Graffiti "All your base are belong to us" i "Aerith Lives" na stacji metra, wykrzyknik Snake'a w biurze rzeczy zaginionych, panna z "najtragiczniejszym backstory jakie zaprogramowano", "children of the candy corn", pixlexia, Hero's Doodie, kod Konami i wiele innych mrugnięć do starych dziadów sprawiło, że seans okazał się dużo lepszy niż się spodziewałem. Połowę filmu towarzyszył mi spory banan.

Chyba jedynym zarzutem jaki mam to projekt samej gry Sugar Rush. Ja rozumiem, że design miał być kontrastowy do gry Ralpha czy Heroe's Duty, ale zawsze w grach nie znosiłem cukierkowych leveli :P Wydawały mi się najbanalniejszym pomysłem, "hurr durr zróbmy planszę z cukierków a wrogowie to niech będą żelki"... Nie mogli Veneloppie zafundować gry w stylu Zeldy czy czegoś mniej żenującego niż te cholerne cukierki? :P

A tak poza tym jednym elementem to film świetny. Ucz się, Sandlerze. Choć nie, lepiej po prostu nie kręć już filmów :P