny?. Na swoim koncie ma także takie filmy, jak: Ruch oporu Todda Komarnickiego, Obrona Łużyna Marleen Gorris, Gangster Numer Jeden Paula McGuigana, Ślepe naboje Eda Thomasa, Charakter Mike'a van Diema, który w 1998 r. otrzymał Oscara w kategorii ?Najlepszy film zagraniczny?, The Ball Danny'ego Depreza, The Commissioner i Kronika kryminalna George'a Sluizera, Nieśmiertelny kochanek Ate de Jonga oraz The Last Call Fransa Weisza. TIM BURKE (Kierownik ds. efektów wizualnych) był już nominowany do Oscara i nagrody BAFTA za pracę przy filmie Harry Potter i więzień Azkabanu. Wspomniany obraz zdobył ponadto nagrodę Visual Effects Society Award za wybitne efekty wizualne w filmie opartym na efektach wizualnych. Ostatnio Burke otrzymał nominację do nagrody BAFTA w kategorii ?Najlepsze efekty wizualne? za film Harry Potter i Zakon Feniksa. Był również jednym z kierowników ds. efektów specjalnych w filmach Harry Potter i Komnata Tajemnic oraz Harry Potter i Czara Ognia. Burke pracuje obecnie jako starszy kierownik ds. efektów specjalnych w dwuczęściowym obrazie kończącym serię filmów o Harrym Potterze: Harry Potter i Insygnia Śmierci. Dysponujący dwudziestodwuletnim doświadczeniem w dziedzinie filmowych efektów wizualnych Burke zdobył wcześniej Oscara i nominację do nagrody BAFTA jako członek ekipy ds. efektów wizualnych w imponującym dziele Ridleya Scotta Gladiator. Współpracował też z Ridleyem Scottem w charakterze kierownika ds. efektów specjalnych przy filmach Helikopter w ogniu i Hannibal. Burke tym samym zajmował się na planie filmu Obłędny rycerz, a na planie Wroga publicznego pełnił funkcję kierownika ds. efektów cyfrowych. Wśród innych dzieł Burke?a należy wymienić Babe ?świnka w mieście, Szalona kapela oraz filmy telewizyjne Merlin i Młyn nad Flossą. Ma również dziesięcioletnie doświadczenie w branży telewizyjnej i reklamowej. Przez ten czas zdobył nagrody The Creative Circle i D&AD. NICK DUDMAN (Projektant efektów charakteryzatorskich i stworzeń) i jego ekipa tworzyli efekty charakteryzatorskie i magiczne, poruszające się stworzenia we wszystkich dotychczasowych filmach o Harrym Potterze, zdobywając nominacje do nagrody BAFTA za pierwsze cztery filmy z serii. Dudman pracuje obecnie jako projektant efektów charakteryzatorskich w dwuczęściowym obrazie Harry Potter i Insygnia Śmierci, który zakończy ciąg filmów o młodym czarodzieju. Dudman rozpoczął swoją karierę od pracy nad mistrzem Yodą jako praktykant u słynnego brytyjskiego charakteryzatora Stuarta Freeborna na planie filmu Gwiezdne wojny: Imperium kontratakuje. Po czteroletnim terminowaniu u Freeborna Dudman został poproszony o pokierowanie laboratorium charakteryzatorskim w filmie Ridleya Scotta Legenda. Następnie pracował nad charakteryzacją i rekwizytami do takich filmów, jak: Mona Lisa, Labirynt, Willow, Indiana Jones i Ostatnia Krucjata, Batman, Obcy 3 oraz Wywiad z wampirem. W 1995 r. Dudman rozszerzył swoje zawodowe zainteresowania na animatronikę i efekty związane ze stworzeniami w dużej skali, kiedy został poproszony o nadzorowanie złożonego z 55 osób działu stworzeń na potrzeby filmu Luca Bessona Piąty element, za który otrzymał nagrodę BAFTA w kategorii ?Efekty wizualne?. Od tego czasu kierował działami stworzeń/charakteryzacji w kilku przebojach kasowych, takich jak: Gwiezdne Wojny ? Epizod 1: Mroczne Widmo, Mumia oraz Mumia powraca. Doradzał także w zakresie protez i efektów kostiumowych w filmie Batman ? Początek. Dudman zaprojektował także elementy animatroniczne do filmów Zakaz Parkowania Petera Howitta i Ludzkie dzieci Alfonso Cuarona. W 2007 r. Kanadyjska Akademia Filmowa przyznała mu specjalną nagrodę Genie za charakteryzację do filmu Beowulf ? Droga do sprawiedliwości. Firma Dudmana ? Pigs Might Fly ? produkuje i sprzedaje niebrudzącą krew.