[SPOILER] Obejrzałam właśnie film dwa razy pod rząd i przeczytałam wszystkie wątki.
Wiele osób zastanawia się, czy Francesca powinna wyjechać z Richardem, czy nie. Czy dobrze zrobiła, stawiając wszystko lojalnie na dom i rodzinę. Czy ta miłość / fascynacja była warta porzucenia dotychczasowego życia i zaryzykowania spełnienia swoich młodzieńczych marzeń. W wielu wątkach toczyła się dyskusja na temat tego, co właściwie kierowało Francescą przy podjęciu ostatecznej decyzji o pozostaniu przy dotychczasowym życiu.

Moim zdaniem kluczowa jest rozmowa głównych bohaterów pierwszego wieczoru. Robert mówi, że jest wolnym ptakiem, który wcale nie chce się ustatkować, że nie widzi sensu w zakładaniu rodziny, że rozstał się z byłą żoną, bo tak naprawdę i tak nigdy go przy niej nie było, że lubi jeździć po świecie i zaliczać sobie różne kobiety, że tak właściwie to ma problem ze społeczną konwencją, która nakazuje ludziom łączyć się w pary i zakładać rodziny, że ci, którzy żyją w rutynowych, stałych związkach (dom, rodzina, dzieci) są jak zahipnotyzowani, jak stado bezmyślnych owiec, oddaleni od prawdziwego życia. Francesca tego wieczoru 3 razy na różne sposoby pyta, czy aby na pewno on nie czuje się samotny i nie potrzebuje nikogo, a on 3 razy odpowiada, że absolutnie nie, że dobrze mu tak, jak jest. Francesca wyraźnie się denerwuje tymi odpowiedziami (chyba z początku nie dowierza swojemu rozmówcy, bo 3 razy okrężnie pyta i 3 razy w odpowiedzi słyszy to samo), po czym wstaje od stołu, a ich wieczór się kończy. Ewidentne jest poirytowana postawą Roberta.

Moim zdaniem właśnie DLATEGO główna bohaterka w końcu nie decyduje się na podążenie za tą fascynacją. Jeśli nawet połączyło ich uczucie (miłość czy silna fascynacja, zwał jak zwał), to mają zupełnie przeciwne wizje na życie i światopogląd. Richard od początku deklaruje, że nie chce się wiązać na stałe, że podoba mu się żywot wolnego ptaka i że kocha tak naprawdę wszystkie kobiety. Jest również przeciwny klasycznemu modelowi rodziny. Francesca z kolei upiera się, że w życiu ważne są wartości, że to piękne "kochać jedną osobę bardziej niż wszystkie inne" (takie zdanie pada podczas ich pierwszej rozmowy w kuchni). On nie zaproponował jej, że mógłby zabrać ją razem ze swoimi dziećmi (wręcz przeciwnie, sugerował, że są już prawie dorosłe, więc jakby nie potrzebują matki?), nigdy też nie obiecywał jej wierności. Powtarzał, że "jest jaki jest" i ona ma dostosować się do jego tułaczego życia. Ale wolna miłość - to wcale nie było to, czego ona chciała. Dlatego w ostatecznym rozrachunku wiedziała, że wybierając Richarda wcale nie będzie szczęśliwa, bo potrafiłby dać jej tylko namiętność, zmysłowość i interesujące rozmowy, ale nigdy nie dałby jej nigdy poczucia bezpieczeństwa i spełnienia w postaci stabilnego związku. Ona wiedziała, że tacy mężczyźni jak Richard nadają się tylko i wyłącznie na przelotny romans, a nie do życia :-)

Mi z całego filmu najbardziej podobała się scena kłótni o poranku po ich pierwszej, upojnej nocy, kiedy Francesca nie wytrzymuje i wystawia kawę na ławę. Zabiera mu sprzed ust niedojedzony talerz z jajecznicą i wrzuca go do zlewu, po czym wylewa się z niej: "Powiedz, jak funkcjonuje ten twój układ z kobietami na całym świecie? Pragniesz wszystkich, ale nikogo szczególnego? Nikogo nie potrzebujesz, jesteś przecież obywatelem świata! A kiedy jutro wyjedziesz, ja będę się zastanawiała, czy spędzasz teraz noc w jakiejś kuchni w Rumunii i opowiadasz kolejnej żonie o swoich przyjaciółkach na całym świecie, ze mną włącznie! Zjesz jeszcze jajecznicę, czy po raz ostatni wypieprzysz mnie teraz na linoleum? Idź do diabła! Wszyscy ludzie boją się samotności, jeśli ty się jej nie boisz, to jesteś hipokrytą!".