Najnowszy film Jerzego Skolimowskiego zaprasza mnie w reality show, podglądamy paraboliczną mozaikę ludzkich losów....
Hotel , Pl. Grzybowskiego, czarna otoczka na niebie, samolot przelatujący dość nisko staną się symboliką nieuchronnej katastrofy.
Niechronologiczność, niespójność i bezbarwność pozorna postaci otwiera kolejne klatki bonanzy. Sceny poszczególne oglądamy jakby kilka razy, z innej perspektywy, z innego miejsca, który jest odbiciem sugestywnego punktu widzenia naszych bohaterów. Rys postaci pozostaje dla nas mocno anonimowy, nie żyjemy ich życiem, nie zaprzyjaźniamy się, nie musimy ich lubić, ale podglądając stajemy się częścią tej historii i śledzimy ich losy.
Zazdrosny mąż (Wojciech Mecwaldowski doskonały) z obłędem w oczach i niemal nożem w ręce szuka żony - aktorki (Paulina Chapko) , która stara się o rolę w pokoju hotelowym nr 1111. Zwykły sprzedawca hod dogów (Andrzej Chyra) serwuje dobre bułki i opowieści dla zachwyconych zakonnic "okazałymi hod dogami"....ale jest też rysa na przeszłości nauczyciel-pedofil, "psy szczekają a karawana idzie dalej".
Kurier - dealer (Dawid Ogrodnik) i romans na boku i życie na krawędzi z turbulencjami....a ślub tuż tuż...
Alpiniści (Agata Buzek i Piotr Głowacki) , którzy planują wyprawę, z aktorem grającym w pornolach...
Włamywacz - pechowiec , zamiast łupu z lombardu...czeka wisielec...
Podpalaczka z fantazją, ogień , pies Bufon i chłopak do rzucenia w niekonwencjonalny sposób....
Lekarka z pogotowia z ekipą walczący z przeciwnościami losów i niemal przebijaniem jak taran przejść....aby ciężarną i człowieka w agonii pozornie ratować...
Klamrą scalającą jest malarz (Jan Nowicki), uosobienie harmonii, idyllizmu w chaosie egzystencji bohaterów i ich pragnień, planów i oczekiwań od życia.
Godzina W na Placu Grzybowskiego jak domino uruchamia nieuchronną apokaliptyczną wizję wypadania z okna hotelowego niczym z Hitchcocka, 11 minut kulminacyjnej zagłady....
Bardzo dobry montaż z muzyczną sinusoidą wysokich i niskich tonów.
Pewnie jestem w mniejszości, polecam film.