Wczoraj byłam z koleżanką na seansie przedpremierowym. Wygrała w radiu bilety, więc stwierdziłam czemu nie ;) Cóż...jako osoba z reguły nieprzepadająca za polskimi "komediami" romantycznymi, mogę chyba powiedzieć, że ta nie była tragiczna. Miło było zobaczyć w rolach glównych wreszcie mniej znanych aktorów. Damięcki sprawdził się też jako aktor komediowy. Taki sobie, przyjemny dla oka filmik. Polecam zabrać np. mamę, albo jakąś ciotkę, to dobry target. Jeśli chodzi o humor, powiem tak, prawie przez cały seans sala pełna kobit wyła ze śmiechu...Ja się kilka razy uśmiechnęłam, raz czy dwa zaśmiałam. Nie winię filmu, może ja mam takie spaczone poczucie humoru, ale jak mówię cała sala rechotała jak głupia. Co mnie wkur**ało. No cóż, kilka klasycznych ogranych kawałów, powielanie schemacików i oczywista rzecz...Sięganie, kolejny raz po motyw nadmiernie inteligentnego, wścibskiego i zbyt wylewnego dzieciaka. Bardzo tego nie lubię, te dzieci sypiące "przezabawnymi, ciętymi" ripostami, przytulające się do osoby, którą widzą drugi raz w życiu. Byliście takimi dziećmi? Bo ja raczej nie ;) Ogólnie, nie miałam poczucia że zmarnowałam 2h życia, więc dramatu nie było.