Miejsce kręcenia

Zdjęcia do filmu realizowano w Warszawie (Polska).

Pozostałe

Film ten, choć zrealizowany w roku 1967, nie wszedł na ekrany ze względu na wszechobecną cenzurę. Dopiero 14 lat później Skolimowski mógł oficjalnie dokończyć film - dokręcił prolog, tym razem w kolorze. Premiera filmu miała jednak miejsce jeszcze później, bo w 1985 roku.

Pierwszy pokaz tego filmu odbył się 12. grudnia 1981 roku, podczas pierwszego Kongresu Kultury Polskiej. Kilka godzin po zakończeniu projekcji ogłoszono w Polsce stan wojenny.

Gian Luigi Rondi, ówczesny dyrektor MFF w Wenecji, po obejrzeniu filmu Skolimowskiego nazwał go murowanym kandydatem do Złotego Lwa. Niestety, Komitet Centralny PZPR wycofał "Ręce do góry" z festiwalu.

Film ten otrzymał specjalne wyróżnienie na MFF w Barcelonie w 1981 r.

W wielu źródłach można odnaleźć informację, że "Ręce do góry" trwają 90 minut. Jest to długość całego filmu, razem z prologiem. Ostateczna wersja filmu z 1985 r. nie zawierała prologu i trwała 14 minut krócej.

Dokręcony później prolog zawiera między innymi materiały filmowe z Bejrutu z czasów wojny domowej trwającej w tym czasie, z Warszawy - przyjazd ekipy filmowej na Okęcie, a także materiały z Powstania Warszawskiego oraz rozmowa na planie filmowym z Volkerem Schlöndorffem.