Anna Polony

Anna Polony urodziła się 21 stycznia 1939 w Krakowie. Swoje życie od początku związała z teatrem i filmwem. Ukończyła Wydział Aktorski (1960 r.) oraz Wydział Reżyserii Dramatu (1984 r.) w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie.
Debiutowała (teatr) w 1959 roku na deskach Starego Teatru w utworze: "Wojny trojańskiej nie będzie" w reżyserii Jerzego Kaliszewskiego.
W roku 1964 na stałe pracowała na scenie Starego Teatru do 2002. Właśnie podczas tych lat tworzyła wspaniałe kreacje razem z reżyserem Konradem Swinarskim.
I tak przez pierwszą głośną rolę Orcio w "Nie-boskiej komedii" (1965) a następnie m.in. Claire w "Pokojówkach" (1966), Joas w "Sędziach" (1968) i Hermy w "Śnie nocy letniej" (1970) oraz w 1971 zagranie Dziewczyny Swinarskiego w "Żegnaj Judaszu" uczyniły ją aktorkę o ogólnopolskim rozgłosie. Po 1971 roku na temat Anny Polony były pisane same pochwały w prasie. W tym samym roku wystąpiła jeszcze w utworze "Wszystko dobre, co się dobrze skończy" (jako Helena) oraz w "Dziadach" A. Mickiewicza. Każda rola była nagrodzona wielkimi brawami i czcią ze strony widzów. Jej samo pojawienie się na scenie wywoływało przebudzenie u gości.
W roku 1973 zagrała m.in. w postać Zelki w "Marszu" Mieczysława Piotrowskiego, Racheli w "Weselu" (1977) w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego oraz Dulskiej w "Z biegiem lat, z biegiem dni" (1978).
W roku 1974 zaczęła karierę reżyserską jej pierwsze przedstawienie, które stworzyła to "Dwoje na huśtawce" Williama Gibsona w Starym Teatrze. W też roku rozpoczęła także pracę dydaktyczną w krakowskiej szkole teatralnej.
Anna Polony to aktorka teatralna i filmowa, reżyserka, która należy do grona wybitnych polskich artystów. Została odznaczona wieloma orderami, dyplomami i nagrodami zarówno za twórczość jak i działalność na rzecz innych.