Grzeczna telewizyjna produkcja wykastrowana z mocnych scen. Wcale nie odczuwa się, że Tedzio Bundy był takim zimnym sukinsynem, bo z ekranu prawie w ogóle nie spływa żadne okrucieństwo. Bundy był prawdziwym potworem. Czerpał chorą przyjemność z brutalnych gwałtów połączonych z torturami, fizycznych okaleczeń i besiatlsiego zabijania. Ten z pozoru sympatyczny mężczyzna o przyjemnej dla oka aparycji lubował się w bicu młodych kobiet drewnianymi drągami, łomami i pięściami. Gryzł je, dusił, rozrywał na strzępy, miażdzył im czaszki, czasami nawet zostawiał je w nieludzkiej agonii na pewną smierć. Postać Teda przedstawiona w "The Deliberate Stranger" to w porównianiu do oryginału grzeczny chłoptaś z przylizanymi włoskami, który czasami lubi dać komuś klapsa. Filmowy Bundy ogranicza się do śledzenia swoich ofiar jak cień, a to co z nimi wyprawia... pozostaje widzowi sobie wyobrazić. I nie chodzi bynajmniej o to by robić trzygodzinny film obfitujący w przemoc, brutalność i tortury, ale wypadałoby jakoś bardziej sugestywnie odtworzyć postać takiego zwyrola.
Niestety bardzo da sie odczuć, że jest to dość wybielony telewizyjniak, ale przynajmniej czarowny urok Bundy'ego został nieźle odwzorowany (Mark Harmon pasował tu jak ulał).