Kiedy po raz pierwszy usłyszałam Remake Rosemarys Baby w wykonaniu Pattona to myślałam, że zejdę. Jeszcze nigdy nic mnie tak nie przeraziło jak ten właśnie kawałek. Zawsze mnie to zastanawiało; co zainspirowało Pattona do utworzenia takiego właśnie a nie innego Remake'u? Co Nim pokierowało? Czy jest to li i jedynie kwestia gatunku muzycznego jaki uprawia, czy być może kryje sie za tym coś jeszcze?
Jest to bez wątpienia najbardziej demoniczna wersja kompozycji Komedy: przerażająca, mroczna, zatrważająca, wstrząsająca, przyprawiająca o dreszcze a jednocześnie smutna, przejmująca i niepokojąca. Niesamowita, pełna sprzeczności mieszanka, która dowodzi tylko geniuszu i pomysłowości wykonawcy. Szyderczy, ochrypły, pełen histerii głos na przemian z bolesnym, zamierającym nuceniem, no a potem jeszcze ten metalowy growl.. nie mówiąc już o samym zakończeniu!!! Plus płacz dziecka w tle i demoniczny grzechot dziecięcych dzwonków? zabawek? cokolwiek to było, zrobiło na mnie naprawdę zatrważające wrażenie ale jednocześnie napełniło mnie bezgranicznym podziwem dla tego Faceta.

Jednym słowem: MISTRZOSTWO

***!!!Long Live Mike Patton!!!***