Wybieramy najlepsze role Angeliny Jolie

W filmie Jamesa Mangolda "Przerwana lekcja muzyki" Winona Ryder wciela się w Susannę Kaysen, 18-latkę, która po nieudanej próbie samobójczej zostaje przyjęta do szpitala psychiatrycznego. Poznaje tam pacjentów mierzących się z najróżniejszymi schorzeniami. Nawiązuje szczególną relację z Lisą, socjopatką o wyjątkowej charyzmie. Kontakt z taką pociągającą osobą przeradza się z fascynacji w wyjątkową lekcją empatii i zrozumienia dla drugiego człowieka. Jolie idealnie sprawdza się w tej ekspresyjnej roli, wodząc widzów tak samo jak główną bohaterkę. Potrafi dostać, czego potrzebuje; doskonale zdaje sobie sprawę, jak znaleźć najczulszy punkt i go wykorzystać do własnych celów. Cała kampania zakończona Oscarem dla 25-latki była jednym z wielu przykładów, kiedy jej talent aktorski potrafił przebić się na pierwszy plan i ponieść cały film.

Życie modelki Gii Carangi było gotowym materiałem na filmową biografię. Ta historia przedstawiana była w dziesiątkach filmów i seriali: główny bohater lub bohaterka wspinali się ze społecznych nizin na zawodowy szczyt, aby za chwilę ponownie spaść na dno i nigdy nie się podnieść. Reżyser Michael Cristofer wyciągnął tę historię z przewidywalnej sztampy w kierunku interesującego psychologicznego obrazu człowieka. Najważniejszą rolę odegrał tu występ Jolie. Młoda aktorka nadała swojej bohaterce cech prawdziwej supergwiazdy skrzętnie chowającej swoje problemy i zaniedbania, które odciągałyby wzrok od pożądanego w świecie mody nieskazitelnego piękna. Grając u boku Faye Dunaway, nowa gwiazda przedłużyła rolę starszej koleżanki z dramatu "Zagadka dziecka klęski". Jeśli w tym porównaniu nie da wybrać się zwyciężczyni, występ w "Gii" to wielki triumf. Dodatkowo został nagrodzony Złotym Globem.

Akcja filmu "Oszukana" rozgrywa się w latach 20. XX wieku w Los Angeles. Christine Collins, matka samotnie wychowująca 9-letniego Waltera, zgłasza jego zniknięcie. Niedługo później policja zwraca zdrowe dziecko. Koniec koszmaru jest jednak dopiero początkiem. Kobieta zaczyna podejrzewać, że chłopak nie jest jej synem. Amerykański system sprawiedliwości, podobnie jak w innych filmach Eastwooda, pozostawia człowieka bez pomocy, a zdesperowana bohaterka próbuje dotrzeć do prawdy. Jolie wchodzi w skórę zrozpaczonej matki i oddaje najważniejsze, często sprzeczne emocje. Pomimo osadzenia w przeszłości dzięki tej roli historia wydaje się uniwersalna – obrazująca tą samą bezsilność, która dotyka ludzi próbujących postawić się systemowi. Jolie została nominowana do wielu nagród, w tym do Oscara.

W ostatnich latach nazwisko Jolie gościło w mediach nie tylko ze względu na głośny rozwód z Bradem Pittem. Oprócz poświęcenia się wychowaniu dzieci aktorka występowała z powodzeniem na ekranach. Okazało się, że jej popularność może też samodzielnie unieść całą filmową serię. Kasowy hit Disneya został zainspirowany postacią znaną z animacji "Śpiąca królewna" – Diaboliną. Tytułowa bohaterka była niegdyś piękną i dobrą dziewczyną. Jej radosną młodość przerwała wojna, podczas której z oddaniem broniła swojej ojczyzny. Jednak zdrada, której doświadczyła, zmieniła jej czyste serce w kamień. Żądna zemsty rzuca klątwę na Aurorę – córkę następcy tronu wrogiego królestwa. Klasyczna opowieść w nowoczesnym wydaniu nie traci z uroku oryginału. Oparty na eleganckiej Jolie, film tworzy wokół niej idealne środowisko do błysku, który zachwyca młodszych i starszych widzów.

Być może "60 sekundom" brakuje więcej finezji, aby być naprawdę wyjątkowym filmem akcji. Ale dzieło Dominika Seny ma wszystko, aby umilić wieczór napakowaną przebojowymi rolami i absurdalnymi pomysłami opowieścią o złodziejach samochodów. Randall "Memphis" Raines (Nicolas Cage) porzucił ten fach dawno temu, ale musi znowu zboczyć na przestępczą ścieżkę. Jego brat Kip (Giovanni Ribisi) ma spłacić mafijny dług i ukraść 50 luksusowych aut w zaledwie trzy dni. Potrzebuje do tego prawdziwego wirtuoza przestępstwa – kogoś, kto potrafi pokonać każde zabezpieczenie w minutę. Swoje miejsce w grupie kompletowanej złodziei znajduje mechaniczka Sway, dawna dziewczyna Memphisa. Choć tu Jolie kryje się na drugim planie, jej rola wychodzi na czoło wyścigu, nawet u boku jak zawsze rozpędzonego Cage’a.

Lata 90. były złotym czasem dla thrillerów o seryjnych mordercach i policjantach, którzy próbują złapać szaleńca. Wydana w 1997 powieść Jeffreya Deavera "Kolekcjoner kości" wpisywała się w modę, a zgodnie z przewidywaniami okazała się popularnym projektem. Jolie wciela się tu w młodą policjantkę Amelię, która współpracuje ze sparaliżowanym ekspertem Lincolnem Rhyme'em (Denzel Washington), aby odkryć i uwięzić wielokrotnego zabójcę. Nawet jeśli w pościgu gubi się logika, a z materiału źródłowego można wyciągnąć więcej niż z filmu, wszyscy aktorzy stają na wysokości zadania. Jolie, wówczas jeszcze właściwie rozpoczynająca wielką karierę, pozytywnie pokazuje się na tle doświadczonej obsady.

Fani cyklu gier nie mogli wymarzyć sobie lepszej aktorki do zagrania roli Lary Croft. Razem z innymi występami w tym okresie Jolie wyrastała na pierwszoplanową gwiazdę kina akcji. Filmowy "Tomb Raider" ma wiele niedoborów i na pewno nie jest flagową produkcją w CV aktorki, ale z pewnością zdefiniował jej karierę na lata. Trudno uciec od podobieństw – może Angelina nie biega w poszukiwaniu antycznych grobowców i kryjących się tam artefaktów, ale z pewnością brawura i zaradność bohaterki zespoliły się z publiczną personą gwiazdy, która udziela się humanitarnie i wykorzystuje sławę, żeby ściągnąć uwagę na ważne problemy współczesności. Pomimo ewidentnych słabości filmu, ale dzięki wyjątkowo miernej konkurencji jest to jedna z najlepszych adaptacji gier w historii.

Małżeństwo Smithów z pozoru wiedzie normalnie i spokojne życie. John i Jane w życiu codziennym pozostają zgraną parą, ale skrywają przed sobą tajemnicę dotyczącą zatrudnienia. Sytuacja zmusza ich do przyznania się do swojego prawdziwego zawodu. Oboje są płatnymi mordercami, którzy dostają zlecenie… na swoją drugą połówkę. Nie obejdzie się zatem bez walki, lecz śmiercionośne zadanie paradoksalnie zbliża do siebie małżeństwo. Kipiąca seksapilem, wypełniona akcją komedia okazała się gigantycznym sukcesem. Znane nazwiska Jolie i Pitta zapewniły przychód z kin wynoszący prawie pół miliarda dolarów. Nie wiadomo, czy jeśli w rolę Jane wcieliłaby się pierwotnie wybrana Nicole Kidman, mówilibyśmy o zupełnie innej skali sukcesu. Dopasowanie gwiazd – na ekranie i firmamencie – okazało się jednak perfekcyjne. Na planie filmu Douga Limana para znalazła miłość, tylko dodając autentyczności do filmowego romansu.

Reżyser Michael Winterbottom zekranizował wspomnienia Mariane Pearl, żony dziennikarza "Wall Street Journal" Danny'ego Pearla, który został porwany i uwięziony w Pakistanie. Film śledzi losy kobiety próbującej na własną rękę dowiedzieć się czegoś o swoim mężu, w czasie gdy służby pozostają bezradne. Osadzony głęboko w międzynarodowej polityki film portretuje jednak złamaną jednostkę, żyjącą marzeniami o powrocie ukochanego i rzeczywistością oddalającą ją od takiego scenariusza. Jolie znowu świetnie oddaje jak nadzieje walczą z faktami, które skutecznie wyniszczają wnętrze bohaterki. Razem z Pittem wcielili się też w producentów filmu.

Gillian Anderson, Ellen Burstyn, Sean Connery, Anthony Edwards, Ryan Phillippe, Dennis Quaid, Gena Rowlands, Jon Stewart czy Madeleine Stowe – ta grupa utalentowanych aktorów wystąpiła wspólnie w jednym filmie. Komediodramat "Gra w serca" splata ze sobą życia jedenastu mieszkańców Los Angeles. Kontrolę nad ich rzeczywistością przejmuje miłość, której różne odcienie poznajemy razem z bohaterami. Jolie wciela się w Joan, młodą kobietę zauroczoną nowo poznanym chłopakiem. W tym kolektywie gwiazd to właśnie ona przejmuje ekran dla siebie, a jej nieoczywisty wątek zostaje najlepszym w filmie. Zdaniem National Board of Review of Motion Pictures zasłużyła nawet na nagrodę dla najlepszego przełomowego występu aktorskiego.