Mam 2 pytania:

1. Czy jesteś trolem?
2. Dlaczego sądzisz, że anime powinno edukować w życiowe wartości?

Ja obejrzałem GTO żeby się pośmiać. Nie ma sensu zagłębiania się w demoralizującą stronę tej pozycji. Strasznie spięta jesteś. Jak coś oglądam, to żeby się rozerwać/miło spędzić czas. No chyba, że oglądam jakiś horro lub aktualny hit Shingeki no Kyojin. Wtedy po każdym odcinku mam przemyślenia itp. Zdrowia.

Ad. 1: Trollem? Niee, nie sądzę... Wydaje mi się, że nie czepiam się dla samego czepiania, tylko w miarę logicznie argumentuję moją niechęć do tego anime i zwracam uwagę na coś, na co nikt w recenzjach, które do tej pory czytałam, uwagi nie zwrócił. Ale jeśli sprawiam wrażenie trolla, to kto wie, może moim powołaniem jest nim zostać ;)
Ad. 2: To nie tak, że ja sądzę, że powinno.To anime po prostu stara się edukować i to widać. Każdy odcinek kończy się grzecznym morałem, który ma czegoś uczyć. Nie podoba mi się po prostu sposób dochodzenia do tego morału.

Nie wiem, czy zagłębianie się ma sens, czy nie. Po prostu się zagłębiam, czy też samo mi się zagłębia. Jak mnie coś razi, to nie umiem udawać, że mnie nie razi. I nie potrafię się śmiać, kiedy jestem zniesmaczona. Bo w ogóle śmiać się potrafię... chyba ;) Tylko widocznie mam inne poczucie humoru.

No spoko, ale niemal każdy Shounen (Dragon Ball, Naruto, GTO itd.) uczą jednego "Nigdy się nie poddawaj = walcz do ostatniej kropli krwi". Efektowne sceny efektywnych działań bohaterów przyciągają młodych chłopców, tak jak romansidła dziewczyny. A nawet nieco starszych, bo mam 20 lat a wczoraj zacząłem oglądać od nowa DB. Pozdrawiam ;)

Nie porównuj' tego' do takich serii jak Naruto czy Dragon Ball :>

No fakt, GTO jest dużo lepsze :)

Błąd. Czytanie ze zrozumieniem się kłania.

Dobrze wiem co miałeś na myśli. Rusz głową jeszcze raz.

Zajarzyłam ironię. Mój tekst także nią był, więc zastanówmy się, kto musi ruszyć głową?

enough...

Prawda życiowa na dzisiaj:
nie każdy, kto ma inne poglądy niż ty, jest trollem.

To anime w zabawny sposób ma Ciebie nauczyć wielu lekcji o których nie mają pojęcia czasem ludzie "dorośli". Oglądam je przeciętnie raz na rok i zawsze tak samo dobrze się przy nim bawię, a i wyłapię parę rzeczy, których wcześniej nie dostrzegałem. Czepiasz się tego, że wszystko mu się udaje, czyli happy endy są żałosne? Miło się ogląda jak Onizuka walczy o swoją posadę i do tego mu to wychodzi, a odcinki zakończone są ładnym morałem przy niesamowitej muzyce. Mnie sama postać Onizuki wiele nauczyła bo nie chodzi tylko o to co on mówi do swoich uczniów, ale jego postawę i sposób działania. Nie i nie chodzi o to żeby kogoś pobić bo nie wie co powiedzieć tylko czasem żeby do kogoś dotrzeć trzeba mu po prostu przywalić. Jeśli jedyne co wyłapałaś w tych paru odcinków z Yoshikawą to żeby się nie znecać nad słabszymi to nieźle. Widocznie chyba nie miałaś dużej styczności z problemami jakie mogą się przytrafić. I mało tego czepiasz się poruszenia tematu znęcania się w szkole w anime o szkole. I to porównanie do Bleacha... rozumiem taki gatunek anime, ale no proszę nie rób tego więcej bo im dalej brnąłem przez twoją wypowiedź tym szybciej traciłem szacunek do twojego zdania, ale końcówka to już apogeum.

Tego, czego ma mnie rzekomo "nauczyć" to anime, nauczyli mnie rodzice dawno temu, ewentualnie książki i filmy lepsze, niż GTO, a ja nie lubię wałkować w kółko tego samego i wysłuchiwać oczywistości wygłaszanych tonem prawd objawionych.

Happy endy nie są żałosne, tylko nudne. Zwłaszcza, jeśli są łatwe do przewidzenia. Po co oglądać, skoro i tak wiadomo, jak się wszystko skończy? Żadnej intrygi, nic, co trzymałoby odbiorcę w niepewności, ot problem, rozwiązanie, patetyczny morał i wszyscy zadowoleni. I tak ponad 20 razy. Stąd główne moje porównanie do Bleacha, w którym też było z góry wiadomo, że bohater świetnie sobie poradzi i wygra każdą walkę, ale i tak trzeba było te walki przeciągać w nieskończoność, nie wiem po co. Raziło to zwłaszcza na początku, bo przecież skoro anime ma tak dużo odcinków, to wiadomo, że szlag nie trafi naszego dzielnego Ichigo w dwudziestym. Oglądanie po raz kolejny, jak bohater przez dwa epy zbiera łomot, w trzecim przypomina sobie całe swoje życie, a na koniec - ach, jakże niespodziewanie - wstaje i jakby nigdy nic rozwala przeciwnika jest po prostu nie dla mnie i mnie nudzi, tak samo, jak schematyczne do bólu odcinki Onizuki, które niczym zupełnie nie zaskakują.

Oczywiście, że nie miałam styczności z problemami, żyję w złotej klatce w wysokiej wieży. Zły smok, który mnie tu więzi podłączył mi niedawno Internet, żebym sobie mogła trollować.

Nie czepiam się poruszania tematu przemocy w szkole. Temat zacny, tylko sposób realizacji mi nie odpowiada.

Zwykły bambus z ciebie. Baba NIGDY nie zrozumie przesłania tego anime. To niesamowita produkcja. Zapamiętam ją do końca życia! Jedno z najlepszy animu.

Ale jakiego przesłania? Że nie należy się poddawać, trzeba walczyć o siebie, własną tożsamość, a przy okazji o ludzi, na których nam zależy? Że w tym wszystkim najważniejsze jest bycie sobą, nawet, jeśli miałoby to oznaczać uciekanie się do niekonwencjonalnych sposobów działania, potępianych przez społeczeństwo?
Ależ baba to wszystko rozumie!
To całe wielkie przesłanie jest właśnie zbyt oczywiste, zbyt cukierkowe, nic nowego, ciekawego ani odświeżającego nie wnosi do mojego sposobu postrzegania świata.
Poza tym moim zdaniem Onizuka robi to źle, nie przekonuje mnie, a reakcje na jego działania są psychologicznie nieprawdopodobne.

to jest komedia babo....

No i cóż z tego? Babę też mogą bawić dowcipy z gatunku ecchi. Po prostu tutaj humor jest wyłącznie narzędziem, mającym służyć do ukazania, jaki Onizuka jest "fajny". Dla mnie nie jest fajny pod żadnym względem, jest postacią skonstruowaną wręcz kuriozalnie źle i żeby nie wiem, co zabawnego robił, do mnie to nie przemawia.
Poza tym natrętne moralizatorstwo psuje całą zabawę.

Zgadzam się z tobą w pełni. Nie rozumiem jak ludzie mogą to oglądać, a zwłaszcza "żeby się pośmiać" jak w tym nic zabawnego nie ma. Powtarzany schemat nie warty uwagi.

Gdzie dwóch polaków tam trzy zdania.
A GTO wyróżnia się tym że albo je pokochasz albo znienawidzisz

Oj. Do "pokochasz" i "znienawidzisz" dołożę trzecią opinię, czyli moją. A mianowicie jestem kompletnie obojętna to tej serii. Śmieszna bywała, akcja niezła, trochę ecchi, sporo błędów... Ale dowlokłam się do końca z opinią 6/10. Nie było źle, zdążyłam się przywiązać nawet.

Moim zdaniem owe "przesłania", o których tak intensywnie prawicie, nie były ku nauce, przestrodze, moralizatorstwu, a uzupełnieniem postaci Ekichiego... Tego jak On wpływał na uczniów, to "bohaterstwo" (niekiedy niekonwencjonalne, zaskakujące i zabawne) oraz tego, że po siarczystej przemowie wracał do oglądania pornosów - taki komizm, to trudno. Japonia.
A nawet jeśli to anime było moralizatorską bajką dla dzieci to wydaję mi się, iż cycki na ekranie są już pokazywane dość wcześnie u nich... (własne obserwacje).

To anime nie miało na celu być inteligentnym, z patosem, etc. Miało być po prostu zabawne, ciekawie z elementami akcji i dobrym motywem. Zastanawiało mnie czy kreacja Onizuki należała do inteligentnych czy była wynikiem wielu błędów - z inteligentnego i dobrego wychowawcy stawał się zboczeńcem, szefem gangu i miejscowym głupkiem.

Ale na początku rzeczywiście Onizuka mi się nie podobał. Yoroshiku!

Zawsze sądziłem, że głównym przesłaniem GTO było pokazanie problemów społecznych w Japonii oraz problemów w japońskich szkołach(np. problem molestowania). Reszta to takie standardy jakie się serwuje w takim anime plus otoczka humorystyczna.

Absolutnie nie masz racji.
Zło NALEŻY zwyciężać złem, bo inaczej te tępe osiłki nie zrozumieją, że nie są bezkarne. W mojej dawnej szkole był taki problem. Dyrektor trząsł portkami, więc chuligany robiły, co chciały. Ja miałam podobnie przerąbane jak Yoshikawa albo Fuyutsuki, a biorąc pod uwagę, że w tamtym okresie przypominałam Homurę (sprzed przemiany) z "Madoki" lub Lettuce z "Tokyo Mew Mew", to możecie sobie wyobrazić, jakie były moje szanse w starciu z pięcioma czy sześcioma chuliganami - bo oni zawsze są tacy odważni, jak ich jest kilku na jednego... Nikt mi nie pomógł, bo jak ktoś się wtrąca, to znaczy, że sam chce oberwać... A szkoda, przydałby mi się wtedy taki Onizuka. Sytuacja w mojej szkole wyglądała tak, jak wyglądała, bo nikt tym bandziorom nie złoił tyłka jak należy. Oni naprawdę nie znają innego języka.
Serial bardzo realistyczny. Młodzieżowe bandy są zdolne do takiego okrucieństwa, że nawet dorośli przestępcy bywają wstrząśnięci. Ciężko jest z tym walczyć, najgorsze są gimnazja, gdzie gwałci się dziewczynki, a nauczycielom zakłada kubeł na śmieci na głowę. A nauczyciel ma związane ręce, może najwyżej przyjście do szkoły z rodzicem, który z reguły przez palce patrzy na swoje "niewinne dzieciątko". Dawniej można było takiego smarka zlać, twarde metody, ale działały, łebki czuły respekt przed nauczycielem. Smutna prawda, ale do niektórych nie da się inaczej dotrzeć... Podoba mi się, jak Onizuka robi z towarzystwem porządek, wbijając klin pomiędzy nich, odłączając od bandy kolejne osoby. Żałuję, że sama na swojej drodze nie spotkałam takiego wychowawcy.
Dlatego nie powinnaś mieszać tego anime z błotem, tylko dlatego, że ciebie chowano pod kloszem.
Natrętne moralizatorstwo? Przeczytaj własnego posta.
Do Skullkid: nie tylko w Japonii.
Do The Fallen: jestem babą, a lubię to anime.

Też mam podobną opinię co ty. Śmieszne jak wszyscy się rzucili aby cię krytykować za to, że wypunktowałaś wszystkie nielogiczności