Oczywiście interpretacja filmu - że jest to inscenizacja personelu szpitala wykonana dla Andrew Leadisa ( czy jak mu tam było) jest najbardziej prawdopodobna - i wielokrotnie poparta mimiką DiCaprio - kiedy np 'fałszywa' pacjentka Rachel opowiada swoich dzieciach ,wodzie - co ewidentnie wyzwala ukryte przed samym sobą wspomnienia Andrew. I poczucie winy które w nim powstaje - czyli na pewno pamiętał śmierć swoich dzieci.
Natomiast jest kilka scen, o których nikt tu nie pisał - a nie pasują do teorii terapeutycznej inscenizacji - tzn nie przeczą jej , ale wydają się niepotrzebne. Po co np rozmowa w jeepie z naczelnikiem zakładu ? Naczelnik mówi że to Bóg wymyślił przemoc, że to co się liczy to tylko czyja przemoc jest silniejsza. Po czym naczelnik sprawdza czy Andrews posunąłby się do przemocy w chwili skrajnego głodu , albo w chwili obrony. Co ta rozmowa ma osiągnąć ? Co ona oznacza ?
Druga sprawa - szczury ... Szczury są takim symbolem właśnie że bohater i inni pacjenci są testowani - czy wyjdą z labiryntu .... Może w filmie nie jest istotne czy DiCaprio gra Teda czy Andrew i czy rzeczywiście widział śmierć swoich dzieci i czy zabił żonę - (notabene nie wiem dlaczego zabicie żony która utopiła jego własne dzieci ma być tak wielką zbrodnią której nie można sobie wybaczyć - sąd mógłby uznać to za działanie w afekcie) - ale to jak to przyjmuje - czy czuje się potworem ? Jego ucieczka z wyspy byłaby ucieczką od osądu.
Jego życie w szpitalu - życie z poczuciem winy i przyznaniem się. Lobotomia moim zdaniem niezrozumiały wybór - bo wg mnie to przyznanie się do bycia psychicznie chorym i skazanie się na śmierć i do winy zabójstwa.