Po obejrzeniu trzeciego odcinka chciałbym się odciąć od większości zarzutów, które wypisałem powyżej. W tym momencie ta miniseria zdecydowanie pobiła poprzednika. Szkoda tylko, że to już koniec, ale pewnie wkrótce nakręcą nowe :)
W międzyczasie na BBC wyemitowali dokument 'Who is Kurt Wallander?' za który zamierzam się teraz zabrać :)

Jeszcze raz polecam wszystkim tą serię nie będziecie żałować - jeśli nie przypadnie Wam do gustu pierwsza część to warto się przełamać i obejrzeć również pozostałe 2 - szczególnie trzecia jest świetna :D

obejrzalem na razie tylko pierwsza czesc, ale moim zdaniem jest w porzadku. w koncu trudno upakowac wszystkie detale z ksiazki w 90 minut, kazdy rezyser ma tez swoja wizje filmu i uwidacznia bardziej to co chce;-)

sciezka dzwiekowa przypomina mi momentami muzyke z 'pitbulla' P.Vegi

trzecia jest dlatego tak dobra.bo oparta na najlepszej powieści u Kurcie Wallanderze-"o krok"

Czytałam wszystkie książki o Wallanderze, jakie się ukazały po polsku ( czyli chyba wszystkie w ogóle ), wczoraj obejrzałam 1. część serialu.
Wg mnie warte obejrzenia, ale nie super.
Trochę mnie drażni angielska wymowa szwedzkich nazwiski i imion, ale to już może się czepiam.

Z Henrikssenem oglądałam chyba 2 części i rzeczywiście, zdecydowanie lepiej wpasowane w skandynawski klimat.
Ogólnie wrażenia ok. Myślę, że warto obejrzeć obie wersje, aby samemu wyrobić sobie zdanie.

Faktycznie drażni ta wymowa - szczególnie Łalander i Ysztad :)

Oglądałam serial z Henriksson i szczerze nie widzę w grze Branagh żadnych podobieństw, co więcej uważam, że Henrisson się w tej roli nie sprawdził. Branagh zdecydowanie lepiej pokazał uczucia, zagubienie, strach, oddanie - bardzo ludzki. Chyle czoła - po raz enty udowodnił, że jest świetnym aktorem.

Boskie zdjęcia Anthony Dod Mantle właśnie w sposób bardzo dobitny uosabiają odosobnienie i spokój, czasami aż psychodeliczny, a muzyka Phippsa to podkreśla. Warto cały serial obejrzeć choćby dla zdjęć i muzyki.

Jeśli chodzi o pierwszy odcinek to byłam lekko zawiedziona, przygotowałam się na dobry kryminał, a nie dramat. Bo niestety lub stety [jak kto woli] pierwszy odcinek to historia samego bohatera, sprawa kryminalna toczy się gdzieś w tle - w środku filmu nagle dochodzimy do wniosku, że nic tak naprawdę nie wiemy o sprawie i bynajmniej nie dla tego, że fabuła jest tak zagmatwana, tylko bohater poza użalaniem się nad sobą nic nie robi. A historia miała olbrzymi potencjał [w tej części muzyka jest najlepsza]
Druga i trzecia część to już kryminał z wyższej półki, zastrzeżenia które miałam do pierwszej części do pozostałych się nie odnoszą.

Bardzo polecam całość.

P.S.
I dla zainteresowanych. Utwór z początku to "Nostalgia" Emily Barker

Wątki dramatyczne, czy też precyzyjniej mówiąc, osobiste sprawy tytułowego bohatera, to spory atut pierwszego odcinka. Gdyby ich nie było, mielibyśmy do czynienia ze zwykłym filmem kryminalnym w którym detektyw koncentruje się wyłącznie na samej zagadce zbrodni. Tymczasem w tej produkcji jest inaczej. Możemy zajrzeć w prywatne życie Wallandera i jego osobiste problemy. Strasznie mi się to podobało. Nie wiem czy w kolejnych odcinakach ten styl zostanie podtrzymany. Dobrze byłoby, bo dzięki tym osobistym problemom tytułowego bohatera, mamy coś więcej niż kolejny zwykły kryminał. Kenneth Branagh świetny w swojej roli.

Ale bez przesady, gdy sprawy osobiste tytułowego bohatera zaczynają tak znacząco dominować nad wątkiem kryminalnym to już zmienia gatunek filmu. W drugiej i trzeciej części jest to już wyrównane. Nie ma tej nagłej pobudki w środku: no dobrze, ale co ze sprawą? Życie prywatne Wallandera, jak i jego zawodowe toczą się równolegle - nie ma już tego niedosytu [spoiler! jak sądzę za sprawą spraw, które prowadzi].
Podsumowując: Traktuje trzy odcinki jako całość, dlatego nic w nich bym nie zmieniła, ale gdyby potraktować części oddzielnie to pierwsza z nich to bardziej dramat z wątkami kryminalnymi.

Nie podzielam Twoich odczuć. Wątek kryminalny i wątek prywatnego życia detektywa, zostały dobrze rozłożone.

I masz do tego prawo.

Właśnie oglądnąłem 3 odcinek - "O krok" i uważam, że jest najlepszy z cyklu. Miałem nawet dać 9/10, ale rozdrażniły mnie dwa niedociągnięcia w scenariuszu:
SPOJLER
1. Jak Wallander uratował tą dziewczynę co chciała popełnić samobójstwo i leżała w szpitalu to nie dostała ochrony policyjnej, choć już wiedzieli, że pozostała trójka jest martwa.
2. Wydaje mi się, że taki doborowy detektyw powinien się wcześniej domyśleć, że morderca może pracować na poczcie.
Ale to tylko takie małe zaczepki, bo jestem pod dużym wrażeniem całej mini serii. Pozdrawiam i polecam.

Akurat "O krok" uważam za najsłabszą część. Intryga niezbyt wciągająca, a raczej jej rozwiązanie. Za najbardziej udany odcinek uważam jednak "Zaporę" która miała zaskakującą woltę. Jakby tego było mało, końcówka trzymała w dużym napięciu.

Mini serial jako całość prezentuje naprawdę wysoko poziom. Spory rozmach, dobre zdjęcia i niezła ścieżka dźwiękowa. Kenneth Branagh stworzył wyrazistą kreację. Czekam na drugą serię, która ma podobno wkrótce powstać.

Może podczas oglądania dwóch pierwszych części byłem bardziej śpiący, ale to właśnie trzecia spowodowała u mnie wypieki na twarzy.

Potwierdzam, 3 odcinek jest najlepszy. A Kenneth Branagh zagrał genialnie,
szczególnie w scenie gdy rozkleja się przed własną córką.