Po pierwsze twórca przerosił już rodzinę, jednak co to się ma do samego filmu naprawdę nie itneresuję ci striktę sam film? - Tylko twierdzisz że film jest obrzydliwy nawet bez jego obejrzenia a sam film uważam jest godny uwagi, zwłaszcza na uwagę zasługuje gra aktorska młodych chłopaków..

Jak można napisać o tym filmie, że jest obrzydliwy? Jeśli coś w tym filmie jest obrzydliwe, to zachowanie sprawców wyjątkowo brutalnego zabójstwa. Obrzydliwe jest to, że mordercy mieli po 10 lat i obrzydliwe jest to, że po kilku latach wyszli na wolność. Film jest oparty na oryginalnych zapisach przesłuchań tych gnojków. A że rodzina ofiary nie chciała współpracować z twórcami? Trudno się im dziwić, że nie chcieli przeżywać raz jeszcze tej tragedii. Ale to nie znaczy, że nie należy pokazywać tej historii...

Film został wyemitowany wczoraj późną nocą, nie wiedziałam nic o tym strasznym morderstwie, nie planowałam oglądania filmu, był to absolutny przypadek, nie wiedziałam jakiego rodzaju film właśnie się rozpoczyna; oczywiście obejrzałam film w pełnym skupieniu, koncentrując uwagę na wielu aspektach w odniesieniu do faktów tej zbrodni.

Uważam, że należy w pełni rozumieć rodzinę ofiary - ich sprzeciw.
Stanowisko rodziców jest jak najbardziej zrozumiałe.

Uważam też, że film jest - w pewnym sensie - potrzebny, a twórcy skupili uwagę na profilu psychologicznym sprawców, przedstawili sam proces przesłuchiwania, kompetencje zawodowe śledczych, którzy w pełni świadomi, z kim mają do czynienia, musieli podjąć wysiłek psychologiczny/strategiczny, aby dotrzeć do młodych i niedojrzalych umysłów, tutaj w takim przypadku nie ma mowy, aby ujrzeć cokolwiek innego, aniżeli fakty, a fakty były takie, że najprawdopodobniej tak właśnie wyglądało realnie przesłuchiwanie tych sprawców - nie można ich było przesłuchać inaczej, stąd ja także nie rozumiem określenia "obrzydliwy film", skupiłabym na pewno uwagę na słowie - okrucieństwo - w zachowaniu, ponieważ to słowo absolutnie odejmuje mi mowę, nie sposób nawet skomentować okrucieństwa, jakiego się dopuścili, i jak najbardziej traktuję film, jako absolutnie niechciane doświadczenie natury psychologicznej, które należy przepracować w głowie i spróbować wyciągnąć, takie, nie inne wnioski.

Uważam że niestety bardzo wiele tragedii jest poprzedzonych utratą czujności, tutaj odnoszę się do wielu wątków tragedii, łącznie z samym aspektem wychowawczym, w odniesieniu również do rodzin sprawców, ich edukacji, gdyż przecież ci młodociani stwarzali już wcześniej kłopoty, natomiast oczywiście byli dziećmi, i w tej sytuacji czujność może być inna, więcej pobłażliwa, aniżeli względem dorosłego.
Szokuje też fakt, że nikt z owych świadków nie odprowadził ich napotkanych po drodze na komisariat. I nie chodzi o snucie podejrzeń, bo oczywiście można spróbować uwierzyć, że są zwyczajnie rodzeństwem, co przecież jednak wciąż nie przeszkadza, aby dla zdrowej zasady w odniesieniu do odpowiedzialności osoby dorosłej, zwyczajnie zaopiekować się tą sytuacją. Natomiast wiem - najłatwiej jest teoretyzować, natomiast nie znaczy, że mylę się co do tego, że czujności nigdy za wiele.
Smutny film.
Chłopczyk jest oczywiście w myśli i sercu.