Klatki, które przeskakiwały nie były raczej wynikiem kiepskiego montażu. Było to oddzielenie od siebie na pozór nie łączacych się epizodów. Hanna chodziła po platformie, oglądała ją, poznawała ludzi, a każy z nich miał zupełnie inną historie do opowiedzenia. W momencie gdy klataka sie zmieniała miałam wrażenie, ze ktoś budzi mnie i mówi, że należy iść dalej nie przywiązujac się bardzo do tego co przed chwilą widziałam.
Historia Hanny opowiedziana w ten sposób nadawała jej więcej szczerości. Uświadamiała, że to prawda, że są ludzie, którzy naprawdę przeżyli taką tragedię. Wiem, że może się wydawać, że bronię tego filu za wzelką cenę, ale między innymi sposób w jaki został zrealizowany, tępo , które nadaje mu niezwykle delikatny charakter sprawia, że wart był wielokrotnego obejrzenia.