Wybuch wojny uniemożliwił jej rozpoczęcie studiów w warszawskim PIST, ale została zaangażowana do zespołu Teatru Grodzieńskiego, gdzie zadebiutowała rolą Zośki w "Niespodziance" Rostworowskiego.
Niedługo potem Teatr Miejski, kierowany przez Aleksandra Węgierko, przekształcony został w Polski Teatr BSRR, a młoda aktorka wyjechała do Białegostoku (1944), a następnie wyjechała do Lublina, do Teatru Wojska Polskiego. Z zespołem tego teatru dotarła przez Kraków i Katowice do Łodzi (1945), gdzie pozostała do roku 1948. W tym samym roku zdała egzamin eksternistyczny. W sezonie 1948/49 występowała w łódzkim Teatrze Kameralnego Domu Żołnierza. W 1949 roku z tym zespołem przeniosła się do Warszawy. W przkształconym wkrótce na Teatr Współczesny zespołem pozostała do 1967 roku. Potem przeniosła się do Ateneum. W latach 1976-83 była związana z Teatrem Polskim, a następnie z Teatrem Narodowym (1983-90). W latach 80. zaangażowała się w działalność publiczną, była członkiem Rady Krajowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego.