Ja czulem niedosyt lekki na koncu, poniewaz polubilem wszystkich trzech boahterow, mimo ze kazdy mial swoje wyrazne wady godne pogardy. Zal mi bylo Hrabii Fujiwary, a scena tortur az bolala. Odetchnalem jak wypalil wszystkie papierosy i okazalo sie ze sa wypelnione merkurym. Idelnym zakonczeniem bylby dla mnie szczesliwy final dla calej trojki...i zeby ten stary obrzydliwy dziad zginal bolesnie. Mogli wrzucic tego zboczenca do akwarium z osmiarnica! troche zmarnowany potencjal tej osmiornicy

oglądaj wook-Parka, licz na happy end XD

nie byl to happy end ale mozna go nazwac gorzko slodkim. Badz co badz Hrabia troche zasluzyl na swoj los

Ośmiornicza groza tkwiła właśnie w tym, co nie zostało na ekranie pokazane, a było jedynie sugerowane albo działo się "poza sceną" - ja akurat nie czuje niedosytu związanego z jej potencjałem, bo spełniała swoją rolę doskonale - wisiała niczym gilotyna nad losem wszystkich bohaterów, nawet w scenie niszczenia książek w bibliotece (scenie o chyba największej - do pary z tymi erotycznymi - wymowie emancypacyjnej) niepokoiłam się, czy przypadkiem za chwilę, w akcie euforycznego dewastowania otoczenia i wyzwalania się dotychczasowych niewolniczych kajdan, bohaterki nie uwolnią także przypadkiem potwora pod podłogą i nie zginą w jego "ramionach". Gdyby Kouzukiego uśmierciła ośmiornica, nie byłoby tego kolejnego zapętlenia fabularnego i zwrotu akcji z papierosami - a przecież tym ten film stoi, dzięki takim środkom nabiera co chwilę nowego, żwawego tempa i zaciekawia ponownie.
Hrabia dawał się lubić (głównie za przypływy empatii, których doświadczał w trakcie lektur dla gości), ale musiał ponieść karę w ramach czegoś w rodzaju zbiorowej męskiej odpowiedzialności za krzywdę, której doświadczyły bohaterki - wszak to de facto również film o zemście, jak wiele Parka.