Zbyt wiele z Dziecka Rossmery wzięte. Tylko szkoda ze nie ma tego co owe dzieło - klimatu i możliwości przyjęcia że to co się dzieje, dzieje się w wyobraźni bohaterki .Żona jest niesamowicie dosłownym filmem- przez swe zakończenie. A szkoda;
Postać głównej bohaterki natomiast przeniesiona z Adwokata diabła po prostu. Ta sama bladość, podkrążone oczy i prawie te same rozterki. Gra jednak świetnie i tak wygląda. Oczywiście Depp- jak zawsze w formie, a tu dodatkowo z dużą dozą demoniczności.
Właściwie, nie licząc zdjęć, zwróciłam uwagę szczególnie na jedną scenę- jak lekarka daje Jilian tabletki aborcyjne, z takim pogodnym uśmiechem i jakby to było to tym czym połkniecie witamin. Piszę o kontraście- bo Theron wspaniale gra w tym samym momencie strach i cierpienie.
Podobają mi się zbliżenia ,zwłaszcza na części ciała, jak dłonie czy szyja.
Warto zatem dla aktorów oraz zdjęć. Sam film nic przecież nie wnosi do kina. Nie jest także nadzwyczajną ucztą dla Duszy.