Jak to się ludzie różnią. Ja na 33 scenach z życia siedziałam bez ruchu wpatrzona w ekran; nie zauważyłam histerii ani pustego śmiechu tylko kawał świetnego kina. Ten film jest jak podpatrzony z życia, stąd brak "wysmakowania" ale za to dużo bolesnej prawdy. "Czterech nocy" nie obejrzałam do końca, bo mnie znudziły. Aktorstwo owszem ( chciaż Kinga Preis grała głównie sen)ale historia mnie rozczarowała. Jest po prostu banalna i rozegrana w zbyt wolnym tempie ( nie jestem miłośniczką kina akcji!)W ogóle nie rozumiem dlaczego wystarczy żeby jakiś outsider podglądał kobietę i to zaraz jest historia o szlachetnej romantycznej miłości ( albo pięknym platonicznym uczuciu). "Krótki film o miłości" Kieślowskiego też był taki. W kinie to ładnie wygląda, widz jest od razu wtajemniczony w to jak wzruszająco ten bohater jest zakochany w podglądanej kobiecie, ale gdyby to była żrzeczywistość to ja dziekuję za takie przyjemności. Jeden z drugim szlachetnie i romantycznie zakochany nie mają lepszych pomysłów niż usypianie obiektu uczuć prochami ( Cztery noce), kradzież listów i nasyłanie gazowników kiedy kobieta idzie z kimś do łóżka ( Krótki film). Nigdy w życiu bym nie chciała żeby ktoś mnie podglądał i próbował manipulować moim życiem. I oglądanie tego też mnie jakoś nie bawi.