Big Eyes opowiada o prawdziwych wydarzeniach z życia malarki, której nie znałem. W zasadzie mało którego znam malarza więc nie podchodziłem do tej produkcji jakoś osobiście, tym bardziej, że z początku nie wiedziałem, że film jest na faktach, a opowiada o Margaret Keane, której egocentryczny mąż podpisywał się pod jej obrazami ponieważ był przebojowy i miał najzwyklejszą smykałkę do marketingu, a oni potrzebowali kasy. Sprawa szybko wymknęła się spod kontroli gdy w grę wchodziły coraz to większe pieniądze.

Film Tima Burtona, którego "burtonowskim" bym nie nazwał ponieważ całkowicie odbiega od stylu tego reżysera, bo nie mamy przecież do czynienia z kolejnym fantasy lub sci-fi, ale "najzwyklejszym" dramatem biograficznym. Choć nie przywykliśmy do takiego Burtona to wyszło mu to całkiem nieźle, to znaczy dobrze. Czyżby ktoś tu próbował spoważnieć na stare lata? Nie wiem. Jestem tylko zaskoczonym odbiorcą.

Druga sprawa (taka dygresja): powrót mody na emancypację kobiet w USA - film jest jednostronny, ale to głównej bohaterce też zależało na kasie i myślę, że "oparty na prawdziwych wydarzeniach" w tym przypadku wyjątkowo oznacza "oparty na nie-do-końca prawdziwych wydarzeniach".