To straszne.
Czy nie czytal Pan "Pięknych Dwudziestoletnich"? Przecież tam Marek Hlasko jasno daje do zrozumienia, że nie znosi tego filmu od początku do końca, jak również nie poważa jego reżysera. W dodatku wycofal swoje nazwisko z czolówki. Myślę, że z szacunku dla pisarza można się dwa razy zastanowić przed wygloszeniem tak pochlebnej opinii.

to żałosne
Jako odpowiedź na Pana komentarz podam cytat A.Osieckiej o Marku Hłasce. "...niekiedy wilkiem się nazywał, lecz wilkiem nie był,raczej chciał być. Gdy cały naród raźnie spiewał - wolał zawyć" Takim był Marek. Od razu mówię że jestem wielbicielem Jego twórczości. Znam doskonale drogę życiową Marka jak i jego twórczość " od deski do deski " Mówi Pan o szacunku do pisarza odnosząc się do Bazy Ludzi Umarłych" Ja proszę Pana czytałem tą powieść w odcinkach w gazecie . Marek był tylko trochę starszy ode mnie. Śledziłem jego twórczość na bieżąco i zachwycałem się nim. Jak na owe czasy był zjawiskiem nowatorstwa. Scenariusz do Bazy piał wspólnie z Petelskim. Było wszystko ok. Końcówka filmu poróżniła ich. Hłasko kończył powieść pesymistycznie, Petelski postanowił dać bohaterom zdarzeń szansę, Dał promyk nadziei że wyjdą z tego marazmu. Wówczas Marek postanowił wycofać swoje nazwisko z czołówki. Cenzura zatrzymała ten film na dwa lata. Hłasko czekał na wyświetlanie Bazy z niecierpliwością i wcale się od niej nie odciął. Petelski, mimo że był wspaniałym reżyserem był zarazem postacią kontrowersyjną. Był zbyt blisko ówczresnej władzy. Hłasko będąc w Paryżu w 1958 roku napisał wspomnianych przez Pana Pięknych Dwudziestoletnich. Wylał tu całą swoją gorycz do kraju i do stosunków w nim panujących. Niby to jego życie, ale jednak w Pięknych jest dużo fikcji literackiej. Hłasko to niesamowita postać, a tak naprawdę to zakompleksiony i zagubiony człowiek, niezbyt zrównoważony w swoich opiniach i osądach. Proszę wejść na stronę; http.://republika.pl?marekhlasko/ tam znajdzie Pan wspaniały materiał o Marku. Pozna go Pan lepiej, wtedy zrozumie Pan że powieść to nie film. Wedłu Pana teorii powinni teraz wstać z grobu Mickiewicz i Fredro i zrobić Wajdzie ogromną awanturę za Pana Tadeusza i Zemstę. Nie nalezy mylić pojęć. Wykazuje Pan wiedzę na temat Bazy i związanych z nia perypetii a w obraźliwy sposób traktuje swojego adwersarza. Nie należy być nigdy wyrocznią , to nieskromne ! Pozdrawiam.

To szczere.
Oczywiście, ma Pan rację. Z pewnością forma mojej wypowiedzi nie byla odpowiednia. Muszę zaznaczyć też, że nie bylo to spowodowane przekonaniem o mojej nieomylności, bo nie czuję się w żadnym wypadku wyrocznią. Wyrażam jedynie swoją subiektywną opinię. A to co nazywa Pan brakiem zrównoważenia w osądach u Hlaski (i pewnie ma Pan rację) jest jednym z powodów, dla których tak go lubię. Myślę, że dzięki temu jego opinie nie byly nijakie - mial charakter i byl konkretny. Co do goryczy do kraju i do stosunków w nim panujących, to znając inne relacje (Tyrmanda, Polańskiego, rodziców - jestem zbyt mlody, żeby pamiętać), myślę że nie byla ona nieuzasadniona. W pozostalych kwestiach w zasadzie zgodzilbym się z Panem niemal calkowicie, gdyby nie wspomnienie o Wajdzie. Po tak niesamowitych adaptacjach jak "Ziemia obiecana", czy "Popiol i diament" (film zdecydowanie bardziej uniwersalny i glęboki niż książka! - zaznaczam, że mam świadomość różnic między formami wyrazu jakimi są dzielo literackie i filmowe) Wajdzie należy się awantura.
Pozdrawiam.
Dziękuje za adres WWW, bardzo ciekawy.

dzięki
Bardzo mi się spodobała Pana odpowiedź. Widzę że Hłasko jest dla Pana "kimś", a to mnie cieszy. Jest on w tej chwili trochę zapomniany, a szkoda. Ja uwielbiam jego twórczość. Można dyskutować o jego drodze życia, natomiast nie można dyskutować o jego wielkości i artyźmie. Z tym Wajdą to ja mam zawsze problemy. Podpadł mi tak solidnie że zawsze muszę się do niego przyczepić. Jest wspaniale że poruszyliśmy temat Marka. Może wróci znowu do łask i pokażą jakieś filmy w oparciu o jego powieści lub opowiadania.Należy mu się to napewno.Pozdrawiam

Nie wiem czy widział pan taki stary film "Cena strachu".Bo ja sobie go właśnie przypomniałem czytając opowiadanie "Następny do raju" - te same westernowe , twarde charaktery i podobna tematyka.Póżniej obejrzałem w telewizji film "Baza ludzi z mgły" i po prostu trochę mnie to drażniło ,że pomysł jest ewidentnie zerżnięty.Film ten powstał niedługo po "Cenie strachu" także nie można tu mówić o przypadkuNie mówię tu ,że ten film jest totalnie do kitu , po prostu za bardzo mi przypomina wymieniony wcześniej , a najbardziej nie lubię wtórności. Opowiadanie Hłaski jest dużo lepsze od filmu , reżyser mógł bardziej rozwinąć wątek z kobietą , w książce jest scena , gdy przychodzi wiosna , śnieg topnieje , jest piękna pogoda i żona Zabawy opala się skąpo odziana w wiosennym słońcu . mogła by być z tego ciekawa scena ,która urozmaiciłaby film , poza tym reżyser pominął pare innych ciekawych fragmentów.