Kiedyś w książce Kałużyńskiego nt. Nowej Fali w kinie francuskim przeczytałem zdanie, w którym Kałużyński powiedział, że Nowa Fala kina francuskiego nie miała szans na przetrwanie bo kiedy mąż mówi do żony "kochanie zostaw to zmywanie, chodźmy do kina. A potem ona w tym kinie ogląda babę, która zmywa naczynia"... to nie rokowało szans na przetrwanie takiego gatunku filmów. A jednak co roku pojawiają się pozycje "cinema verite" i cieszą się popularnością. Oglądając "Rozstanie" odniosłem wrażenie jakbym już gdzieś, kiedyś, coś podobnego widział tylko, że byli (ci bohaterowie) jakiś inni, gdzieś indziej ect. Film mi się podobał, choć nie jestem przekonany, że był "miażdzącą" pozycja dla konkurencyjnej "w ciemności" Holland. Tak czy siak - ucieszyłem się, że jeszcze gdzieś, ktoś w inny sposób otwiera dawno otwarte drzwi.