A także o tym, że nikt lepiej od nas samych nie wie co jest dla nas dobre. O tym, że to my powinniśmy móc decydować o swoim życiu, a nie ograniczające nas przepisy. O tym, że jeżeli czegoś na prawdę chcemy, to będziemy do tego celu dążyć... nawet jeżeli cel jest kompletnie irracjonalny i absolutnie niemożliwy do spełnienia.

A ponad to- hołd dla pewnej budowli... która od teraz będzie mi się kojarzyć z dwoma wydarzeniami- pozornie nie mającymi prawa mieć miejsca...
Budowli, która była swoistym Mount Everestem XX wieku i której upadek był symbolem końca dwudziestego stulecia i spełnieniem tezy Samuela Huntingtona- mówiącej o zderzeniu (w tym wypadku- dosłownym) cywilizacji.