Nikt. To jest typowy komediodramat.

Dla mnie to dramat psychologiczny:)

W ogóle określenie tego komedią jest kompletną pomyłką.

Niby czemu? Ja się kilkukrotnie nieźle uśmiałem, i to lepiej niż na niejednej stricte komedii.

Widocznie ja dziś nie miałam nastroju komediowego:)

Też nie zaśmiałem się na filmie, jak dla mnie film smutny i pobudzający do refleksji

Jak najbardziej się z tobą nie zgadzam - dla mnie to też komediodramat. Podziemny krąg, Źródło, Drabina Jakubowa, Przerwana lekcja muzyki, Lot nad kukułczym gniazdem - to są filmy psychologiczne. Subtelna różnica?

Moim zdaniem wiele filmów zawiera wątki psychologiczne, mniej lub więcej uwidocznione. Co więcej- życie to jedna wielka psychologia, w tym filmie też. Niespełnieni zawodowo i rodzinnie rodzice, mężczyzna ukrywający swoją homoseksualność, dzieci, które mając nieszczęśliwych rodziców nie mogą być szczęśliwe, szukają wsparcia, zrozumienia w różny sposób. Życie, przemijanie, radzenie sobie z tym- dla mnie wszystko to psychologia:)

Dla mnie jest to dramat psychologiczny z elementami humorystycznymi

Też bym go tak określiła.

Dramat psychologiczny.

komediodramat psychologiczny ;)

W sumie nie pamiętam, żebym się tam jakoś uśmiała, dla mnie to dramat z wątkami psychologicznymi.