Shinji Ikari to najbardziej denerwująca postać ever!
Ja rozumiem, bez rodziców, ma okropnego ojca itd. To wszystko się odciska na psychice dzieciaka. Dodatkowo dowiaduje się, że musi pilotować Jednostkę 01 żeby ocalić świat przed aniołami, co nie jest łatwe i w ogóle nie do wyobrażenia. Ok, rozumiem i dlatego jego zachowania były całkiem zrozumiałe i w jego stanie nawet naturalne.

Ale w momencie kiedy znowu zaczął beczeć, już po raz któryś, gdy walczył z aniołem pod postacią tej nowej jednostki, i nie chciał jej nic zrobić bo w środku był człowiek, mój kredyt tolerancji się wyczerpał. No na miłość boską! Walka aniołów z evą, wybuchy takie że prawie koniec świata, i pewnie mimo ewakuacji zginęło przez to i tak pełno osób, a on - wtedy ostatnia deska ratunku, bo dwie inne evy zostały już pokonane, beczy że tam jest człowiek. Jak przegra to świat się kończy, a on tutaj znowu swoje jęki.

To samo przy końcu (w alternatywnym zakończeniu) Asuka próbuje zgładzić nowe jednostki które zaatakowały NERV, walczy jak na ostatnią i beznadziejną już walkę przystało, a on znów jęczy że nie chce być pilotem Evy. Ło panie, ile można?!

Ten serial jest dziwny. Pomysł ciekawy, pierwsze odcinki są naprawdę fajne, ale potem, w sumie przy ostatnich kilku odcinkach zaczyna się coś psuć. Asuka to fajna postać, ale nadmiernie pokazana jej zazdrość względem Ikarego czy Rei sprawia, że przestałem ją w końcu lubić. Można sobie zadać pytanie: Czy dzieciaki mające bronić świat przed w zasadzie niewiadomo czym nie miały tam do pomocy psychologa? Przez głupią zazdrość (oczywiście usprawiedliwioną młodym wiekiem itd. rozumiem ich psychikę i trudności z jakimi się spotykają) Asuka nie mogła pilotować w pewnym momencie Evy. To chyba wymaga interwencji jeśli ludzkość ma przez to wyginąć. A tu przez kolejne odcinki to samo. Moją ulubioną postacią jest Ritsuko, która jako jedna z nielicznych sprawia wrażenie zdającej sobie sprawę z powagi sytuacji.

Co do zakończenia oryginalnego (2 ost odcinki) to mi się nie podobało. W zasadzie to było streszczenie bolączek i ukazania psychiki bohaterów w dwóch odcinkach. Może gdybym oglądał ten serial odcinek/tydzień to byłoby to ok, ale też nie jestem pewien. Mój zarzut jest taki, że te psychiki poznaliśmy przez wszystkie odcinki i niepotrzebnym jest niby enigmatyczne tłumaczenie w zasadzie od nowa, ale w innej formie. Przez 24 odcinki domyśliłem się dlaczego Asuka czy Ikari są jacy są.
Ciekawą natomiast jest pobudka Ikarego. To jest nawet spoko, wszystko projekcją umysłu nastolatka, postacie były takimi jakimi on je widzi (ładnie się łączy z tą teorią o tym że jest wielu Ikari bo jest taki jaki on sam widzi i taki jak inni go widzą) itp. Największy pozytyw z dwóch ostatnich odcinków.