Ostatnie trzy lata swojego życia Proust przez większość czasu pozostawał w swojej sypialni, śpiąc w dzień, a w nocy pracując nad swoją powieścią.
Umarł w 1922 roku i został pochowany na cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu.
W roku 1919 został uhonorowany francuską nagrodą literacką Prix Goncourt za drugi tom cyklu powieści pt. "W poszukiwaniu straconego czasu".
Latem 1896 roku został wolontariuszem w Bibliotece Mazarine, najstarszej publicznej bibliotece Francji.
W młodości był członkiem "Dilettante Society" (Towarzystwa Dyletantów), towarzystwa arystokratów i panów, którzy finansowali naukę greki klasycznej i rzymskiej sztuki oraz tworzenia nowego stylu pracy.