Film Andreia Kravchuka ukazuje, zakazaną w czasach radzieckich, historię ostatnich czterech lat życia admirała Kołczaka. Są to czasy niespokojne. Trwa I wojna światowa a w samej Rosji rozpoczyna się rewolucja bolszewicka. Po przewrocie tytułowy admirał nie składa przysięgi rewolucjonistom i rozpoczyna wojnę o utrzymanie dawnego status quo. Jeszcze przed rewolucją poznaje piękną Annę, w której się zakochuje ze wzajemnością. 

„Admirał” przedstawia historię ostatnich czterech lat życia jednego z najwyższych dowódców carskiej armii, admirała Aleksandra Kołczaka (Konstantin Khabenskiy), który aż do swojego uwięzienia, walczył o przywrócenie prawowitej carskiej władzy. Po ogłoszeniu Rządu Tymczasowego i abdykacji Mikołaja II, Kołczak nie przyjął propozycji bolszewików, aby poprowadzić armię czerwoną. Uformował oddziały tzw. białej armii i rozpoczął wojnę z rewolucją.

Aleksander Kołczak (Konstantin Chabienski) już od początku służby Carskiej Rosji słynie z umiejętności dowódczych. Podczas I wojny światowej walczy na Bałtyku, a przewodząc flocie rosyjskiej, odpiera ataki wroga na morzu Śródziemnym. Admirał jest szczęśliwym mężem i ojcem, lecz gdy poznaje Annę Timiriewną (Elizaveta Boyarskaya), zakochuje się w niej. Postanawia jednak zapomnieć o kobiecie i wyjeżdża. Wkrótce wybucha powstanie, a bolszewicy opanowują cały kraj. Kołczak nie zgadza się przejąć dowództwa nad ich armią, a tworząc własne oddziały - walczy z "czerwonymi". Wojenna zawierucha ponownie krzyżuje losy Anny i Aleksandra...

Opowieść o Aleksandrze Kołczaku - naczelnym dowódcy floty czarnomorskiej, jednym z organizatorów i przywódców tzw. Białej Armii. W antybolszewickim rządzie pełnił funkcję ministra wojny i marynarki. W listopadzie 1918 r. dokonał przewrotu i ogłosił się "wielkorządcą państwa rosyjskiego". Przez dwa lata toczył wyrównaną walkę z Armią Czerwoną. Gdy w styczniu 1920 r. szala zwycięstwa zaczęła przechylać się na stronę bolszewików, przekazał pełnomocnictwa generałowi Denikinowi. Zdradzony przez swoich żołnierzy z tzw. Korpusu Czechosłowackiego w lutym 1920 r. został przez nich przekazany bolszewikom. Zginął od kul plutonu egzekucyjnego 17 lutego 1920 r. w Irkucku.