Role

Początkowo to David Dukes grał rolę narratora. Jednak po nakręceniu kilku scen zrezygnował, na rzecz filmu "Oto Spinal Tap". Odchodząc polecił jednak Richarda Dreyfussa, który rolę dostał.

River Phoenix brał udział w przesłuchaniach do roli Gordiego Lachance'a, jednak Rob Reiner uznał, że bardziej pasuje on na Chrisa Chambersa.

Film miał wyreżyserować Adrian Lyne, musiał jednak zrezygnować, gdy zdjęcia do filmu "9 1/2 tygodnia" się przedłużyły.

Błędy w filmie

Karta baseballowa 'The Topps', którą miał brat Gordiego nie była dostępna do czasu emisji filmu.

Zmienia się fryzura Teddy'ego, kiedy ten jest w bagnie.

Kiedy Chris pociesza Teddy'ego po tym, jak Milo Presman go obraził, zdejmuje mu rękę z ramienia. Po chwili ręka jest z powrotem na ramieniu Teda.

W bagnie okulary Teddy'ego najpierw są na jego nosie, za chwilę w jego dłoni, potem ponownie na twarzy i znów w ręce.

Plamy po jagodach są już na twarzy Hogana, zanim ten zaczyna wymiotować.

Mimo, że akcja filmu toczy się w 1959 roku, na złomowisku widać samochody z lat 80.

W sklepie spożywczym widać aluminiowe puszki, mimo że w rzeczywistości do masowej produkcji weszły dopiero w 1964 roku.

Kiedy Teddy kłóci się z Chrisem na wyścigach, w jego okularach widać odbicie kamery.

Podczas gry w bilarda Ace'a i Billy'ego, obok lampy widać mikrofon.

Kiedy Gordie rozmawia z urzędnikiem w sklepie, wyraźnie widać zwisający mikrofon, który za chwilę zostaje zabrany.

Sprzedawca pakuje produkty papierem, który ma logo "Crown Zellerbach" z 1980 roku, podczas gdy akcja filmu rozgrywa się w roku 1959.

Auto Gordona prowadzi ten sam kierowca, który jedzie samochodem Ace'a, podczas gry w cykora.

Po scenie, w której bohaterowie uciekli przed nadjeżdżającym pociągiem, Verne wraca na tory. Widać wtedy, jak bezprzewodowy mikrofon upada mu wzdłuż lewej nogi i ląduje przy kostce.

Wojskowe buty, które nosi Teddy nie były dostępne w 1959 roku.

Kiedy Ace bierze czapkę Gordiego, w odbiciu szyby sklepu, pomiędzy Chrisem i Gordie'm widać członka ekipy filmowej.

Krótko po wyjściu ze stawu ubrania chłopców są zupełnie suche.

Gordy i Chris dwukrotnie szykują się do wejścia do stawu. Poza tym Vern i Teddy po wyjściu z niego nie są zamoczeni.

Zmienia się długość kija, za pomocą którego Chris sprawdza głębokość wody w stawie.

Pijawki pojawiają się i znikają na plecach Chrisa.

Kiedy Vern wchodzi do domku na drzewie, mówi zupełnie co innego, niż słychać.

Lewe ucho Teddy'ego jest spieczone przez jego ojca. Pomimo to, w pociągu ucho wygląda zupełnie normalnie.

Kiedy Gordie jest w delikatesach, w tle widać butelki z mydłem w płynie, które nie istniało w 1959 roku.

Podczas jazdy samochodem zmienia się kolor włosów Ace'a (Kiefer Sutherland) - z blondu na brąz.

Kiedy pada pytanie o ulubioną potrawę, Vern wymienia nazwę batonika o smaku wiśniowym firmy Paz. Ten produkt nie istniał w czasach, gdy rozgrywa się akcja filmu.

Narrator ma pióro po lewej stronie kartki na biurku. Jednak kiedy wstaje, pióro jest już po jego prawej stronie, mimo że nic w tym czasie nie pisał.

Kiedy na początku filmu chłopcy są w domku na drzewie, położenie butelki coca-coli na zmienia się między ujęciami.

Kiedy Gordie płacze po znalezieniu ciała, można dostrzec brak łez w jego oczach, a twarz jest zupełnie sucha.

W całym filmie kąt słońca i cienie zmieniają się pomiędzy scenami. Widać to, gdy chłopcy rozmawiają blisko mostu kolejowego, w następnym ujęciu cienie są już pod innym kątem.

W scenie wewnątrz domku na drzewie, Chris ma paczkę papierosów w zwiniętym lewym rękawie koszulki. Paczka znika i pojawia się między ujęciami.

Gdy chłopcy pieką pianki, kij Vernsa jest połamany na dwie części, a w następnym ujęciu jest on cały.

Gdy chłopcy rozpoczynają wędrówkę na stacji kolejowej, w tle można dostrzec nowoczesny transformator na słupie. W 1959 roku były one mniejsze i czarne.

W scenie demolowania skrzynek pocztowych przy użyciu kija baseballowego, Ace jest pokazywany z papierosem w ustach. Znika on w następnym ujęciu, po tym, gdy mówi: "Ah shit, I'm out".

Lardass Hogan jest co prawda dość otyły, ale i tak można dostrzec, że jego koszula została wypchana, żeby wyglądał na jeszcze grubszego.

W scenie kolejowej głos Rivera Phoenixa nagle się zmienia i brzmi jak u starszego chłopca. Ta scena została oczywiście nakręcona na końcu, a on sam zaczął przechodzić okres dojrzewania.

W pierwszym ujęciu sceny, w której Gordie wspomina swoją rodzinę przy stole, widzimy dwa kawałki kukurydzy przy jego talerzu. Znikają one w następnym ujęciu.

Można dostrzec, że z komina pociągu na moście wydobywa się czarny dym, a w następnym ujęciu biały.

Pod koniec filmu, gdy chłopcy wracają do miasta, można dostrzec w tle współczesne drzwi garażu typu roll-up, których nie było w 1959 roku.

Mniej więcej w połowie drogi ubrania chłopców są bardzo brudne, a potem są czyste.

W widoku z lotu ptaka, gdy chłopcy przechodzą przez most, na jego końcu widoczna jest kamera.

Kiedy chłopcy są w domku na drzewie na początku filmu, w pewnym momencie Chris wydmuchuje dym papierosowy, który znika w następnym ujęciu.

Po wystrzeleniu przez Gordiego strzału ostrzegawczego, kieruje on pistolet w kierunku Acego i odciąga kurek. Jest to jednak półautomatyczny pistolet, a kurek był już odbezpieczony po oddaniu strzału.

Gdy dwaj członkowie młodzieżowego gangu szaleją samochodami na prostym odcinku dwupasmowej autostrady, środkowe linie drogi składają się z żółtych znaków, które pojawiły się dopiero w roku 1971.

Część mikrofonu jest widoczna na górze ekranu, gdy bohaterowie spierają się o przejście przez most.

Kiedy na złomowisku chłopcy rzucają monetami, aby ustalić, kto pójdzie po jedzenie, można dostrzec, że Teddy nie ma swojego nieśmiertelnika. Pojawia się on na jego szyi już po złapaniu monety.

Kiedy Gordy wraca na złomowisko po zakupie jedzenia, widzi uciekających przyjaciół. Gdy pracownik złomowiska zaczyna na niego krzyczeć, chłopiec ucieka w kierunku płotu. Można wówczas dostrzec w tle, że kilka razy mija te same wraki samochodów.

Gdy chłopcy w końcu odnajdują zwłoki, wyglądają jakby było ono całkiem świeże, a twarz nieboszczyka ma jeszcze różowy odcień. W rzeczywistości po kilku dniach ciało byłoby w bardziej posuniętym stadium rozkładu, niebieskawe lub białe od krwi gromadzącej się na dnie trupa.

Kiedy Gordie i Chris strzelają do śmieci, a następnie uciekają, można dostrzec, że pistolet znika z ręki Gordiego, gdy wychodzą za róg. Nie upuściłby go, ponieważ jest w późniejszych scenach, a on sam nie miał wystarczająco dużo czasu, aby umieścić go w plecaku lub oddać go towarzyszącemu mu Chrisowi.

Kiedy Chris daje naładowany pistolet Gordiemu, ten oddaje jeden strzał za restauracją, po czym obaj chłopcy uciekają, a Gordie złosci się na Chrisa, że ten go oszukał. Chris zatrzymuje Gordiego przed bladą beżową ścianą, ale kiedy mówi mu, że nie wiedział, że broń jest naładowana, obaj są przed szklanym oknem.

W domku na drzewie Gordie ma włosy zwisające na czole. Ale pod koniec tej sceny, kiedy decydują, czy pójść po ciało, Gordie mówi "Jasne", a on sam ma już bardziej schludne uczesanie.

Gdy chłopcy są w bagnie, a Gordie mija kamerę podczas wędrówki na brzeg, można dostrzec, że ma suche włosy. Gdy dociera na miejsce, są one mokre.

Miejsce kręcenia

Film kręcono w Brownsville, Cottage Grove, Eugene, Franklin, Venecie (Oregon, USA), Burney, McCloud i w Yrece (Kalifornia, USA).

Pozostałe

Corey Feldman i reżyser Rob Reiner testowali trzydzieści różnych rodzajów śmiechu, zanim zdecydowali się na jeden z nich. Śmiech stał się podobny do tego, który opisywał King w swojej opowieści.

Dziadek Wila Wheatona występował w "Wagon Train", dlatego też babcia Wila zapytała, czy film ten nie mógłby być uwzględniony w dialogu. Spełniono prośbę.

Castle Rock to fikcyjne miasto w kilku powieściach Stephena Kinga.

Rob Reiner był działaczem kampanii antynikotynowej. Dlatego papierosy palone przez chłopców były sztuczne.

Film kręcono w stanie Oregon, w powieści był to region Maine.

Żeby wczuć się w swoją rolę, Kiefer Sutherland (Ace) poza planem często czepiał się i napastował Wheatona, Feldmana,  Phoenixa i O'Connella.

Wymiociny w opowieści "Lardass" powstały z mieszanki twarogu i borówki.

Michael Jackson został poproszony o zrobienie coveru piosenki Bena E. Kinga pt: "Stand by Me" na potrzeby filmu. Ostatecznie Rob Reiner uznał, że oryginalna wersja lepiej pasuje.

Domek na drzewie widoczny na początku został zbudowany specjalnie na potrzeby filmu.

Okres zdjęciowy trwał od 17 czerwca do 23 sierpnia 1985 roku.