Może to być kontrowersyjna nota, ale jak dla mnie "Riko prawie bocian" (którego tłumacze chyba oglądali za dużo "Pingwinów z Madagaskaru") to całkiem solidnie wykonana europejska animacja!
Zacznę od dubbingu. Jest on lepszy niż w większości ptasich produkcji, które słyną z tego, że w polskiej wersji najczęściej nie da się ich słuchać. A tutaj on przebija nawet wersję angielską, zwłaszcza porównując obsadę głosu głównego bohatera. Dobrze spisali się też aktorscy "celebryci" Karolak i Kożuchowska, a najbardziej show skradł dla mnie Piotr Gąsowski, który idealnie pasował do roli zniewieściałej papużki falistej.
Postaci widać wyraźnie, że były robione tak, by były zabawne i uważam, że w większości przypadków to się udało. Zwłaszcza spodobały mi się te gołębie uzależnione od mediów społecznościowych i gadające żargonem internetowym!
Produkcji towarzyszy też w miarę dobra muzyka i specyficzna, ale dająca się oglądać oprawa graficzna, a boćki tu są bardziej realistyczne niż w słynniejszych "Bocianach".
To gdzie jest problem? W scenariuszu! Fabuła mimo swojej prostoty jest bardzo chaotyczna, a miejscami jest za wiele zapchajdziur i niepotrzebnych scen, bez których film naprawdę by cię mógł obyć. W efekcie ta produkcja raczej nie przekona starszego widza, a dzieci mogą nie zrozumieć części zawartego tu humoru, a być może nawet i przesłania. Miejscami nie wiadomo czy to miał być film dla najmłodszych czy dla ich rodziców.
Podsumowując, osobiście nie żałuję w żadnym stopniu obejrzenia "Riko" i mimo oczywistych defektów oceniam film jako umiarkowanie dobry. Moja ocena to 6/10!