Helena Grossówna 

Ta Torunianka po ukończeniu tamtejszej szkoły baletowej swoje taneczne umiejętności doskonaliła we Francji i Włoszech. Po powrocie tańczyła w Operze Poznańskiej, teatrach Poznania i Bydgoszczy. Od 1935 datuje się kabaretową działalność Grossówny. Wtedy też debiutuje w filmie Marty Flantz "Kochaj tylko mnie", jako tancerka. W swoim dziewiątym filmie "Piętro wyżej" (1937) Leona Trystana grała główną rolę kobiecą, podobnie jak w "Robercie i Bertrandzie" (1938) Mieczysława Krawicza. W "Pawle i Gawle" (1938) Krawicz obsadził aktorkę w roli dorosłej Violetty, zmuszonej do udawania cudownego dziecka. Pojawiła się też jako swoja imienniczka w cenionej do dziś "Zapomnianej melodii" (1938) w reżyserii Konrada Toma i Jana Fethke. W ciągu czterech lat Helena Grossówna pojawiła się 17 filmach.
Po wojnie związała się z warszawskim Teatrem Syrena. Pojawiła się w filmach Janusza Nasfertera:"Kolorowe pończochy" (1960), "Mój stary"(1962),"Zbrodniarz i panna" (1963) oraz "Niekochana" (1965). W "O dwóch takich co ukradli księżyc" (1962) zagrała matkę niesfornych bliźniaków.