Film przedstawia 5 nowel związanych z powrotem po wojnie Francuzów do życia.

1) Powrót ciotki Emmy - to historia kobiety, która przeżyła obóz w Dachau, a teraz, bezwładna, dni całe spędza przykuta do łóżka. Jej rodzina niby dba o jej zdrowie, ale jedyne, na czym jej tak naprawdę zależy, to wyciągnięcie od niej podpisu, który zagwarantowałby podział jej sporego majątku, który znajdował się w jej rękach jeszcze przed wojną.

Smutny obraz obłudnej i pazernej rodziny, która nie ma za grosz szacunku dla kobiety z przeżyciami, traktując ją jako krowę do wydojenia z kasy. Dobrze nakręcony pozorny konflikt wewnętrzny bohaterów a z drugiej strony, także ich bezwzględność.

2) Powrót Antoine'a - to lekka komedia o Antoine, który po wojnie zatrudnia się jako barman w hotelu zajętym przez brytyjski, żeński regiment. Bez żadnych ekscesów, miałki i niepotrzebny epizod, wstawiony zapewne dla złagodzenia ponurego zniesmaczenia po pierwszym.

3) Powrót Jean'a - Jean to powojenny kaleka, mieszkający w pensjonacie, obecnie zgorzkniały, ponury i wrogi wobec świata. Przypadkiem do miejsca, w którym żyje, trafia ranny, który okazuje się być byłym niemieckim oficerem, okrutnym i bezwzględnym katem. Zaczyna się słowna wymiana ciosów między dwoma weteranami, a Jean próbuje zrozumieć, skąd w ludziach bierze się takie okrucieństwo a następnie sam chce zadbać o sprawiedliwość.

Chyba najciekawsza nowela, świetnie zarysowane i zagrane postaci, krótkie, treściwe wejrzenie w głąb zakamarków ludzkiej duszy w poszukiwaniu odpowiedzi na prostą zdawałoby się kwestię: skąd i dlaczego tyle okrucieństwa gnieździ się w sercu człowieka?

4) Powrót Rene - Znów akcent położony na komedię. Rene jest 1500 żołnierzem, który wrócił do domu i to jest powodem do wielkich celebracji. Wszyscy dokoła nieświadomi są, przez jakie męki musiał on przejść, co tworzy humorystyczny kontrast z wojennym dramatem. W międzyczasie Rene dowiaduje się, że jego żona gdzieś zniknęła, a dom przejęła nowa rodzina. Mimo wszystko film kończy się optymistycznie.

5) Powrót Louis'a - Louis witany jest na stacji przez całą okolicę, na czele z sołtysem. Wraca z żoną, która okazuje się być Niemką. To zniesmacza mieszkańców i skazuje młodą parę na ostracyzm. Widmo tragedii zmienia jednak podejście ludzi do „obcej" kobiety.

Melodramatycznie, z optymistycznym, zrozumiałym happy-endem, całkiem sprawnie zrealizowane, choć z lekko naciąganym patetyzmem i wiarą w ludzką dobroć.