Lata temu "Pitbull" Vegi był odkryciem i do dziś może uchodzić za jeden z najlepszych filmów sensacyjnych made in Poland. Info o powrocie do serii bardzo mnie ucieszyło, ale ostatecznie film był rozczarowaniem. Szkoda, bo Vega jak nikt inny, może poza Pasikowskim, czuje gatunek, potrafi tworzyć soczyste dialogi, ale ma problem ze scenariuszami. Nowe porządki wyglądały tak, jakby fabułę wykrojono z serialu telewizyjnego. Chaos, który szczególnie objawiał się w postaci Matki (Lindy). Kolejny Pitbull pogłębia chaos scenariusza, praktycznie morduje postać charyzmatycznego Majamiego i na siłę bombarduje czerstwymi do bólu głowy sucharami z wątku Stracha, który tu wychodzi już na megadebila i cud że dożył do tego wieku, nie próbując wcześniej np. pogadać w wannie przez suszarkę albo przelecieć gniazdko elektryczne. Fabijański to kolejne odkrycie Vegi (wczesniej krotko ale wyraziscie w Mieście 44 i w fatalnym wszystko gra, ma wygląd i potencjał). Jego wątek "demonicznego cukrzyka", który od połowy filmu sprawia wrażenie totalnie naćpanego i odklejonego od rzeczywistości - niewiarygodny. Za dużo dresiarskich żartów, za mało suspensu. Masy pójdą i tak, w kinie będzie rechot (gag - ha ha ha - z oblewaniem kwasem, albo z kaczką - tak suchy aż trzeszczało).
Szkoda że Vega, zamiast robić skok na kasę, nie doszlifował scenariusza, bo był potencjał na świetne kino, a wyszła dresiarska komedia sensacyjna, z chaotycznym scenariuszem i o dobre 20 minut za długa.