"Czarny czwartek" to sprawnie sklecony film, mogący posiadać podtytuł "historia dla opornych" albo "czarno-biała wersja historii", gdyż jest niesamowicie schematyczny. Stanowi kolejny film, gdzie a priori postawione są podziały pomiędzy... a nawet nie. Tłum robotników jest zupełnie anonimowy i bezpłciowy, za to oddziały wojska i milicji ponownie zostały przedstawione jako grupy tylko nieco lepsze od pospolitych rzeźników.

Ponadto film nie ma pomysłu na siebie, a kilka epizodów to zwykłe wypełniacze, jak choćby ten z chłopakiem pobitym przez milicję, który chciał tylko odwiedzić mamę w szpitalu.

Ponoć "Czarny czwartek" jest inspirowany "Krawą niedzielą" Paula Greengrassa. Cóż, w tym osotatnim czuć autentyczny gniew i emocje, a "Czarny czwartek" to kolejna laurka martyrologiczna, która udaje, że nią nie jest.

P.S. Marzy mi się film, który przedstawiłby te wydarzenia z punktu widzenia oddziałów służb mundurowych, które tak cholernie łatwo określa się w "Czarnym czwartku" mianem morderców. Sporo ty zomowców i wojskowych to też byli chłopcy w wieku 19-20 lat, a użycie broni w stronę rodaka nie jest tak łatwe, jak to sie pokazuje na większości polskich filmów. Warto by było się też nad tym zastanowić. ale do tego trzeba dorosnąć. Na razie jesteśmy na etapie laurek i szukania odpowiedzi na pytanie: gdzie jest krzyż.