KOCHAM tę grę, choć nigdy dotąd nie przeszłam jej do końca, bo drugie CD ma spore rysy ... Mimo tego, wciąż mam nadzieję, że kiedyś uda mi się ukończyć całą grę. Pamiętam jak kiedyś tata w nią pykał (jak jeszcze 2 CD działało bez zarzutów) i wiem, że na końcu była walka z tym całym "Panem Ciemności" (który łudząco przypomina mi Darth Vadera z "Gwiezdnych Wojen" :D )

Hahaha :D
Ja dzisiaj zaczęłam grać i przeszłam 2 pierwsze rozdziały, teraz pływam wśród roślinek wodnych podczas gdy wchłaniają mnie podwodne dzwony :/

Oho, dobrze pamiętam te dzwony, są dość upierdliwe, ale na szczęście nie trzeba się długo z nimi użerać. Bardziej mnie irytowały te krwiożercze rosiczki, które trzeba było non-stop ogłuszać, żeby cię nie pożarły :)

Masz na myśli czarne krwiożercze rosiczki z fioletowymi jęzorami? Dzisiaj dalszy kawałek przeszłam i teraz zamiast dzwonów to one mnie męczą, w cholerę nie wiem jak mam jedną z nich ominąć ;p

Dokładnie o nich mówię :) Wpierw trzeba obrać dobrą pozycję do zgrabnego wycelowania w każdą po kolei, potem uciekać najszybciej jak się da. Może się niestety zdarzyć, że w biegu bohater nie zdąży złapać się ściany, po czym wpadnie prosto w paszcze wygłodniałej rosiczki... A gdy już w końcu ominie się te krwiożercze paszcze, okazuje się, że dalej czeka na nas kolejna niespodzianka :)

Jeszcze tylko po akcji ze ścianą atakujących rosiczek jest etap z dwoma jajami - jedno pływa w wodzie a z drugiego jest już zrobiona drabinka. Jak się przejdzie na tej "planszy" w prawo to najpierw zaczynają Cię atakować cienie, później jest jedna rosiczka i drabinka z jaja pnąca się do góry. jak się po niej przejdzie i następnie będzie się szlo w prawo to znowu - tym razem na suficie - pojawia się fioletowo-jęzorna rosika której w cholerę nie można ogłuszyć bo znajduje się w niekorzystnym miejscu. Nawet jak się położy i spróbuje się przeczołgać to nidirydy bo skubana Cię łapie.
Taaak do tej niespodzianki doszłam i powiem tak... ciekawe stworki, trzeba przed nimi szybko spieprzać :P

Ale rozgrywka na 2giej płycie jest jeszcze trudniejsza, nie? Tam już na samym początku są te czarne latające stwory, które rzucają w ciebie ognistymi kulami, które ciężko ominąć. Dalej są te cienie na ścianie,które, jak się do nich zbliżysz, zwalają cię w przepaść. I jeszcze drążące dziury w ścianie robale, ale te pojawiały się już wcześniej. Reszty niestety nie pamiętam, bo płyta zwiesza się gdzieś w momencie tej skalnej wspinaczki.

2giej płyty nigdy nie ruszałam, ale jak byłam mała to widziałam te stwory i cienie próbujące zabić mojego brata :P

Oo, no to czas się wreszcie za nią zabrać, skoro już się trochę podrosło i samemu spróbować przejść dalej ;)

Najpierw muszę ominąć krwiożerczą rosiczkę hehe :) Pewnie wznowię grę w weekend, bo na razie mam trochę roboty w pracy i jak przychodzę do domu to jedyne o czym marzę to łoże ;)

POLECAM GRE niektórych wprawdzie może trochę męczyć że jest taka familijna fabuła ale nie bd tutaj spojlerował. Poza tym gra jest bardzo że tak się wyraże filmowa a kto wnią grał to wie o co mi chodzi. Grafika mimo swej pixolewtości urzeka, oj graficy mieli wyobraźnie... : )

Przeszedłem całą na PSX'a, ale niestety słabo już ją pamiętam. Znacznie bardziej utkwiła mi w głowie obsówka daty premiery gry o jakieś... cztery lata. Pierwsze screeny były wypuszczone już w 1994 roku. Dlatego też Heart Of Darkness nigdy nie odniósł takiego sukcesu na jaki zasłużył.