Warto bylo obejrzeć pomimo kliku dłużyzn, za to obsada wyśmienita! Sami najlepsi aktorzy, nawet w pobocznych epizodach wielkie nazwiska i wspaniała gra aktorska. Szczególnie dobrze wypadali Max von Sydow oraz Malcolm McDowell świetny duet kapitan i jego stuart. Zresztą von Sydow , jak zwykle wypada rewelacyjnie, jego warsztat aktorski zawsze zdumiewa. To aktor doskonały, jego umiejętności i niebywałe wyczucie postaci podnoszą rangę, każdego filmu! Film na faktach historycznych dodaje realizmu przez co napięcie rośnie wraz z rozwojem wypadków, któe stają się z minuty na minutę co raz to bardziej dramatyczne. Wspomniałem o zbyt długim metrażu, coż montażyści mogi wyciać parę scen i skrócić skondensować i spotęgować nastrój beznadziei i rozpaczy pasażerów, położyć nacisk na słowo wykleci. W ogólnym rozrachunku otrzymujemy dzieło filmowe na przyzwoitym poziomie, ale do miana wybitnego brakuje, a szkoda bo podjęta tematyka miała większy potencjał, którego nie wykorzystano należycie.

Ps. Ciekawią mnie fakty historyczne czy wszytko było zgodne z prawdziwymi wydarzeniami? Może jakiś historyk biegły w tematyce II wojny wypowie się w tejże kwestii?

Aktorzy byli wspaniali, chociaż mnie akurat trochę brakowało takich charakterystycznych semickich typów wśród aktorów grających Żydów. Świetnie rozumiał to Polański dobierając obsadę "Pianisty", gdzie rzeczywiście wśród Żydów są takie typowo semickie twarze. I takie charakterystyczne oczy, bo jak mój przyjaciel Żyd powiedział, Żyda za okupacji poznawało się po oczach. Pewnie trudno było znaleźć aktorów na wysokim poziomie z takimi rysami, ale do drugoplanowych ról mogli się bardziej postarać. Irytowały mnie też bardzo fryzury zupełnie nie z tamtej epoki. To już w "Czasie honoru" się bardziej postarano pod tym względem. Mnie szczególnie spodobała się para Faye Dunaway i Oscar Werner. Takie prawdziwe małżeństwo, gdzie jest i żal i pretensje i miłość i przywiązanie i pewien rodzaj rezygnacji, ale i hartu ducha, a wszystko takie nieoczywiste, nie czarno-białe, takie prawdziwe. Na początku wydaje się, że ona jest taka dumna, zimna i pozbawiona uczuć, że pewnie jest z nim tylko dla pieniędzy, potem ujawnia po kolei różne uczucia, także miłość i wiarę w niego. On przechodzi podobną przemianę: od takiego lekko zblazowanego karierowicza do odnalezienia dawnej odwagi. Świetnie to zagrali!

A tak na marginesie: trzeba było awantury z Izraelem, żeby tv wyemitowała tę świetną produkcję. Czemuż, ach czemuż trzeba jakiegoś wielkiego wydarzenia, żeby tv wyemitowała jakąś wybitną kreację filmową? Po 10 IV, w czasie żałoby, można było zobaczyć ,,Pogrzeb świerszcza'', gdyby nie ta tragedia być tv w ogóle by go nie wyciągnęła z archiwum. Co musi się stać, żeby telewizje wyemitowały takie na przykład produkcje jak: ,,Pacific Union'' (1939), czy ,,Cisi ludzie'' (Konczałowskiego z 1987), lub ,,Zgodnie z obietnicą'', ale też ,,Kwiaty na poddaszu" (oczywiście te z 1987) albo powtórzyły po dwudziestu latach ,,Little criminals'', przypomniały angielskie ,,Opowieści z krypty''? Oj, mógłbym jeszcze długo wymieniać.

I do tego o normalnej porze. Takie filmy jeśli już w TV to raczej zaczynają się minimum w okolicach północy. Dla normalnie pracującego człowieka ciężka sprawa. Co do samego filmu to bez wątpienia wart obejrzenia. Co ciekawe nawet nie specjalnie mi się dłużył. Przez cały seans jednak towarzyszyła mi taka myśl, że to był wielki potencjał ku temu by powstało prawdziwe arcydzieło. Prawdziwa historia (przez wielu nieznana), świetni aktorzy do tego z nazwiskami (Werner, von Sydow, Welles, Dunaway, McDowell), sam film zrealizowany z dużym rozmachem. Tak więc potencjał gigantyczny. A arcydzieła nie ma. Po prostu dobry film. Bez dwóch zdań wart obejrzenia, ale czy obejrzałbym go drugi raz ? Chyba nie, a jeśli już to tylko dla Wernera i Dunaway. 7/10.

W narodowej tv

Dobry film!