Nie, by był czas na chwilę refleksji. W takich scenach dobrze jest skoncentrować się na twarzy aktora - jego spojrzenie, mimika, nawet niewielkie np. zmarszczenie brwi bardzo dużo mówi nam o uczuciach bohatera. W książce mamy wgląd w postać, jego emocje, przemyślenia dzięki narratorowi lub monologom wewnętrznym. W filmie tym są między innymi chwile ciszy i pozornego nic nie dziania się.

Problem w tym, że to nie jest pozorne nic nie dzianie się. Tam naprawdę nic się nie dzieje, nawet na twarzy. Takie sytuacje mają w filmie czasem uzasadnienie, ale w tym przypadku? Równie dobrze kamera mogłaby przez pół minuty pokazywać drzwi albo żyrandol. Parafrazując piosenkę Kasi Nosowskiej: "Gdyby chociaż mucha zjawiła się, Janda mogłaby ją zabić..."

Dawno oglądałam film, więc po prostu nie pamiętam tych scen. Wiem natomiast, że podczas seansu nie miałam poczucia straconych minut. Ale oczywiście każdy odbiera je inaczej:))