Film nie jest napewno arcydzielem, ale potrafi zaskoczyc, szczegolnie poczatek filmu, ktory zapowiada dobre kino.
Sa marne sceny, niepotrzebne, nic nie wnoszace do filmu ujecia jezdzacych aut (chyba 4 razy :/), cieplutki romans z dziewczyna...

Mimo tego film zaskakuje, trudno mi zgodzic sie z przeciwnikami Smitha, ktorzy patrza na niego tylko przez pryzmat komedii, w ktorych zagral. Skwaszona mina glownego bohatera jest adekwatna do sytuacji. Tak wyrazal on bol, ktorego nie da sie wymazac. To nie jest nierealna sytuacja, miec na sumieniu kilka istnien ludzkich.
To sie moze zdarzyc. Potem zalezy od czlowieka jak do tego podejdzie. Jedni zaprzeczaja inni popadaja w depresje, inni zas lecza dusze alkoholem... napewno tez sa tacy, ktorzy siebie nienawidza za to co sie stalo, nie potrafia zyc bez ukochanej osoby, ktora gdyby nie ten cholerny telefon zyla by...

Nie probowalbym szukac tutaj powiazan religijnych jak niektorzy, bo to, jaka bohater wybral droge, wyniknelo z jego osobistych przezyc. Niektorzy pisali o tym, ze mogl uratowac 700 ludzi, nie 7, oszczedzajac przy tym swoje zycie. Ale poznal wlasnie tych ludzi, na nich skupil on swoja uwage, kogos polubil, kogos pokochal... Poczul nawet chec zycia, ale pani lekarz zgasila jego nadzieje...

Patrzac na milosc jako uczucie bez egoizmu, czlowiek powinien czuc sie szczesliwy dajac drugiej osobie, nie biorac.
Glowny bohater spelnil ten warunek oddajac swoje serce... bo przeciez byl jedynym dawca z posrod tych 3-5% ludzi "na teraz".

Moja osobista ocena 7/10.